تاریخچه فوتبال

فوتبال سابقه ای طولانی دارد. فوتبال به شکل کنونی خود در اواسط قرن نوزدهم در انگلستان به وجود آمد. اما نسخه های جایگزین این بازی خیلی زودتر وجود داشته و بخشی از تاریخ فوتبال است.

تاریخ اولیه و پیشروهای فوتبال

اولین نمونه های شناخته شده بازی تیمی شامل یک توپ، که از یک سنگ ساخته شده بود، در فرهنگ های قدیمی مزوآمریکایی برای بیش از 3000 سال پیش رخ داده است. این بازی توسط آزتک ها به نام Tchatali بود، اگرچه نسخه های مختلفی از بازی در مناطق بزرگ پخش شده بود. در برخی مراسم، توپ نماد خورشید بود و کاپیتان تیم بازنده قربانی خدایان می شد. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد نسخه‌های بازی با توپ Mesoamerican یک توپ جهنده ساخته شده از لاستیک بود ، هیچ فرهنگ اولیه دیگری به لاستیک دسترسی نداشت.

اولین بازی شناخته شده با توپ که شامل لگد زدن نیز بود در قرن سوم و دوم قبل از میلاد در چین با نام کوجو انجام شد. کوجو را با یک توپ گرد (چرمی دوخته شده با خز یا پرهای داخل) روی یک مربع بازی می کردند. شکل تغییر یافته این بازی بعداً به ژاپن گسترش یافت و به نام کمری در قالب های تشریفاتی انجام می شد.

شاید کوجوی قدیمی‌تر مارن گوک باشد که بومیان استرالیایی آن را بازی می‌کردند و به گفته مهاجران سفیدپوست در دهه 1800، بازی با توپ عمدتاً شامل لگد زدن بود. توپ توسط برگ ها یا ریشه های محصور شده ساخته می شد. قوانین عمدتا ناشناخته هستند، اما مانند بسیاری از نسخه های اولیه بازی، نگه داشتن توپ در هوا احتمالا یکی از ویژگی های اصلی بود.

انواع دیگر بازی های توپ از یونان باستان شناخته شده بود. این توپ با تکه های چرم پر از مو ساخته شده است (اولین اسناد توپ های پر از هوا مربوط به قرن هفتم است). با این حال، بازی‌های توپ از جایگاه پایینی برخوردار بودند و در بازی‌های پانهلنیک شرکت نداشتند. در روم باستان، بازی با توپ در سرگرمی در عرصه های بزرگ گنجانده نمی شد، اما در تمرینات نظامی به نام هارپاستوم رخ می داد. این فرهنگ رومی بود که فوتبال را به جزیره بریتانیا (بریتانیکا) آورد. با این حال، مشخص نیست که مردم بریتانیا در چه درجه ای تحت تأثیر این تنوع قرار گرفته اند و در چه درجه ای انواع خود را توسعه داده اند.

معتبرترین داستان حاکی از آن است که این بازی در قرن دوازدهم در انگلستان ساخته شده است. در این قرن، بازی هایی شبیه فوتبال در چمنزارها و جاده های انگلستان انجام می شد.

یکی از ویژگی‌های مهم پیشروان فوتبال این بود که بازی‌ها شامل افراد زیادی می‌شد و در مناطق وسیعی در شهرها برگزار می‌شد (معادل آن از قرن شانزدهم در فلورانس انجام می‌شد که به آن Calcio می‌گفتند). داد و بیداد این بازی ها باعث آسیب به شهر و گاهی مرگ شرکت کنندگان می شد. اینها یکی از دلایل اعلامیه های ضد بازی بود که در نهایت برای چندین قرن ممنوع شد. اما بازی‌های فوتبال مانند در قرن هفدهم به خیابان‌های لندن بازگشتند. در سال 1835 دوباره ممنوع شد، اما در این مرحله بازی در مدارس دولتی برقرار شده بود.

با این حال زمان زیادی طول کشید تا ویژگی های فوتبال امروزی در عمل به کار گرفته شود. برای مدت طولانی تمایز واضحی بین فوتبال و راگبی وجود نداشت. همچنین تغییرات زیادی در مورد اندازه توپ، تعداد بازیکنان و طول مسابقه وجود داشت.

این بازی اغلب در مدارس انجام می شد و دو تا از مدارس غالب ،راگبی و ایتون بودند. در راگبی قوانین شامل امکان گرفتن توپ با دست بود و بازی که امروزه به عنوان راگبی می شناسیم از اینجا سرچشمه می گیرد. از سوی دیگر در Eton توپ منحصراً با پا بازی می‌شد و این بازی را می‌توان به عنوان یک سلف نزدیک به فوتبال مدرن در نظر گرفت. بازی در راگبی “بازی دویدن” نامیده می شد در حالی که بازی در ایتون “بازی دریبلینگ” نام داشت.

تلاشی برای ایجاد قوانین مناسب برای بازی در جلسه ای در کمبریج در سال 1848 انجام شد، اما راه حل نهایی برای همه مسائل مربوط به قوانین به دست نیامد. یکی دیگر از رویدادهای مهم در تاریخ فوتبال در سال 1863 در لندن رخ داد که اولین اتحادیه فوتبال در انگلستان تشکیل شد. تصمیم گرفته شد که حمل توپ با دست مجاز نباشد. این جلسه همچنین منجر به استانداردسازی اندازه و وزن توپ شد. نتیجه جلسه لندن این بود که بازی به دو رمز تقسیم شد: فوتبال انجمنی و راگبی.

