ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﻟﻮﻟﻪ چدن , اتصالات و شیر آلات

8-2-2 ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﻟﻮﻟﻪ چدن

ﺣﻔﺎﺭی ﺗـــﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﺮﺍی ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﺑـﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺻﻮﻝ و ﻣﺒﺎﻧﯽ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﻓﺼــﻞ ﻧﮑـــﺎﺕ ﻣﺸﺘﺮک ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی و ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﺮوﻉ ﺣﻔﺎﺭی، ﻣﺴﯿﺮ ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺷﺪﻩ و ﮐﻠﯿﻪ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﺁﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و ﻧﺤﻮﻩ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﯾﺰی ﮔﺮﺩﺩ. ﺣﻔﺎﺭی ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺒﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺼﺐ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻧﺼﺐ ﺯﺍﻧﻮﯾﯽﻫﺎ، ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻧﮑﺎﺕ ﻣﺸﺘﺮک ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﺑﻪ ﺗﻔﺼﯿﻞ ﻗﯿﺪ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺑﺴﺘﺮ ﻟﻮﻟﻪ و ﮐﻒ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﻣﻼً ﺻﺎﻑ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﮐﻪ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﻮﻝ (ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ) ﮐﺎﻣﻼً ﺑﺮ ﺭوی ﺑﺴﺘﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺍﺯ ﺑﺮوﺯ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺯ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺷﻮﺩ. ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺣﻔﺎﺭی ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ، ﺣﺪوﺩ 10 ﺍﻟﯽ 15 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺗﺎ ﮐﻒ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺷﺪﻩ و ﮐﺎﻣﻼً ﺗﺴﻄﯿﺢ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ و ﻋﺎﺭی ﺍﺯ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻗﻠﻮﻩ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻋﺮﺽ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎی ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﮔﺮﺩﺩ. ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ و ﯾﺎ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻋﺮﺽ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻟﯿﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺬﯾﺮﺩ.
ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺣﻔﺎﺭی ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻬﺎی ﺳﻨﮕﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭﻩ و ﮐﻒ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﺑﺪﻧﻪ ﻟﻮﻟﻪ، ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ، ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ، ﺷﯿﺮﺁﻻﺕ، ﺩﯾﻮﺍﺭﻩﻫﺎ و ﭘﺸﺖﺑﻨﺪﻫﺎ و ﻏﯿﺮﻩ. ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ 15 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺗﺎ ﻗﻄﺮ 600 ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ و 25 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺑﻪ وﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻥ ﯾﮏ ﺗﮑﯿﻪﮔﺎﻩ ﺳﺨﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮوﺯ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﺷﻮﺩ، ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ. ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ، ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻬﺎی ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ، ﺣﺪﺍﻗﻞ 15 و ﯾﺎ 25 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺗﻤـــﺎﻡ ﺧﺎﮐﺒــﺮﺩﺍﺭی و ﺗﺴﻄﯿــﺢ ﮐــﻒ، ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﻟﻮﻟــﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷـﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎﺭﻩ 10-2-2 ﭘﻨﺞ ﻧﻮﻉ ﺑﺴﺘﺮ ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭼﺪﻥ ﻧﺸﮑﻦ1 ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺫﮐﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﮑﺘﻪ ﺯﯾﺮ ﺿﺮوﺭی ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

–    ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی و ﺗﺮﺍﮐﻢ ﺗﺎ 30 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﺑﺎﻻی ﺗﺎﺝ ﻟﻮﻟﻪ ﻧﯿﺰ ﻣﺸﺎﺑﻪ وﺿﻌﯿﺖ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

–    ﺑﺴﺘﺮ ﺗﯿﭗ 1 ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﻧﺎﻣﯽﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ 350 ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ.

–    ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﮐﻒ ﺻﺎﻑ، ﺑﺴﺘﺮ ﺑﺎ ﺧﺎک ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ.

–    ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺧﺎک ﮐﻮﺑﯿﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ و ﯾﺎ ﺩﺍﻧﻪﺍی، ﺧﺎک ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺣﻔﺎﺭی ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ و ﯾﺎ ﻗﺮﺿﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺎﺭی ﺍﺯ ﺳﻨﮓ، ﻣﻮﺍﺩ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺍﺿﺎﻓﯽ و ﯾﺦﺯﺩﮔﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻧﮑﺎﺕ ﻣﺸﺘـﺮک ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

–    ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﺑﺴﺘﺮﻫﺎی ﭘﻨﺞﮔﺎﻧﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ، ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﺴﺘﺮﻫﺎی ﺗﯿﭗ 1 و 2 ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﯿﺎﻁ ﺯﯾﺎﺩ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺬﯾﺮﺩ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺮﻡ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﺎک ﺯﯾﺮ ﻟﻮﻟﻪ، ﺧﺼﻮﺻًﺎ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻮﺿﻌﯽ، ﻧﺸﺴﺖ ﻏﯿﺮﯾﮑﻨﻮﺍﺧﺖ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺻﺪﻣـــﻪ ﺑﻪ ﺧﻂ ﻟﻮﻟـﻪ ﺷﻮﺩ. ﻟﺬﺍ و ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﻧﮑﺎﺕ ﻓﻮﻕ، ﺿﺮوﺭی ﺍﺳﺖ ﮐــﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺍﺯ 10 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﺧﺎک ﺳﺮﻧﺪی ﺗﺸﮑﯿﻞ ﮔﺮﺩﺩ.

ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﯽ ﻃﺮﺡ و ﻧﻘﺸﻪﻫﺎی ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ و ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻠﻬﺎی ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

9-2-2 ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ، ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ و ﺷﯿﺮﺁﻻﺕ

ﻋﺮﺽ و ﻋﻤﻖ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻫﺮﯾﮏ ﺍﺯ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ، ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ و ﺷﯿﺮﺁﻻﺕ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺳﺎﯾﺮ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﮐﻪ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭی ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ و ﮔﺮﺩﺵ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﮐﺎﺭ و ﻣﺤﮑﻢ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﭘﯿﭽﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ ﻓﻠﻨﺠﯽ و ﯾﺎ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭘﺬﯾﺮﺩ. ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻋﻤﻖ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻬﺎی ﺳﻨﮕﯽ، ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی و ﺗﻮﺳﻂ ﺩﺳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺿﻤﻦ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﯾﮏ ﺑﺴﺘﺮ ﺳﺎﺯی ﯾﮑﻨﻮﺍﺧﺖ، ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻋﻤﻖ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺩﺭﺣﺪﺍﻗﻞ ﻃﻮﻝ ﻻﺯﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺯ ﻃﻮﻝ ﺑﺪﻧﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﺭوی ﺑﺴﺘﺮ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﺩ.ﻃﻮﻝ و ﻋﻤﻖ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ ﺩﺭ ﮐﻒ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ و ﻓﻀﺎی ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍی ﺑﺮﻗﺮﺍﺭی ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﯾﺮ ﺍﺳﺖ (ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﻗﻄﺮ ﻧﺎﻣﯽ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻌﺎﺩﻝ 1000 ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ). ﻋﺮﺽ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﻋﺮﺽ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

ﺑﺮﺍی ﺍﻗﻄﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻟﻮﻟﻪ، ﺍﺭﻗﺎﻡ ﻓﻮﻕ ﻣﺘﻨﺎﺳﺒًﺎ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﯾﺎﺑﻨﺪ ﮐﻪ ﺿﻤﻦ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻣﻤﮑﻦ، ﺑﺮﻗﺮﺍﺭی ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺍﻣﮑﺎﻥﭘﺬﯾﺮ ﮔﺮﺩﺩ.

ﺷﮑﻞ : 10-2-2 ﺑﺴﺘﺮ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭼﺪﻥ ﻧﺸﮑﻦ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ AWWA

10-2-2 ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻟﻮﻟﻪ، ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ و ﺷﯿﺮﺁﻻﺕ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ

ﻧﮑﺎﺕ ﻋﻤﺪﻩﺍی ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻟﻮﻟﻪ، ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ و ﺷﯿﺮﺁﻻﺕ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﻧﺪ، ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻧﮑﺎﺕ ﻣﺸﺘﺮک ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﻗﯿﺪ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﺠﺪﺩ ﻧﮑﺎﺕ ﺯﯾﺮ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭼﺪﻥ ﻧﺸﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﻣﻼً ﺭﻋﺎﯾﺖ ﮔﺮﺩﺩ، ﺿﺮوﺭی ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

–    ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ و ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﻫﺴﺘﮕﯽ و ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻃﻨﺎﺏ، ﺳﯿﻢ ﺑﮑﺴﻞ، ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﺣﻔﺎﻇﺘﯽ ﻟﻮﻟﻪ و ﻣﺎﺷﯿﻦﺁﻻﺕ ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﺑﺎ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﮐﻠﯿﻪ ﻧﮑﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ و ﺣﻤﻞ و ﺑﺎﺭﺍﻧﺪﺍﺯی ﺫﮐﺮ ﮔﺮﺩﯾﺪ، ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ. ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ و ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ و ﺷﯿﺮﺁﻻﺕ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺭﺍ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﺳﺖ و ﺑﺎ ﺍﺣﺘﯿﺎﻁ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻧﻤﻮﺩ.

–    ﭘﺮﺗﺎﺏ ﺍﯾﻦ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺗﺤﺖ ﻫﯿﭻ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﻣﺠﺎﺯ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ.

–    ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻫﺮﯾﮏ ﺍﺯ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ و ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ، ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻟﻮﻟﻪ و ﯾﺎ ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ ﻗﺒﻠﯽ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ و ﺗﻮﺳﻂ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺧﻮﺩ ﺛﺎﺑﺖ ﮔﺮﺩﺩ.