ﻧﺼﺐ ﻟﻮﻟﻪ و ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ فایبرگلاس

1-13-7-2 ﺍﺟﺮﺍی ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻏﻼﻑ و ﺣﻠﻘﻪ ﻻﺳﺘﯿﮑﯽ

انبارداری لوله ها و متعلقات باید به نحوی باشد که ضمن سهولت در جابجایی و خارج نمودن مصالح مورد نیاز، از وارد آمدن صدمه و خسارت به آنها جلوگیری شود. در این رابطه حداقل نکات اساسی لازم الاجرا، در بخش نکات مشترک لوله گذاری منعکس و تذکر داده شده است. در اینجا علاوه بر موارد اختصاصی لوله های فایبرگلاس، صرفاً چند نکته عمده عمومی تکرار و یادآوری می شود.

– ﻏﻼﻑ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ ﮐﻼﺱ ﻟﻮﻟﻪ (ﺳﺨﺘﯽ و ﺳﺮی ﻗﻄﺮ) ﺑﺎﺷﺪ.

– وﺍﺷﺮﻫﺎی ﻻﺳﺘﯿﮑﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎ ﮐﻼﺱ (ﺳﺨﺘﯽ و ﺳﺮی ﻗﻄﺮ) ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

– ﻏﻼﻑ و ﺷﯿﺎﺭ ﻣﺤﻞ ﻗﺮﺍﺭﮔﯿﺮی وﺍﺷﺮﻫﺎ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ وﺍﺷﺮﻫﺎی ﻻﺳﺘﯿﮑﯽ و ﺳﻄﻮﺡ ﺍﻧﺘﻬﺎﯾﯽ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭی ﺍﺗﺼﺎﻝ، ﮐﺎﻣﻼً ﺗﻤﯿﺰ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

– وﺍﺷﺮ ﻻﺳﺘﯿﮑﯽ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﺎﻣﻼً ﺻﺤﯿﺢ ﺩﺭ ﺷﯿﺎﺭ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

– ﺑﺮﺍی ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﺭوﺍﻥ ﮐﻨﻨﺪﻩ، ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﯾﺎ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻼً ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﺭوﺍﻥﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﺪﻡ وﺟﻮﺩ ﻣﻮﺍﺩ ﺭوﺍﻥﮐﻨﻨﺪﻩ ﺧﺎﺹ، ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺨﻠﻮﻁ 70 ﺩﺭﺻﺪ ﺁﺏ و 30 ﺩﺭﺻﺪ ﺻﺎﺑﻮﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭوﺍﻥﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩ.

ﺑﺮﺍی ﻧﺼﺐ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ، ﺍﺑﺘﺪﺍ وﺍﺷﺮﻫﺎی ﻻﺳﺘﯿﮑﯽ ﺑﻪ ﺩﻗﺖ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺷﯿﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻏﻼﻑ ﺗﻌﺒﯿﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ و ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺗﻤﯿﺰ، ﻻﯾﻪ ﻧﺎﺯﮐﯽ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﺭوﺍﻥﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭوی ﺁﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﻮﺩ. ﺳﭙﺲ ﻏﻼﻑ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺭﺍ ﺭوی ﺍﻧﺘﻬﺎی ﺗﺮﺍﺷﮑﺎﺭی ﺷﺪﻩ ﻟﻮﻟﻪ ﻧﺼﺐ ﺷﺪﻩ ﻗﺒﻠﯽ ﻣﯽﺭﺍﻧﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍوﺍﺳﻂ ﻏﻼﻑ ﺑﺮﺳﺪ. ﺳﭙﺲ ﻟﻮﻟﻪ ﻧﺼﺐ ﺷﻮﻧﺪﻩ، ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻼً ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻣﺤﻮﺭ ﻟﻮﻟﻪ ﻗﺒﻠﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ و ﺳﺮ ﺗﺮﺍﺷﮑﺎﺭی ﺷﺪﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻧﯿﻤﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻏﻼﻑ ﻣﯽﺭﺍﻧﯿﻢ. ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ، ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻄﻮﺡ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺩو ﺳﺮ ﺗﺮﺍﺷﮑﺎﺭی ﺷﺪﻩ ﻟﻮﻟﻪ و ﺳﻄﺢ ﺩﺍﺧﻠﯽ وﺍﺷﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺩ ﺭوﺍﻥ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﻧﻤﻮﺩ.

