مجید حبیبی‌نوخندان با اشاره به اینکه کشاورزی مهم‌ترین اصل اقتصاد مقاومتی است، افزود: متأسفانه این خلاء در کشاورزی و تعیین الگوی کشت برای هر منطقه، بیشتر احساس شده و تمام پیش‌بینی‌ها را به هم خواهد ریخت.
 به گفته وی، مسئولان کشاورزی کشور با توجه به تغییرات ۵۰ سال گذشته آب و هوایی، الگوهای کشت را تعیین کرده و با تکیه بر آن برنامه‌ریزی می‌کنند، این در حالی است که باید تغییرات آینده نیز در مسیر کشاورزی لحاظ شده و برای هر منطقه الگوی متفاوتی نوشته شود. درست مانند آنچه که در رانندگی اتفاق می‌افتد؛ به عبارتی نگاه راننده در بیشتر مسیر، رو به جلوست و کمتر به آیینه می‌نگرد.
رئیس پژوهشکده اقلیم‌شناسی معتقد است: البته تغییرات برای تمام مناطق ایران، یکسان نیست و هر ناحیه دگرگونی‌های مخصوص به خودش را دارد؛ بنابراین نمی‌توان نسخه واحدی برای مواجهه با تغییر اقلیم در کل کشور نوشت، بلکه باید هر منطقه را به‌صورت جداگانه بررسی و آینده آن را تا جایی که امکانات اجازه می‌دهد، پیش‌بینی کرد.
حبیبی‌بخشی با اشاره به گازهای گلخانه‌ای خاطرنشان کرد: تعهدات بین‌المللی، کشورها را ملزم به رعایت اصولی کرده است که در مسیر آن، تولید گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند تا از این طریق از گرم شدن بیش از حد زمین بکاهند.
وی با بیان اینکه ایران نیز از اواخر سال ۲۰۱۵ عضو این جنبش شده، ادامه داد: سازمان حفاظت محیط زیست، در راستای اجرایی کردن عملیات کاهش گازهای گلخانه‌ای برنامه‌های بسیاری را در دستور کار دارد که به‌نظر می‌رسد از چند ماه آینده اجرای آنها آغاز شود.
از نظر حبیبی‌نوخندان، تغییر رژیم بارش‌ها، بالارفتن دمای کره زمین و به هم خوردن سیستم طبیعی آب و هوایی ازجمله مهم‌ترین عوارضی است که در رابطه با انتشار گازهای گلخانه‌ای، می‌توان به آن اشاره کرد.
وی در پایان تصریح کرد: وقتی شعار سازمان جهانی هواشناسی “آینده اقلیم گرم‌تر، خشک‌تر و نمناک‌تر” باشد، جدیت موضوع دوچندان می‌شود؛ بنابراین لازم است که برنامه‌ریزان کشاورزی در تک‌تک برنامه‌ها، طرح‌ها، پروژه‌ها و الگوهایی که برای هر منطقه تعیین می‌کنند، تغییرات آینده آب و هوا را جدی گرفته و در بستر آن، کشت‌وکار کشاورزان را تنظیم کنند. زیرا بحث گازهای گلخانه‌ای، مساله‌ای نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت.

منبع: پایگاه خبری آب