چکیده:
پلیاتیلن خطی، متداولترین نوع پلاستیک، حدود بیش از نیم قرن پیش بطور تصادفی در کمپانی فیلیپس پترولیوم تولید شد و مشخص گردید که اکسید کروم نشانده شده بر روی سیلیکا قابلیت پلیمریزاسیون α- اولفینها را دارا میباشد. سیستم کاتالیستی مشابه در حالت اصلاح شده، امروزه توسط کمپانیهای متعددی مورد استفاده قرار میگیرد، بطوریکه مقادیر بسیار زیادی از پلیاتیلن با دانسیته بالا و همچنین برخی از پلیمرهای با دانسیته پایین توسط این سیستم تولید میگردند. امروزه نسل جدید این کاتالیزورها فعالیت بسیار بالایی داشته و محصولات پلیمری حاصل از آنها جهت مصارف مدرن صنعتی با کاربردهای ویژه مورد استفاده قرار میگیرند.
علیرغم بیش از نیم قرن بررسیهای جهانی و انتشار بیش از 700 مقاله، همچنان بحثهای زیادی حول محور این کاتالیستها وجود دارد. یکی از مشکلاتی که قدمت زیادی در زمینه توسعه این کاتالیستها دارد، حالتهای اکسیداسیون متعدد فلز کروم و تعداد کم سایتهای فعال بر روی این نوع کاتالیستها میباشد، که موجب شده است موانعی بر سر راه توسعه هرچه بیشتر این کاتالیزورها وجود داشته باشد.