بحران آب و نقش لوله و اتصالات پلی اتیلن

در دهه اخیر تلاشهای مختلفی صورت گرفته و تغییرات مهمی در فرهنگ عمومی قابل مشاهده است ولی هنوز به حل مشکل تامین آب در کشور منجر نشده است . این امر نشان می دهد ، هنوز راه درازی در پیش داریم و تنها الفبای اولیه برای فراگیری آموزش های مهمتر را آموخته ایم .اگر امروز کمتر از گذشته مشاهده می کنیم که افراد از آب آشامیدنی برای شستشوی خودرو و پاکسازی کوچه و خیابان استفاده می کنند از یک تغییر عمده حکایت دارد ولی بحران را رفع نکرده ایم ، فقط زمان آن به تاخیر افتاده است .
رشد شهرها و توسعه جغرافیایی آنها تقاضای مصرف منابع آب را درکشور افزایش می دهند و شرایط بحرانی در بخش آب را نزدیکتر می کند ، چنانچه بدون برنامه ریزی برای توزیع مناسب ، ارتقای سطح فرهنگ مصرف در جامعه و بازیافت آب ، شرایط بحرانی در بخش آب کاهش نخواهد یافت .
هم اکنون از هر صد لیتر آب شرب مصرفی هشتاد لیتر آن به فاضلاب تبدیل شده که اکثر این مقدار آب در چاه های جذبی دفع و باعث تغذیه سفره آبهای زیرزمینی تهران می شود ولی وقتی طرح شبکه فاضلاب تهران بطور کامل اجرا شود این منبع تغذیه هم حذف یا تقلیل می یابد و متعاقب آن سطح آبهای زیر زمینی دائما افت کرده و میزان آبدهی چاه های آب بسیار کاهش خواهد یافت .

درهر صورت باید از اکنون تا بیشتر دیر نشده است برنامه ریزی دقیقی داشته باشیم تا بحران کمبود یا نبود آب چرخهای صنعت را از کار نیندازد زیرا اگر در تامین آب و جاری کردن آن در رگهای صنعت موفق نباشیم ، مشکلات بسیار خطیری پیش رو خواهیم داشت و از آنجا که سطح سفره آبهای زیرزمینی بسیار پائین رفته و بارندگی مناسبی نیز در منطقه انتظار نمی رود ، تنها راه مبارزه با بحران کنونی آب ، صرفه جوئی و بهینه مصرف کردن آب در مصارف بهداشتی ، عمومی و خصوصا صنعتی می باشد.

تقاضای جهانی استفاده از محصولات پلی اتیلن

تقاضای جهانی محصول پلی اتیلن که در سال 2002، 54 میلیون تن بوده براساس تخمینها، در سال 2010 به 87 میلیون تن خواهد رسید که نشان دهنده رشد سالانه 8 درصدی تقاضا است.مطابق نتایج مطالعاتی که توسعه مؤسسه معتبر CMAI انجام شده، افزایش تولید مشتقات «اتیلن» که مهمترین آنها پلیاتیلن است در خاورمیانه، به عرضه شدید از سال 2009 میانجامد و قیمتها و حاشیه سود تولیدکنندگان خارج این منطقه را کاهش میدهد.
تولیدکنندگان منطقه خاورمیانه، علی الخصوص آنهایی که دسترسی به گاز طبیعی دارند، حاشیه سودی معادل 600 دلار در تولید هر تن اتیلن دارند در صورتی که این میزان برای تولیدکنندگان دیگر که امکان استفاده از این خوراک اولیه را ندارند، در دو سال آینده به حاشیه سودی کمتر از 200 دلار در هر تن میرسد که این میزان سود، توجیه اقتصادی طرحها را به زیر سؤال خواهد برد.
80 درصد ظرفیتهای جدید تولید مشتقات اتیلن در منطقه خاورمیانه و چین است تا پاسخگوی نیاز آسیا به این محصولات باشد. پیشبینی می شود تقاضای پلی اتیلن چین تا 5 سال آینده، تا دوسوم میزان فعلی افزایش یابد و به همین سبب مقصد اکثر تولیدات خاورمیانه، این کشور خواهد بود. CMAI معتقد است پیشی گرفتن 10 درصدی عرضه بر تقاضا، سبب کاهش تولید محصولات اتیلنی در سال 2011 خواهد شد به گونهای که حتی تولیدکنندگان با هزینه های بالای تولید در مناطقی چون آمریکای شمالی، اروپا و آسیا، بسیاری از ظرفیتها را تعطیل خواهند کرد. ظرفیت تولید پلی اتیلن در خاورمیانه تا سال 2011 سه برابر میشود که دو کشور ایران و عربستان بیشترین سهم را در این میان دارند. این میزان تولید، نیمی از عرضه جدید سالهای آتی را تشکیل میدهد.
به این ترتیب، سهم خاورمیانه از تولید این ماده تا 4 سال آینده به 17 درصد خواهد رسید که رشدی 8 درصدی را نسبت به میزان سال گذشته نشان میدهد. CMAI پیش بینی کرده نرخ محصول پلی تیلن سنگین به حدود 40 سنت در هر پوند (880 دلار در هر تن) در منطقه آمریکای شمالی کاهش یابد. بالاترین نرخ فروش این محصول در این منطقه، 70 سنت در هر پوند بوده است. صادرات پلی اتیلن در آمریکای شمالی در نیمه اول سال جاری 32 درصد رشد داشته در حالی که واردات، کاهش 56 درصدی را تجربه کرده است. تقاضای داخلی نیز کاهش 4 درصدی را شاهد بوده است. قیمت هر پوند پلی اتیلن در نیمه نخست 2007، رشدی 17 سنتی را به خود دیده و ظرفیتهای تولیدی با 94 درصد توان اسمی در حال فعالیت بوده اند. استفاده از ماده اولیه اتان که از نفتا ارزانتر است، مهمترین عامل رشد رکورد گونه صادرات این محصول در این منطقه عنوان شده است.
منطقه خاورمیانه با رهبری «صنایع پایه سعودی» (سبیک) و شرکت «ملی پتروشیمی ایران» و در خاور دور، شرکتهای «نفت و پتروشیمی چین» (سینوپک) و «ملی نفت چین»، پیشرو در اجرای پروژه ها و تولید پلی اتیلن خواهند بود به گونه ای بین سالهای 2008 و 2012 تقاضای جهانی با دشواری با عرضه پاسخ خواهد گرفت اما پس از آن، با افزایش عرضه و پی آمد آن، کاهش قیمتها مواجه خواهیم شد. منطقه خاورمیانه به سبب موقعیت استراتژیک ترانزیتی به آسیای مرکزی و جنوب شرقی، امید زیادی به تصاحب این بازارها دارد. ضمن آنکه بازار رو به رشد اروپای شرقی و بازار گسترده اروپای غربی را نیز به خاطر این موقعیت ویژه مدنظر دارد. ارتقای صنایع پایین دستی که ارزش افزوده بالایی ایجاد میکنند نیز، به گسترش صادرات این منطقه کمک میکنند.