ﻟﻮﻟﻪ و اﺗﺼﺎﻻت اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﻤﭙﺎژ در آبیاری تحت فشار

ﻟﻮﻟﻪ و اﺗﺼﺎﻻت اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﻤﭙﺎژ ﺷﺎﻣﻞ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ، ﻟﻮﻟﻪ راﻧﺶ، ﻟﻮﻟﻪ ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻨﺪه و اﺗﺼﺎﻻت ﻧﺼﺐ ﺷﺪه ﺑﺮ روی اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

ﺿﻮاﺑﻂ ﻃﺮاﺣﻲ ﻟﻮﻟﻪ و اﺗﺼﺎﻻت اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﻤﭙﺎژ ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ:

1-8-4 ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻣﻜﺶ از ﻟﺤﺎظ ﻧﺼﺐ ﺑﻪ دو ﻧﻮع ﻣﻜﺶ ﻣﺜﺒﺖ (ﺳﻄﺢ آب در ﺣﻮﺿﭽﻪ ﻣﻜﺶ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﭘﻤﭗ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ) و ﻣﻜﺶ ﻣﻨﻔﻲ (ﺳﻄﺢ آب در ﺣﻮﺿﭽﻪ ﻣﻜﺶ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ از ﭘﻤﭗ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ) ﺗﻔﻜﻴﻚ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. در ﻃﺮاﺣﻲ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻜﺶ ﻣﺜﺒﺖ ﻳﺎ ﻣﻨﻔﻲ ﺑﺎﺷﺪ رﻋﺎﻳﺖ ﻣﻮارد زﻳﺮ ﺿﺮورت دارد (ﺷﻜﻞ 4-4):

− ﻫﺮ ﭘﻤﭗ ﺑﺎﻳﺪ دارای ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﻲ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ آب در ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺑﺎﺷﺪ (ﻣﻜﺶ ﻣﺜﺒﺖ) ﻣﻲﺗﻮان از ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﻣﺸﺘﺮک اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد.

− ﻃﻮل ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻮﺗﺎه ﺑﺎﺷﺪ و در ﺻﻮرت اﻣﻜﺎن ﺑﺎﻳﺪ از ﻟﻮﻟﻪ ﻛﺸﻲ اﻓﻘﻲ اﺟﺘﻨﺎب ﻛﺮد، در ﺻﻮرت ﺿﺮورت ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻪ اﻧﺪازه 6 ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻄﺮ (D) ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و ﺑﺎ ﺷﻴﺐ %2 روﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ از ﭘﻤﭗ ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮد. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻮﺿﭽﻪ ﻣﻜﺶ ﺧﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد.

− در ﻣﻜﺶ ﻣﻨﻔﻲ ﻧﻔﻮذ ﻫﻮا از اﺗﺼﺎﻻت ﻟﻮﻟﻪ ﻛﺸﻲ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ وﺟﻪ ﻣﺠﺎز ﻧﻴﺴﺖ.

− در ﺣﺪ اﻣﻜﺎن از اﻳﺠﺎد ﺧﻢ در ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ اﺟﺘﻨﺎب ﮔﺮدد ودر ﺻﻮرت ﺿﺮورت از ﺧﻤﻬﺎی ﻣﻼﻳﻢ (زاﻧﻮﻫﺎی ﺷﻌﺎع ﺑﻠﻨﺪ) اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد

در ﻣﻜﺶ ﻣﻨﻔﻲ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻫﻤﻴﺖ اﻓﺖ در ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ، ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﻃﻮری ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﻮد ﻛﻪ NPSH ﻣﻮﺟﻮد در دﻫﺎﻧﻪ ﻣﻜﺶ ﭘﻤﭗ از NPSH ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز در دﻫﺎﻧﻪ ﻣﻜﺶ ﭘﻤﭗ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.

− ﻋﻤﻖ اﺳﺘﻐﺮاق دﻫﺎﻧﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪاﻗﻞ 1/5 ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﺑﺎﺷﺪ.

− ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺻﺎﻓﻲ ﻣﻜﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻛﻒ ﺣﻮﺿﭽﻪ آﺑﮕﻴﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻬﺎر ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ و ﺣﺪاﻗﻞ 0/5 ﻣﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.

− ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ و ﺟﺪاره ﺣﻮﺿﭽﻪ ﻣﻜﺶ ﻧﺒﺎﻳﺪ از 2 ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﻛﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.

− ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻣﻜﺶ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ دو ﻗﻄﺮ ﻣﺴﺎوی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از 3 ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﺑﺎﺷﺪ و اﮔﺮ ﻗﻄﺮﻫﺎ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ از 3 ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﺑﺰرﮔﺘﺮ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.

− در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻜﺶ ﻣﻨﻔﻲ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺮ روی ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﺷﻴﺮ ﻳﻚ ﻃﺮﻓﻪ ﻧﺼﺐ ﺷﻮد. در ﻣﻜﺶ ﻣﺜﺒﺖ ﻧﻴﺎزی ﺑﻪ ﺷﻴﺮ ﻳﻚ ﻃﺮﻓﻪ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ.

− ﻧﺼﺐ ﺷﻴﺮ ﻗﻄﻊ و وﺻﻞ در ﻣﺴﻴﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ وﺟﻮد اﻓﺖ اﺻﻄﻜﺎﻛﻲ ﻓﻘﻂ در ﻣﻜﺶ ﻣﺜﺒﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

2-8-4 ﻟﻮﻟﻪ راﻧﺶ

در ﻃﺮاﺣﻲ ﻟﻮﻟﻪ راﻧﺶ رﻋﺎﻳﺖ ﻧﻜﺎت زﻳﺮ ﺿﺮورت دارد :

1- ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ راﻧﺶ ﺑﺮاﺳﺎس ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺠﺎز ﻟﻮﻟﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮد.

2- ﻃﻮل ﻟﻮﻟﻪ راﻧﺶ در ﺣﺪ اﻣﻜﺎن ﻛﻮﺗﺎه و ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد.

3- در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ راﻧﺶ ﺑﺎ ﻗﻄﺮ دﻫﺎﻧﻪ راﻧﺶ ﭘﻤﭗ ﻳﻜﺴﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ از ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻫﻢ ﻣﺮﻛﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد.

4- ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از آﺳﻴﺐ دﻳﺪن ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ آب در ﻫﻨﮕﺎم ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮدن ﭘﻤﭗ، در ﻟﻮﻟﻪ راﻧﺶ ﺷﻴﺮ ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ ﻧﺼﺐ ﺷﻮد.

5- در ﻟﻮﻟﻪ راﻧﺶ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از ﺷﻴﺮ ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ، ﺷﻴﺮ ﻗﻄﻊ و وﺻﻞ ﺟﺮﻳﺎن ﻧﺼﺐ ﺷﻮد. اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﻪدﻻﻳﻞ زﻳﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ :

− در ﻫﻨﮕﺎم راهاﻧﺪازی ﭘﻤﭗ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد اﺑﺘﺪا اﻟﻜﺘﺮوﻣﻮﺗﻮر و ﭘﻤﭗ ﺑﻪ دور ﻧﻬﺎﻳﻲ رﺳﻴﺪه و ﺳﭙﺲ ﺟﺮﻳﺎن وارد ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ ﺷﻮد.

− در اﻳﺴﺘﮕﺎﻫﻬﺎی ﭘﻤﭙﺎژ ﺑﺎ ﭘﻤﭙﻬﺎی ﻣﻮازی در ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻌﻤﻴﺮ ﻳﻚ ﭘﻤﭗ ﻻزم ﺑﻪ ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮدن ﺳﺎﻳﺮ ﭘﻤﭙﻬﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

− اﻳﻦ ﺷﻴﺮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ وﻇﻴﻔﻪ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺑﺪه و ﻓﺸﺎر ﭘﻤﭗ را ﻧﻴﺰ ﺑﻪﻋﻬﺪه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ

− ﻧﺼﺐ ﻟﺮزهﮔﻴﺮ در ﻟﻮﻟﻪ راﻧﺶ از اﻧﺘﻘﺎل ﻟﺮزﺷﻬﺎی ﭘﻤﭗ ﺑﻪ ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﻣﻲ ﻛﻨﺪ.

