ﺑﺎﺭﮔﯿﺮی، ﺣﻤﻞ، ﺑﺎﺭﺍﻧﺪﺍﺯی، ﺍﻧﺒﺎﺭﺩﺍﺭی و ﺭﯾﺴﻪﮐﺮﺩﻥ لوله GRP

9-7-2 انبارداری

انبارداری لوله ها و متعلقات باید به نحوی باشد که ضمن سهولت در جابجایی و خارج نمودن مصالح مورد نیاز، از وارد آمدن صدمه و خسارت به آنها جلوگیری شود. در این رابطه حداقل نکات اساسی لازم الاجرا، در بخش نکات مشترک لوله گذاری منعکس و تذکر داده شده است. در اینجا علاوه بر موارد اختصاصی لوله های فایبرگلاس، صرفاً چند نکته عمده عمومی تکرار و یادآوری می شود.

– محل تخلیه لوله ها باید کاملاً مسطح بوده و زهکشی شود. محل فوق، در صورت امکان، دارای پوشش بتنی و یا آسفالت بوده و در غیر این صورت، شن ریزی گردد.

– از ورود خاک و مواد خارجی به داخل لوله ها جلوگیری شود.

– لوله ها با زمین فاصله داشته باشند. برای این منظور می توان از الوار که به فاصله معین و مناسبی از یکدیگر قرار گرفته اند، استفاده نمود. عرض الوارها باید به نحوی باشند که از فشار متمرکز به بدنه لوله جلوگیری گردد.

– از غلطیدن لوله هایی که روی الوار قرار گرفته اند ، با استفاده از گوه و قید جلوگیری شود.

متر است. تعداد معمول مجاز ردیفهای لوله که / – لوله ها را می توان بر روی یکدیگر قرار داد. ارتفاع معمول دپو حدود 5 روی یکدیگر قرار داده می شوند، از دیدگاه ایمنی و سهولت دسترسی با توجه به قطر آنها به شرح زیر است.

تعداد مجاز ردیفهای لوله روی یکدیگر در انبار بر اساس استانداردهای مختلف می تواند با ارقام فوق متفاوت باشد. لذا ضروری است در صورت محدودیت فضای انبار و نیاز به قرار دادن لوله ها روی یکدیگر با حداکثر تعداد مجاز، دستورالعمل سازنده در این خصوص دریافت و رعایت گردد. در هر صورت تعداد ردیف لوله ها در انبار که توسط سازنده با توجه به سختی و سری قطر تعیین می شود، باید با ارقام فوق کنترل شده و رعایت شود و در اولویت قرار گیرد.

– حداکثر کمانش مجاز لوله ها در طول انبارداری با توجه به سختی لوله در بخش کمانش لوله درج شده است.

– در قرار دادن لوله ها روی یکدیگر، باید بین هر دو ردیف لوله نیز الوارهایی به فواصل مناسب قرار داده و از غلطیدن لوله ها با استفاده از گوه و قید جلوگیری نمود. ضخامت الوارها باید به نحوی باشد که لوله های واقع در یک ردیف با لوله های ردیف دیگر در هیچ نقط های تماس نداشته باشند. عرض الوارها نیز به نحوی انتخاب شوند که از ایجاد بار متمرکز روی بدنه لوله ها جلوگیری شود.

لوله ها باید در صورت نیاز و اعلام فروشنده، در مقابل تابش مستقیم آفتاب حفاظت شوند.

– لوله ها باید در صورت نیاز و اعلام فروشنده، در مقابل تابش مستقیم آفتاب حفاظت شوند.

– جابجایی لوله ها از طریق غلطاندن روی زمین، ریل و یا لوله های دیگر مجاز نمی باشد.

– قرار دادن متعلقات در روی یکدیگر مجاز نمی باشد.

– واشرها باید در محل خنک و دور از تابش مستقیم آفتاب و طبق دستورالعمل سازنده قرار داده شوند. واشرها نباید تحت تابش اشعه ماورای بنفش، ازن، اکسیژن و گرما قرار گیرند و محل نگهداری آنها تاریک و با تهویه مناسب باشد.

– واشرها نباید زیر بار قرار داده شده و یا بر روی یکدیگر فشرده شوند.

– در صورتی که واشرها برای مدتی طولانی در انبار نگهداری می شوند، بهتر است در جعبه بسته بندی شده و یا توسط پوشش های مناسب پوشانده و محافظت شوند. توجه شود که تمامی مواد روغنی مانند گریس، بنزین و غیره بر روی واشر اثر مخرب دارند.

– مواد روان ساز در محل مناسب و سرپوشیده انبار شوند.

– در صورت اجرای کار لوله گذاری در درجه حرارت کمتر از 5 درجه سانتیگراد، واشرها و مواد روا نساز تا لحظه مصرف در محیط مناسب نگهداری شوند.

– واشرها و پیچ و مهره ها باید برحسب نوع و اندازه گروه بندی و انبار شوند.

– تقسیم فضا و انبار نمودن لوله و متعلقات باید با توجه به زمانبندی مصرف، به نحوی باشد که دسترسی و خارج نمودن آنها برحسب نیاز، به آسانی و بدون جابجایی سایر اجناس امکان پذیر باشد.

نحوه انبار نمودن لوله های فایبرگلاس در شکل زیر نشان داده شده است.

10-7-2 ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﻟﻮﻟﻪ

حفاری ترانشه برای بستر سازی بر اساس اصول و مبانی مندرج در بخش نکات مشترک لوله گذاری و سایر موارد مندرج در این مشخصات انجام می شود.

قبل از شروع حفاری، مسیر لوله گذاری باید بررسی شده و کلیه موانع آن شناسایی و نحوه عبور از آنها برنامه ریزی گردد. حفاری باید به ترتیبی انجام شود که امکان نصب مستقیم لوله ها، بجز موارد مربوط به نصب زانوی یها، به خوبی فراهم باشد.

با شناخت کامل از کیفیت خاک و شیب پایدار کوتاه و درازمدت، شیب مناسب دیواره ها پیش بینی و در صورت نیاز، تمهیدات حفاظت از دیواره ترانشه فراهم گردد.

همانطور که در بخش نکات مشترک لوله گذاری به تفصیل قید گردیده است، بستر لوله و کف ترانشه باید کاملاً صاف باشد، به نحوی که تمام بدنه لوله ها در تمام طول (به جز محل اتصالات) کاملاً بر روی بستر قرار گیرند و از بروز فشار متمرکز به یک قسمت از لوله اجتناب شود.

حداقل عرض ترانشه باید در مشخصات طرح منعکس گردد. در غیر این صورت، پیمانکار باید حداقل عرض ترانشه و سایر پیش بینی های ضروری را از مهندس مشاور استعلام و رعایت نماید. هرگونه اضافه برداشت و یا افزایش عرض ترانشه به هر دلیل، باید با تأیید مهندس مشاور صورت پذیرد.

در حالتی که زمین از جنس سخت، مانند سنگ، می باشد، عمق حفاری ترانشه باید حداقل 15 سانتیمتر بیش از رقوم کف لوله باشد.

در صورتی که زمین نرم با قابلیت نشست باشد، حفاری باید تا زمین سفت ادامه یافته و یا تحکیم بستر انجام پذیرد.

در شکل زیر طبقه بندی قسمتهای مختلف بستر لوله های فایبرگلاس و تعاریف آن منعکس گردیده است.

در خاکریزی و بسترسازی لوله های فایبرگلاس، توجه به نکات عمده زیر ضروری است.

– درصد رطوبت خاکهای مصرفی در بسترسازی از نظر تراک مپذیری باید مدنظر باشد. عدم توجه به این نکته می تواند باعث کمانش لوله ها شود. در خاکهایی که به صورت آزاد زهکش نمی شوند، حداکثر انحراف رطوبت خاک از درصد بهینه آن می تواند تا سه درصد باشد.

– حداکثر ابعاد دانه های خاک مصرفی در خاکریزی زیر و اطراف لوله باید مطابق مشخصات فنی طرح باشد.

