لولههای پلی اتیلن و لولههای گالوانیزه دو نوع متداول در انتقال سیالات در ساختمانها هستند و هرکدام دارای ویژگیها و کاربردهای خاص خود هستند. در این مقاله، به مقایسه این دو نوع لوله پرداخته و مزایا و معایب هرکدام را بررسی میکنیم.
لولههای گالوانیزه:
لولههای گالوانیزه از جنس فلزاتی مانند آهن و فولاد ساخته میشوند. این لولهها با پوشاندن یک لایه روی بهوسیله فلز روی، از زنگزدگی و آسیب اکسیداسیون محافظت میشوند. این روش به گالوانیزه کردن معروف است.
مزایا:
- مقاومت بالا به ضربه و آسیب: لولههای گالوانیزه مقاومت بالایی در برابر ضربه و آسیب دارند.
- مقاومت در برابر دماهای بالا و تابش خورشید: این لولهها بر خلاف لولههای پلی اتیلن، مقاومت خوبی در برابر دماهای بالا و تابش خورشید دارند.
معایب:
- حساسیت به خراش: در صورت خراش به لایه محافظ گالوانیزه، زنگزدگی و آسیب به فلز ایجاد میشود.
- انبساط و انقباض متواتر: تغییرات دما میتوانند باعث انبساط و انقباض متواتر لولهها شده و مقاومت آنها را کاهش دهند.
لولههای پلی اتیلن:
لولههای پلی اتیلن از پلاستیک جزئی از گروه پلیمرها ساخته میشوند و معمولاً از پتروشیمی به دست میآیند.
مزایا:
- وزن کمتر: لولههای پلی اتیلن به دلیل چگالی کمتر پلاستیک نسبت به فلزات، وزن کمتری دارند.
- قیمت مناسبتر: تولید لولههای پلی اتیلن اغلب هزینه کمتری نسبت به گالوانیزه کردن فلزات دارد.
- دوستدار محیط زیست: پلی اتیلن از نظر زیست محیطی مزایای زیادی دارد و به عنوان یک مواد بازیافتی نیز استفاده میشود.
معایب:
- شکنندگی و مقاومت کم در دماهای بالا: لولههای پلی اتیلن در دماهای بالا شکننده میشوند و مقاومت کمتری در مقایسه با گالوانیزه دارند.
از نظر فنی، انتخاب بین لولههای پلی اتیلن و گالوانیزه وابسته به نیازهای خاص پروژه است. در حالی که لولههای گالوانیزه مقاومت بالایی به ضربه و دماهای بالا دارند، لولههای پلی اتیلن به عنوان گزینهای اقتصادیتر و دوستدار محیط زیست به نظر میآیند. با پیشرفت تکنولوژی، لولههای پلی اتیلن نیز بهبود یافته و کاربردهای گستردهتری در صنعت ساختمان پیدا کردهاند.