− ﻧﺼﺐ ﻓﺸﺎرﺳﻨﺞ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻛﻨﺘﺮل ﻓﺸﺎر ﺧﺮوﺟﻲ اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﻤﭙﺎژ ﺑﻌﺪ از ﺷﻴﺮ ﻗﻄﻊ و وﺻﻞ ﺿﺮوری ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

− در ﺻﻮرت ﻧﻴﺎز و ﺑﺮای ﻛﻨﺘﺮل اﺗﻮﻣﺎﺗﻴﻚ ﻓﺸﺎر ﻣﻲ ﺗﻮان از ﻛﻠﻴﺪ ﻛﻨﺘﺮل ﻓﺸﺎر1 ﻧﻴﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد.

− ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﻴﺸﮕﻴﺮی از وﻗﻮع ﻓﺸﺎر ﻣﻨﻔﻲ در ﺳﻴﺴﺘﻢ، در ﺧﻂ راﻧﺶ ﺷﻴﺮ ﻫﻮا ﻧﺼﺐ ﺷﻮد.

3-8-4 ﻟﻮﻟﻪ ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻨﺪه (ﻛﻠﻜﺘﻮر)

در اﻳﺴﺘﮕﺎﻫﻬﺎی ﭘﻤﭙﺎژی ﻛﻪ دارای ﭼﻨﺪ ﭘﻤﭗ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺮای ﺟﻤﻊآوری ﺟﺮﻳﺎن ﺧﺮوﺟﻲ از ﻟﻮﻟﻪ راﻧﺶ ﭘﻤﭙﻬﺎ و ﻫﺪاﻳﺖ آن ﺑﻪ ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ اﺻﻠﻲ از ﻟﻮﻟﻪ ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻨﺪه اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد. در ﻃﺮاﺣﻲ اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪ رﻋﺎﻳﺖ ﻧﻜﺎت زﻳﺮ اﻟﺰاﻣﻲ اﺳﺖ:

− در ﺣﺪ اﻣﻜﺎن ﻟﻮﻟﻪ ﺟﻤﻊﻛﻨﻨﺪه داﺧﻞ اﺗﺎﻗﻚ ﭘﻤﭙﺎژ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد. اﻳﻦ ﻛﺎر ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ دﻳﻮار اﺗﺎﻗﻚ ﭘﻤﭙﺎژ ﻓﻘﻂ در ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ﺳﻮراخ ﺷﻮد، اﻣﻜﺎن ﻛﻨﺘﺮل ﻓﺸﺎر ﺧﺮوﺟﻲ اﻳﺴﺘﮕﺎه ﺑﺎ ﻧﺼﺐ ﺗﺠﻬﻴﺰات ﻣﺮﺑﻮط ﺑﺮ روی ﻟﻮﻟﻪ ﺟﻤﻊﻛﻨﻨﺪه در داﺧﻞ اﻳﺴﺘﮕﺎه ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲ آﻳﺪ و ﻃﻮل ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎی راﻧﺶ ﻧﻴﺰ ﻛﻮﺗﺎﻫﺘﺮ ﻣﻲﺷﻮد.

− ﻟﻮﻟﻪ ﺟﻤﻊﻛﻨﻨﺪه ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻚ ﻗﻄﺮی و ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﻗﻄﺮی ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﻮد. اﮔﺮ ﺗﻚ ﻗﻄﺮی در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد، ﻗﻄﺮ آن ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ اﺻﻠﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد و اﮔﺮ ﭼﻨﺪ ﻗﻄﺮی در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد، از ﺗﻨﻮع ﺑﻴﺶ از ﺳﻪ ﻗﻄﺮ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺷﻮد و ﺳﺮﻋﺖ در ﻫﺮ ﻗﻄﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺶ از 1/5 ﻣﺘﺮ ﺑﺮ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

− ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻛﻨﺘﺮل ﻓﺸﺎر ﺧﺮوﺟﻲ اﻳﺴﺘﮕﺎه در اﻧﺘﻬﺎی اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﻓﺸﺎرﺳﻨﺞ و ﺷﻴﺮ ﻗﻄﻊ و وﺻﻞ ﻧﺼﺐ ﻧﻤﻮد.

− ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﺗﻼﻃﻢ و اﻓﺖ ﻓﺸﺎر، ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی راﻧﺶ ﺗﺤﺖ زاوﻳﻪ 30 ﺗﺎ 45 درﺟﻪ ﺑﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻨﺪه وﺻﻞ ﺷﻮﻧﺪ و از اﺗﺼﺎل ﻋﻤﻮدی ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺷﻮد.