آب بندی و آزمایشهای فشار لوله بتنی

21-2-3 ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺁﺏﺑﻨﺪی و ﻫﯿﺪﺭوﺍﺳﺘﺎﺗﯿﮏ لوله‌های بتنی

ﻧﺤﻮﻩ و ﺭوﺵ و ﻓﺸﺎﺭ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺁﺏﺑﻨﺪی ﺧﻄﻮﻁ ﻟﻮﻟﻪ ﻓﺎﺿﻼﺏ ﺑﺎ ﺟﺮﯾــﺎﻥ ﺛﻘﻠــﯽ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﭘﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی وﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺩو ﺁﺩﻡﺭو ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻧﮑﺎﺕ ﻣﺸﺘﺮک ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﺫﮐﺮ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭼﻨﺪ ﺭوﺵ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺁﺏﺑﻨﺪی و ﻫﯿﺪﺭوﺍﺳﺘﺎﺗﯿﮑﯽ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻓﺎﺿﻼﺑﯽ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.

1-21-2-3 ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺁﺏﺑﻨﺪی

ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺁﺏﺑﻨﺪی ﺧﻄﻮﻁ ﻟﻮﻟﻪ ﻓﺎﺿﻼﺑﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺩو ﺭوﺵ ﺯﯾﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ.

1-1-21-2-3 ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﻧﺸﺖ ﺁﺏ

ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ، ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺁﺏﺑﻨﺪی ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﻧﺸﺖ ﺁﺏ ﺍﺯ ﺩﺭوﻥ ﺧﻄﻮﻁ ﻟﻮﻟﻪ ﻓﺎﺿﻼﺑﯽ ﺑﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﯾﮏ ﺍﻟﯽ 5 ﻣﺘﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ.ﻗﻄﻌﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﺮوﻉ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﺣﺪﺍﻗﻞ 24 ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﮐﺎﻣًﻼ ﺍﺷﺒﺎﻉ ﺷﻮﻧﺪ وﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﻤﯿﺮ ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺰ ﺭوی ﺧﻂ و ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭘﺬﯾﺮﺩ.
ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺻﺪﻣﻪ و ﻧﺸﺖ ﺍﺯ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ و ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ، ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺘﻮﻗﻒ و ﻋﯿﻮﺏ ﻓﻮﻕ ﺭﻓﻊ ﺷﺪﻩ و ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ.
ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ و ﺣﺪﺍﻗﻞ ﯾﮏ ﻣﺘﺮ ﺳﺘﻮﻥ ﺁﺏ، ﺑﺮﺍﺑﺮ 30 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﺸﺖ ﺁﺏ ﻃﯽ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ و ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﯾﮏ ﻣﺘﺮ ﺳﺘﻮﻥ ﺁﺏ، ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ 0/15 ﻟﯿﺘﺮ ﺑﺮﺍی ﻫﺮ ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ ﺳﻄﺢ ﺧﯿﺲ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ ﺁﺏﺑﻨﺪ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﻏﯿﺮ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻋﯿﻮﺏ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻃﺮﻑ و ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺁﺏﺑﻨﺪی ﭘﺲ ﺍﺯ ﺭﻓﻊ ﻧﻮﺍﻗﺺ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺁﺏﺑﻨﺪی، ﺑﻌﻀا ﺁﺩﻡﺭو ( منهول ) ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ، ﺿﻤﻦ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺁﺩﻡﺭو ﻧﯿﺰ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺷﺪﻩ، ﺳﻄﺢ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺁﺩﻡﺭو ﻧﯿﺰ ﺑﺮﺍی ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻧﺸﺖ ﻣﺠﺎﺯ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻄﻮﺡ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮔﺮﺩﺩ و ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﺸﺖ ﻣﺠﺎﺯ ﺩﺭ ﻃﯽ ﻣﺪﺕ ﺫﮐﺮﺷﺪﻩ ﺑﻪ 0/20 ﻟﯿﺘﺮ ﺑﺮﺍی ﻫﺮ ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ ﺳﻄﺢ ﺧﯿﺲ ﺷﺪﻩ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.

ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎﺭﻩ (3-2-3)، ﻧﺤﻮﻩ و ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﻣـــﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻓﺸــﺎﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﻂ ﺑﺮﺍی ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺁﺏﺑﻨﺪی و ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﻧﺸﺖ ﺁﺏ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻓﺎﺿﻼﺑﯽ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺁﺩﻡﺭو ﺑﺎﻻﺩﺳﺖ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺣﺪوﺩ 5/5 ﻣﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺻﺮﻓا ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﺷــﻤﺎﺭﻩ (4-2-3) ﺍﺻﻮﻝ ﮐﻠﯽ ﺭوﺵ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﺸﺖ ﺁﺏ ﺑﺮﺍی ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺁﺩﻡﺭو ﺑﺎﻻﺩﺳﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺣﺪوﺩ 5/5 ﻣﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ و ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻓﺸﺎﺭ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ، ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻣﺘﺬﮐﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺤﻮﻩ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍی ﺁﺏﺑﻨﺪی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﺸﺖ ﺁﺏ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺘﺎﻧــــــﺪﺍﺭﺩ
DIN EN 1610 ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺳﺎﯾﺮ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎ و ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ASTM C 969 M (C 969) ﻧﯿﺰ ﺭوﺷﻬﺎی ﺩﯾﮕﺮی ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ، ﻣﻼک ﻋﻤﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ.

  2-1-21-2-3 ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﻧﻔﻮﺫ ﺁﺏ

ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﻔﻮﺫ ﺁﺏ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩو و ﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﺁﺩﻡﺭو ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ. ﺍﯾﻦ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞﻫﺎی ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺷﻤﺎﺭﻩ ( ASTM C 969 M ( C 969 و ﯾﺎ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎی ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺍﯾﻦ ﺭوﺵ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﻋﻤﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺮﺍﺯ ﺁﺑﻬﺎی ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﺣﺪﺍﻗﻞ 60 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﺑﺎﻻی ﺗﺎﺝ ﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻣﻌﻤﻮًﻻ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩو ﺁﺩﻡﺭو ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ. وﺭوﺩی ﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﺁﺩﻡﺭو ﺑﺎﻻﺩﺳﺖ ﮐﺎﻣًﻼ ﻣﺴﺪوﺩ ﺷﺪﻩ و ﺩﺭ ﺧﺮوﺟﯽ ﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﺩﺳﺖ، ﺳﺮﺭﯾﺰ ﺩﺍﻧﺪﺍﻧﻪﺍی و ﯾﺎ ﺳﺮﺭﯾﺰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﺁﺏ ﺳﺮﺭﯾﺰ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﺼﺐ ﻣﯽﺷﻮﺩ.

ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﻔﻮﺫ ﺁﺏ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﻂ ﻟﻮﻟــﻪ ﺑﺮﺍی ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﺮﺍﺯ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺁﺏ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﻣﻌﺎﺩﻝ 1/8 ﻣﺘﺮ ﺑﺎﻻی ﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺧﻂ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﺎﯾﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﻔﻮﺫ ﻣﺠﺎﺯ ﺁﺏ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻟﻮﻟﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺣﺪوﺩ 18/5 ﻟﯿﺘﺮ ﺩﺭ ﺭوﺯ ﺑﺮﺍی ﻫﺮ ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ ﻗﻄﺮ ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﻃﻮﻝ ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ.ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺗﺮﺍﺯ ﺁﺏ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﻣﻌﺪﻝ ﺳﻄﺢ ﺁﺏ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺧﻂ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ.
ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺗﺮﺍﺯ ﺁﺑﻬﺎی ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ، ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﻔﻮﺫ ﻣﺠﺎﺯ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺯﯾﺮ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ.
ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎﺭﻩ (5-2-3)، ﺍﺻﻮﻝ ﮐﻠﯽ ﺭوﺵ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﻔﻮﺫ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺧﻄﻮﻁ ﻟﻮﻟﻪ ﻓﺎﺿﻼﺏ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
 

2-21-2-3 ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﻫﻮﺍ

ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑـــﻪ ﺭوﺵ ﻫﻮﺍ ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﮐﻢ ﺑــﺮﺍﺳﺎﺱ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞﻫﺎی ﻣﻨــﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺷﻤــﺎﺭﻩ ASTM C 924 و ﯾﺎ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎی ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ DIN EN 1610 ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭوﺵ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻫﻮﺍی ﺧﺮوﺟﯽ ﺍﺯ ﺧﻂ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭوﺵ ﺩو ﺳﺮﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺩو ﺁﺩﻡﺭو ﺗﻮﺳﻂ ﺩﺭﭘﻮﺵ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﺴﺪوﺩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﺭﭘﻮﺷﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ وﺭوﺩ ﻫﻮﺍ و ﺗﺨﻠﯿﻪ وﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﺗﺄﻣﯿﻦ و ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻫﻮﺍی وﺭوﺩی و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﻓﺸﺎﺭ ﻫﻮﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﻂ، ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭوﺵ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﺮﺍی ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﻫﻮﺍ، ﻧﺨﺴﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﻂ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﻤﭙﺮﺳﻮﺭ و ﯾﺎ ﺩﻣﻨﺪﻩ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍی ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﯿﻦ ﻓﺸﺎﺭ و ﻫﻮﺍی وﺭوﺩی ﺑﺎ ﺩﺭﺟﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺑﺪﻧﻪ ﻟﻮﻟﻪ، ﻓﺸﺎﺭ ﺧﻂ ﺩﺭ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻣــﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺗﺜﺒﯿﺖ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ.ﺳﭙﺲ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﻓﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺭ ﻓﻮﺍﺻﻞ ﻣﻌﯿﻨﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﻣﯽﺷﻮﺩ.

ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﮑﺎﺕ ﻋﻤﺪﻩ ﺯﯾﺮ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﻫﻮﺍ ﺿﺮوﺭی ﺍﺳﺖ :

–    ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﻫﻮﺍ ﺑﺮﺍی ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻣﻌﺎﯾﺐ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ و ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ و ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻘﺎﺩﯾﺮ ﻧﺸﺖ و ﯾﺎ ﻧﻔﻮﺫ ﺁﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﺩ.

–    ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺷﻤﺎﺭﻩ ( ASTM C 924 M ( C 924، ﺍﯾﻦ ﺭوﺵ ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺗﺎ ﻗﻄﺮ 600 ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﻤﺎﻝ و ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

–    ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﯾﻤﻨﯽ، ﻫﯿﭻﮔﻮﻧﻪ ﺗﺮﺩﺩ ﺩﺭ ﺁﺩﻡﺭوﻫﺎ و ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺗﺤﺖ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻣﺠﺎﺯ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ.

–    ﺩﺭﭘﻮﺷﻬﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﺨﻠﯿﻪ ﻫﻮﺍ و ﮐﺎﻫﺶ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ.

–    ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻫﻮﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺍﺭﺍی ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ و ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﺗﺨﻠﯿﻪ ﻫﻮﺍ ﺩﺭ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﻌﯿﻦ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﻂ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺯ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی و ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺷﻮﺩ.

ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎﺭﻩ 6-2-3، ﺍﺻﻮﻝ ﮐﻠﯽ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﻫﻮﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

3-21-2-3 ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺩﺭﺯ ﺑﻪ ﺩﺭﺯ

ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺁﺏﺑﻨﺪی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﺑﺰﺭگ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺩﯾﺮ ﺁﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ و ﺗﺨﻠﯿﻪ ﺑﻌﺪی ﺁﻧﻬــــﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﺭﺍ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻧﻤﺎﯾﺪ.
ﺩﺭ ﺍﯾـﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺩﺭﺯ ﺑﻪ ﺩﺭﺯ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞﻫﺎی ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺷﻤﺎﺭﻩ ASTM C 1103 و ﯾﺎ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎی ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ. ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺩﺭﺯ ﺑﻪ ﺩﺭﺯ ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎﯾﯽ ﺍﻣﮑﺎﻥﭘﺬﯾﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻄﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﺍی ﺑﺰﺭگ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ وﺭوﺩ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻟﻮﻟﻪ و ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺍﻣﮑﺎﻥﭘﺬﯾﺮ ﺑﺎﺷﺪ.ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺩﺭﺯ ﺑﻪ ﺩﺭﺯ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﺁﺏ و ﯾﺎ ﻫﻮﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭘﺬﯾﺮﺩ.
ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺩﺭﺯ ﺑﻪ ﺩﺭﺯ، ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﻣﻮﻇﻒ ﺍﺳﺖ ﺁﺯﻣﺎﯾﺸﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻃﺮﺡ ﺗﺎ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ. ﺩﺭ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﻧﯿﺰ ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﺃًﺳﺎ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺩﺭﺯ ﺑﻪ ﺩﺭﺯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻧﺤﻮﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﺎﯾﺪ و ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ، ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺁﺏﺑﻨﺪی ﻧﻤﺎﯾﺪ.
ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﺸﺖ ﻣﺠﺎﺯ ﺁﺏ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻫﺮ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺩﺭﺯ ﺑﻪ ﺩﺭﺯ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﺸﺖ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺭ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺩﺭﺯ ﺑﻪ ﺩﺭﺯ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻫﻮﺍ، ﺻﺤﺖ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ و ﺁﺏﺑﻨﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻓﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ.

4-21-2-3 ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﺧﻸ

ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﺧﻸ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞﻫﺎی ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺷﻤﺎﺭﻩ ASTM C 1214 و ﯾﺎ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎی ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﺧﻸ ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﻪ ﻗﻄﺮ 100 ﺍﻟﯽ 900 ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺟﺮﺍ ﺍﺳﺖ.
ﺭوﺵ ﮐﺎﺭ ﺑﺪﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻮﺍی ﺩﺍﺧﻞ ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ و وﺳﺎﺋﻞ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺗﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﭘﺎﺋﯿﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺴﻔﺮ ﺗﺨﻠﯿﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﯾﮏ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﻨﻔﯽ ﻣﻌﯿﻨﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ. ﺍﻓﺖ ﺧﻸ ﺩﺭ ﻃﯽ ﻣﺪﺕ ﺁﺯﻣﺎﯾــﺶ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی و ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﺘﺮﻣﮑﻌﺐ ﺩﺭ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﺩﯾﺮ ﻣﺠﺎﺯ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ و ﻣﻼک ﺗﺄﯾﯿﺪ و ﯾﺎ ﻋﺪﻡ ﻗﺒﻮﻝ ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺑﺮﺍی ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﺍﺯ وﺭوﺩ ﻫﻮﺍ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﺬی ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ، ﻣﺴﺪوﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺻﻮﻟﯽ وﺭوﺩیﻫﺎ و ﺳﺎﯾﺮ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎ و ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﻧﻔﻮﺫ ﻫﻮﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﺮوﻉ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﮐﺎﻣًﻼ ﺿﺮوﺭی ﺍﺳﺖ.

