«جامعه باستان‌شناسی ایران» در یادداشتی که نسخه‌ای از آن را در اختیار خبرگزاری ایسنا قرار داده، از مسئولان دولتی خواسته‌ است تا روند تخریب و تخصیص بودجه برای پژوهش‌های نجات بخشی باستان‌شناسی را در دستور کار خود قرار دهند. در متن این یادداشت اعتراضی آمده است؛ «جامعه باستان شناسی ایران از مسئولان و مجریان طرح‌های عمرانی به ویژه پروژه‌های سدسازی می‌خواهد به قوانین میراث فرهنگی احترام بگذارند و در رعایت آنها بیش از همه بکوشند.
  در هفته‌های گذشته، باردیگر اخبار ناگواری درباره عدم پایبندی به قوانین مصوب کشور از سوی مسئولان اجرایی سدهای «سیلوه» پیرانشهر، «چیرآباد» اشنویه در استان آذربایجان غربی و «پیغام چای» در استان آذربایجان شرقی منتشر شده که حاکی از نابودی آثار و محوطه‌های باستانی
کشور است.
در قوانین جاری کشور، حفاری قاچاق اموال فرهنگی در محوطه‌های باستانی جرم است و مجری و عامل آن رسماً تحت پیگرد قانونی قرار می‌گیرد.
اما اگر تهدید و تخریب محوطه‌های باستانی آن هم در مقیاسی بسیار گسترده‌تر از سوی مسئولان و مجریان طرح‌های عمرانی صورت گیرد، متاسفانه جرم محسوب نشده و هیچ اقدامی صورت نمی‌گیرد.
حال آنکه براساس قانون (بند ج ماده ۱۱۴ قانون برنامه ۵ ساله چهارم) همه وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و موسسات دولتی موظف به همکاری با سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری قبل از اجرای طرح‌های عمرانی هستند.
«جامعه باستان شناسی ایران» موکداً از مسئولان آب منطقه‌ای استان‌های آذربایجان شرقی و غربی می‌خواهد نسبت به رعایت قوانین کشور در حوزه‌ میراث فرهنگی احساس مسئولیت بیشتری از خود نشان دهند.
توقف روند تخریب و تخصیص بودجه برای پژوهش‌های نجات بخشی باستان شناسی جزو نخستین کارهایی است که باید انجام شود. شایسته است سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هم تغییراتی را در رابطه با پیشتیبانی و حمایت‌های مالی طرح‌های نجات بخشی باستان شناسی انجام دهد. متاسفانه همچنان شاهد تداوم روندهای تخریبی در دولت نهم و دهم هستیم و این خود یکی از بزرگ‌ترین عوامل به نتیجه نرسیدن مطلوب پژوهش‌های نجات بخشی
کشور است.
متأسفانه هنوز مانند گذشته، بخش قابل‌توجهی از بودجه‌های تخصیصی از سوی نهادهای اجرایی چون وزارت نیرو و وزارت راه که باید صرف کاوش‌ها و پژوهش‌های باستان‌شناسی شوند، به عنوان «بالاسری» یا عناوین دیگر به مصرف امور غیرمرتبط می‌رسد. افزون بر این، روند اجرایی برنامه‌های پژوهشی باستان‌شناسی نیز نیازمند بازنگری، ایجاد تغییرات لازم و پویایی‌اند.
توسعه و عمران امری ضروری است اما باید متوازن و در همه ابعاد آن صورت گیرد. اجرای برنامه‌های توسعه کشور باید دربرگیرنده اصول مبتنی برحفاظت از مواریث فرهنگی باشد و نابودی مکرر ده‌ها محوطه باستانی مغایر این اصل اساسی است.
“جامعه باستان شناسی ایران” حفاظت از میراث فرهنگی را بخش جدایی‌ناپذیر هر نوع برنامه توسعه می‌داند و از مسئولان و مجریان دولتی می‌خواهد این نکته خطیر را در برنامه‌های خود رعایت کنند و به قوانین میراث فرهنگی پایبند باشند.»

منبع: پایگاه خبری آب