– در صورتی که در خاکریزی نهایی، مواد سنگی دانه درشت و نظایر آن وجود دارد، خاکریز اولیه بالای لوله باید حداقل 30 سانتیمتر باشد.

متذکر می شود که بسترسازی و مصالح مصرفی در خاکریزی باید بر اساس مشخصات طرح که با توجه به سختی، ردیف قطر لوله، شرایط محل و نوع خاک طبیعی، سطح آبهای زیرزمینی و سایر عوامل مؤثر تعیین شده است، انجام پذیرد.

11-7-2 بسترسازی محل اتصالات، متعلقات و شیرآلات

عرض و عمق ترانشه در محل هر یک از اتصالات، متعلقات و شیرآلات باید بیش از سایر قسمتها باشد، به نحوی که برقراری اتصالات غلافی و یا گردش ابزار کار و محکم نمودن پیچها در اتصالات فلنجی و یا مکانیکی، به راحتی انجام پذیرد. افزایش عمق ترانشه در محل اتصالات، به جز در زمینهای سنگی، باید پس از تکمیل بسترسازی و توسط دست انجام شود تا ضمن انجام یک بسترسازی یکنواخت، افزایش عمق ترانشه در حداقل طول لازم صورت گرفته و بدین ترتیب، حداکثر ممکن از طول بدنه لوله روی بستر ایجاد شده قرار گیرد.

طول و عمق اضافه برداشت محل اتصالات در کف ترانشه با توجه به ابعاد اتصالات و فضای لازم برای برقراری اتصال با توجه به قطر لوله تعیین می شود. در اتصالات غلافی، عمق اضافه برداشت محل اتصال باید حداقل 10 سانتیمتر باشد، مگر این که ارقام دیگری توسط سازنده لوله تعیین گردد.

نحوه صحیح آماده سازی بستر و فضاسازی برای برقراری اتصال غلافی نشان داده شده است. محل در شکل زیر اتصال پس از نصب و برقراری اتصال، با دست و به خوبی متراکم شود. متراکم نمودن محدوده پاشنه و تکیه گاه لوله نیز باید با دقت روش صحیح این عمل نشان داده شده است. انجام شود. در شکل زیر

12-7-2 انتقال لوله، متعلقات و شیرآلات به داخل ترانشه

نکات عمد های که در انتقال لوله، متعلقات و شیرآلات به داخل ترانشه باید مورد توجه قرار گیرند در بخش نکات مشترک لوله گذاری قید گردیده است. تنها تأکید مجدد نکات زیر در خصوص لوله های فایبرگلاس ضروری می باشد که باید کاملاً رعایت گردد.

– لوله ها و سایر مصالح باید به آهستگی و با استفاده از طناب، سیم بکسل و یا زنجیر محافظت شده، تجهیزات حفاظتی لوله، ماشین آلات مناسب و با رعایت کلیه نکاتی که در خصوص جابجایی و حمل و باراندازی ذکر گردید، به داخل ترانشه انتقال داده شوند. توجه شود که بدنه لوله با دیواره ترانشه برخورد ننماید و یا سائیده نشود. لوله ها و متعلقات و شیرآلات کوچکتر را می توان توسط دست و تعداد کافی کارگر و با احتیاط کامل به داخل ترانشه منتقل نمود.

پرتاب لوله ها و متعلقات و شیرآلات به داخل ترانشه تحت هیچ شرایطی مجاز نمی باشد.

– همزمان با انتقال هر یک از لوله ها و متعلقات به داخل ترانشه، اتصال آن با لوله و یا متعلقات قبلی برقرار و توسط خاکریزی مناسب در محل خود ثابت گردد.

– قبل از انتقال لوله به داخل ترانشه، حفره محل اتصال در بستر، با حداقل ابعاد مورد نیاز ایجاد شود.

– قبل از انتقال لوله به داخل ترانشه، از صحیح بودن شیب کف و یکنواخت بودن بستر اطمینان حاصل گردد تا لوله در تمام طول روی بستر تکیه نماید.

اصلاح شیب توسط خاکریزی زیر قسمتی از لوله مجاز نمی باشد.