ﺍﺻﻮﻝ ﺟﺎ ﺯﺩﻥ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻓﺎﯾﺒﺮﮔﻼﺱ ﺗﺎ ﺣﺪوﺩ ﺯﯾﺎﺩی ﺷﺒﯿﻪ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺁﺯﺑﺴﺖ ﺳﯿﻤﺎﻥ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﻟﺬﺍ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺍﺻﻮﻝ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺁﺯﺑﺴﺖ ﺳﯿﻤﺎﻥ، ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ. ﺑﺮﺍی ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﺎ ﺍﻗﻄﺎﺭ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﺳﻨﮕﯿﻦﺗﺮ، ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺯﺩﻥ ﺑﺎ ﺍﺩوﺍﺕ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﺷﺎﻣﻞ ﯾﮏ ﻃﻨﺎﺏ ﯾﺎ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩوﺭ ﺗﺎ ﺩوﺭ و ﺩﺭ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺍﻧﺘﻬﺎی ﻟﻮﻟﻪ ﻧﺼﺐ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ و ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﻗﻼﺏ ﯾﺎ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺩﯾﮕﺮی ﻣﺤﮑﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺳﭙﺲ ﯾﮏ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺗﯿﻔﻮﺭ ﺍﻫﺮﻣﯽ ﺑﻪ ﺩوﺭ ﻟﻮﻟﻪﺍی ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻗﻄﻌﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻟﻮﻟﻪ ﻧﺼﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، وﺻﻞ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ. ﺑﺎ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﺗﯿﻔﻮﺭ، ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻧﯿﻤﻪ ﻏﻼﻓﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﺭوی ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻟﻮﻟﻪ ﻧﺼﺐ ﺷﺪﻩ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺑﺮﺍی ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﻧﯿﺰ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﻗﺖﻫﺎی ﻻﺯﻡ و ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞﻫﺎی ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ و ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻟﻮﻟﻪ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺷﻮﺩ.

2-13-7-2 ﺍﺟﺮﺍی ﺳﺎﯾﺮ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ

ﺳﺎﯾﺮ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ، ﺍﺯ ﻗﺒﯿﻞ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ، ﻓﻠﺰی، ﭘﯿﭽﯽ، ﻓﻠﻨﺠﯽ و ﺟﻮﺷﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺧﺎﺹ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ. ﻧﺤﻮﻩ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﯿﻞ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ، ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺩﺭ ﺳﺎﯾﺮ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ، ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﻧﯿﺮوی ﭘﯿﭽﺸﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭘﯿﭻ، ﺩﺭ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ ﻓﻠﻨﺠﯽ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻓﺎﯾﺒﺮﮔﻼﺱ، ﺻﺮﻓًﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﺫﮐﺮ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ. ﺍﺭﻗﺎﻡ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺟﻤﯿﻊ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ.

14-7-2 ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﺩﺭ ﻗﻮﺱ و ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ

ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎی ﺧﻄﻮﻁ ﻟﻮﻟﻪ و ﺧﺼﻮﺻًﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺯﺍﺕ ﺟﺎﺩﻩﻫﺎ و ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ و ﯾﺎ ﻣﻮﺍﻧﻌﯽ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻂ وﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻗﻮﺱ ﺩﺭ ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﭘﯿﭻ ﺟﺎﺩﻩ و ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ و ﯾﺎ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﮐﻨــﺎﺭ، ﺯﯾــﺮ و ﯾﺎ ﺭوی ﻣﻮﺍﻧــﻊ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﭘﯿﭻﻫﺎی ﺑﺎ ﺷﻌﺎﻉ ﺑﺰﺭگ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮔﯿﺮی ﺯﺍﻧﻮ ﺑﺮﺍی ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ، ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ و ﺑﺪوﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﺯﺍﻧﻮﯾﯽ و ﯾﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻤﻬﯿﺪﺍﺕ، ﻗﻮﺱ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻂ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺑﺎ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻣﺘﻮﺍﻟﯽ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ. ﺑﺮﺍی ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ، ﺯﯾﺮ و ﯾﺎ ﺑﺎﻻی ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩوﺭﺗﺮ ﺷﺮوﻉ ﻧﻤﻮﺩﻩ و ﺑﺎ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻣﺠﺎﺯ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﻟﻮﻟﻪ، ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻋﺒﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮﺍﻗﻊ، ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭوﺵ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺯﺍﻧﻮﯾﯽﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ ﺭﺍ ﺣﺬﻑ ﻧﻤﻮﺩ.

ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﺯﺍوﯾﻪ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺑﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺯﺍوﯾﻪ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ، ﺷﻌﺎﻉ ﻗﻮﺱ و ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻫﺮ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺍﺯ ﻣﺤﻮﺭ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺫﯾﻼً ﺯﺍوﯾﻪ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ، ﺷﻌﺎﻉ ﻗﻮﺱ و ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻫﺮ ﺍﺗﺼﺎﻝ، ﺫﮐﺮ، وﻟﯽ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﺍوﯾﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ، ﻓﺸﺎﺭ ﮐﺎﺭ و ﺭﺩﯾﻒ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﺗﺄﯾﯿﺪ و ﯾﺎ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﻮﺩ.

15-7-2 ﺷﻨﺎوﺭﺷﺪﻥ و ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﻟﻮﻟﻪ

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻓﺎﯾﺒﺮﮔﻼﺱ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ وﺯﻥ ﻧﺴﺒﺘًﺎ ﮐﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ و ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی، ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺷﻨﺎوﺭ ﺷﺪﻩ و ﯾﺎ ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺘﺎی ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

ﺑﺮﺍی ﺣﻔﻆ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺧﻮﺩ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی، ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻤﻬﯿﺪﺍﺗﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺩﻩﺗﺮﯾﻦ ﺁﻧﻬﺎ، ﺧﺎﮐﺮﯾﺰ ﻣﻮﺿﻌﯽ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻩ و ﯾﺎ ﺭوی ﺑﺪﻧﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، ﺑﮑﺎﺭﮔﯿﺮی ﺭﺍﻫﮑﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﻧﻈﯿﺮ وﺯﻧﻪﻫﺎی ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻧﺪﻩ، ﺑﺴﺖ و ﻧﻈﺎﯾﺮ ﺁﻥ، ﺍﺯ ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﻟﻮﻟﻪ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ.

ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺳﻄﺢ ﺁﺑﻬﺎی ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﺑﺎﻻ ﺍﺳﺖ و ﯾﺎ ﺍﻣﮑﺎﻥ وﺭوﺩ ﺁﺑﻬﺎی ﺳﻄﺤﯽ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ وﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺷﻨﺎوﺭ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﺮﺍی ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﺍﺯ ﺷﻨﺎوﺭ ﺷﺪﻥ ﻟﻮﻟﻪ، ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﺳﺮﯾﻊ ﺍوﻟﯿﻪ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻟﻮﻟﻪ و ﺑﺮﻗﺮﺍﺭی ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ، ﺿﺮوﺭی ﺍﺳﺖ.

ﺣﺪﺍﻗﻞ ﭘﻮﺷﺶ ﺭوی ﻟﻮﻟﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﺮﺍی ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﺍﺯ ﺷﻨﺎوﺭ ﺷﺪﻥ ﺁﻥ ﺣﺪوﺩًﺍ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.