22-2-3 ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﻧﻬﺎﯾﯽ

ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺁﺏﺑﻨﺪی ﻓﺎﺿﻼﺏﺭوﻫﺎ و ﺭﻓﻊ ﻧﻮﺍﻗﺺ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﯽ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ وﺍﻗﻊ ﮔﺮﺩﺩ، ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﺑﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭی ﮐﻪ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﺎک ﭘﺮ ﺷﺪﻩ و ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﺣﺎﺻﻞ ﺩﺭ ﺣﺪ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻣﺘﺮﺍﮐﻢ ﺷﻮﺩ. ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﺻﻮﻝ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﺷﺮﺍﯾﻂ و ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻧﮑﺎﺕ ﻣﺸﺘﺮک ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺧﺬ ﻣﺠﻮﺯ ﺍﺯ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ، ﻣﻮﻇﻒ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻧﮑﺎﺕ ﻣﺸﺮوﺡ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﺑﻨﻤﺎﯾﺪ :

ﺍﻟﻒ – ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺸﺪﻩ و ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﺭیﻫﺎی ﻣﻮﻗﺖ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ، ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ﺭﺍ ﻃﺒﻖ ﻧﮑﺎﺕ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺑﺨﺸﻬﺎی ﻗﺒﻠﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ و ﻣﺘﺮﺍﮐﻢ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

ﺏ – ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ، ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﺁﺏﺑﻨﺪی ﺑﺎﺯ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺎک ﻣﺮﻏﻮﺏ ﻧﻈﯿﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﭘﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ و ﺗﺎ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ 30 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮی ﺑﺎﻻی ﺗﺎﺝ ﻟﻮﻟﻪ و ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﻣﺘﺮﺍﮐﻢ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

پ – ﺑﺎ ﺧﺎک ﻣﺮﻏﻮﺏ و ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻻﯾﻪﻫﺎی ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ 15 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻩ و ﻫﺮ ﻻﯾﻪ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺗﺮﺍﮐﻢ ﺣﺪﺍﻗﻞ 95 ﺩﺭﺻﺪ ﭘﺮوﮐﺘﻮﺭ و ﯾﺎ ﻃﺒﻖ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻃﺮﺡ ﻣﺘﺮﺍﮐﻢ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺭﻗﻮﻡ ﺳﻄﺢ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﺗﮑﻤﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺣﺪی ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ و ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻻﯾﻪﻫﺎی ﺭوﺳﺎﺯی ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻻﯾﻪﻫﺎی ﺭوﺳﺎﺯی ﭘﻮﺷﺸﯽ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﻧﻈﯿﺮ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ، ﺑﺘﻦ، ﺳﻨﮕﻔﺮﺵ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭوی ﺳﻄﺢ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺟﺮﺍ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺭﻗﻮﻡ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺭﻗﻮﻡ ﻣﻌﺒﺮ ﯾﺎ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ.

ﺕ – ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩی ﮐﻪ ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﺑــﺮﺍی ﺧﻄﻮﻁ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻓﺎﺿﻼﺏ ﺩﺭ ﺧــﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻣﺤﺪوﺩﻩ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻧﺤﻮﻩ، ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻻﯾﻪﻫﺎ و ﺗﺮﺍﮐﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻮﻇﻒ ﺍﺳﺖ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ و ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻃﺮﺡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﮐﺎﻣًﻼ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

ﺙ – ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍی ﻣﺘﺮﺍﮐﻢ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﻫﺎی ﺩﺍﺧﻞ ﺗـــﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺍﺳﺘﻔـــﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭوﺵ ﺗﺨﻤﺎﻕ ﮐﻮﺑﯽ، ﺗﺮﺍﮐﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﻏﺮﻗﺎﺏ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁوﺭﺩ، ﻣﺸﺮوﻁ ﺑﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦﺑﺎﺭﻩ ﺗﺄﯾﯿﺪ و ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﺭﺍ ﻗﺒﻼً ﺍﺧﺬ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻻﯾﻪﻫﺎی ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﺗﮑﻤﯿﻠﯽ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺮﺍﻧﺸــﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ 15 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.