به گزارش ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، استفاده از روش های مختلف در جهت بهبود خواص و عملکرد آسفالت، همواره از دغدغه های مهندسان راه بوده است. به کارگیری نانومواد و الیاف راه حل جدیدی است که در سال های اخیر تحقیقات گسترده ای را به خود اختصاص داده است.

در این پژوهش اثر حضور همزمان نانوذرات رس و الیاف پلی پروپیلن بر مشخصات فنی لایه توپکای روسازی آسفالتی (لایه آسفالتی در تماس با چرخ های ناوگان عبوری) مورد بررسی قرار گرفته است. 

نتایج این طرح می تواند در راستای افزایش عمر مفید آسفالت و مقاومت آن در برابر خرابی ها به کار رفته و هزینه های ناشی از تعمیر و نگهداری را به طور قابل توجهی کاهش دهد. 

به گفته رامین بیات، جهت دستیابی به ترکیبی بهینه، عوامل مختلفی همچون تغییرات مقاومتی و روانی و دیگر مؤلفه های فنی مورد انتظار بر اثر حضور این مواد ارزیابی شده که نتایج حاکی از افزایش مقاومت و در عین حال کاهش روانی آسفالت بودند. 

وی افزود: در این پژوهش درصد بهینه ای از مقادیر نانوذرات و الیاف موجود در آسفالت معرفی گردیده که در عین تأمین کلیه مشخصات فنی، در حدود مشخصات آیین نامه ی روسازی آسفالت ایران نیز قرار دارد. با توجه به این نتیجه، استفاده از این درصد بهینه در مسیرهایی با رفت و آمد بالا در جهت افزایش عمر روسازی توصیه می شود. 

وجود نانوذرات رس سبب پر شدن فضای بین دانه های درشت قیر شده و در نتیجه افزایش ثبات و قابلیت فشرده سازی و تحمل بار آسفالت را در پی دارد. 

از طرفی با وجود الیاف پلی پروپیلن نیز دوام آسفالت افزایش می یابد. با این حال افزایش بیش از اندازه این مواد موجب کاهش شدید روانی آسفالت خواهد داشت. لذا برای جلوگیری از این امر باید از ترکیب درصدی بهینه استفاده نمود که این محققان موفق به دستیابی به این ترکیب شده اند. 

این تحقیقات حاصل همکاری دکتر محسن زاهدی- عضو هیأت علمی دانشگاه رازی کرمانشاه و رامین بیات- کارشناس ارشد عمران از دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان است که نتایج آن در مجله international journal of academic research به چاپ رسیده است.

منبع:ایران پلیمر