با این حال، بازی برای مدت طولانی به توسعه ادامه خواهد داد و هنوز هم انعطاف پذیری زیادی در مورد قوانین وجود دارد. برای یک چیز، تعداد بازیکنان در زمین می تواند متفاوت باشد. همچنین برای تشخیص ظاهر تیم ها از لباس استفاده نمی شد. همچنین در مورد بازیکنانی که کلاه به سر داشتند رایج بود  ، ضربه سر هنوز بخشی از بازی نبود.

تفاوت مهم دیگر در این مرحله را می توان بین تیم های انگلیسی و اسکاتلندی مشاهده کرد. در حالی که تیم‌های انگلیسی ترجیح می‌دادند با توپ به شکل راگبی به جلو بدوند، اسکاتلندی‌ها ترجیح دادند توپ را بین بازیکنان خود پاس کنند. این رویکرد اسکاتلندی است که به زودی غالب شد.

این ورزش در ابتدا یک سرگرمی برای طبقه کارگر بریتانیا بود. تعداد بی‌سابقه‌ای از تماشاگران، تا 30000 تماشاگر، مسابقات بزرگ را در اواخر قرن 19 مشاهده می‌کردند. این بازی به زودی توسط مردم بریتانیایی که به سایر نقاط جهان سفر می کردند گسترش یافت. به خصوص در آمریکای جنوبی و هند، علاقه به فوتبال زیاد می شود.

 

اولین باشگاه های فوتبال

باشگاه های فوتبال از قرن پانزدهم وجود داشته اند، اما سازماندهی نشده و بدون وضعیت رسمی. بنابراین تصمیم گیری در مورد اولین باشگاه فوتبال دشوار است. برخی از مورخان معتقدند که این باشگاه فوتبال بود، که در سال 1824 در ادینبورگ تشکیل شد. باشگاه‌های اولیه اغلب توسط دانش‌آموزان سابق مدرسه تشکیل می‌شدند و اولین باشگاه از این نوع در شفیلد در سال 1855 تشکیل شد. قدیمی‌ترین باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال، باشگاه انگلیسی Notts County است که در سال 1862 تشکیل شد و هنوز هم وجود دارد.

یک قدم مهم برای ظهور تیم‌ها، صنعتی شدن بود که منجر به گردهمایی گروه‌های بزرگ‌تری از مردم در مکان‌هایی مانند کارخانه‌ها و کلیساها شد. تیم‌های فوتبال در شهرهای بزرگ‌تر تأسیس شدند و راه‌آهن جدید می‌توانست آن‌ها را به شهرهای دیگر بیاورد.

در ابتدا، فوتبال تحت سلطه تیم های مدارس دولتی بود، اما بعدها، تیم های متشکل از کارگران اکثریت را تشکیل می دادند. زمانی که برخی از باشگاه ها حاضر شدند به بهترین بازیکنان برای پیوستن به تیم خود پول بدهند، تغییر دیگری متوالی در حال رخ دادن بود. این شروع یک دوره طولانی انتقال خواهد بود، نه بدون اصطکاک، که در آن بازی به سطح حرفه ای توسعه می یابد.

 

انگیزه پرداخت پول به بازیکنان تنها کسب پیروزی در مسابقات بیشتر نبود. در دهه 1880، علاقه به این بازی به سطحی رسید که بلیط مسابقات فروخته می شد. و سرانجام در سال 1885 فوتبال حرفه ای قانونی شد و سه سال بعد لیگ فوتبال تأسیس شد. در طول فصل اول، 12 باشگاه به لیگ پیوستند، اما به زودی باشگاه های بیشتری علاقه مند شدند و در نتیجه رقابت به بخش های بیشتری گسترش یافت.

مانند بسیاری از موارد در تاریخ، زنان برای مدت طولانی از شرکت در بازی ها محروم بودند. قبل از اواخر قرن 19 بود که زنان شروع به بازی فوتبال کردند. اولین بازی رسمی زنان در سال 1888 در اینورنس برگزار شد.

 

اولین مسابقات

بازی تاریخی فوتبال در تصاویر دیگر نقاط عطف قرار بود در پی داشته باشند. جام حذفی فوتبال اولین رقابت مهمی بود که در سال 1871 برگزار شد. سال بعد برای اولین بار مسابقه ای بین دو تیم ملی برگزار شد. مسابقه ای که انگلیس و اسکاتلند در آن شرکت داشتند با نتیجه 0-0 به پایان رسید و با 4000 نفر در همیلتون کرسنت دنبال شد

دوازده سال بعد، در سال 1883، اولین تورنمنت بین المللی برگزار شد که شامل چهار تیم ملی انگلستان، ایرلند، اسکاتلند و ولز بود.

فوتبال برای مدت طولانی یک پدیده بریتانیایی بود، اما به تدریج به سایر کشورهای اروپایی نیز سرایت کرد. اولین بازی خارج از اروپا در سال 1867 در آرژانتین رخ داد، اما کارگران خارجی بریتانیایی بودند که در آن نقش داشتند و نه شهروندان آرژانتینی.

فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا) در سال 1904 تأسیس شد و یک قانون اساسی توسط نمایندگان فرانسه، بلژیک، دانمارک، هلند، اسپانیا، سوئد و سوئیس امضا شد. انگلیس و سایر کشورهای انگلیسی از ابتدا به فیفا نپیوستند، آنها این بازی را اختراع کرده بودند و دلیلی برای تابعیت از یک انجمن نمی دیدند. با این حال، آنها در سال بعد به این تیم پیوستند، اما تا سال 1950 در جام جهانی شرکت نکردند.

لیگ های داخلی در بسیاری از کشورها برگزار شد. اولین مورد، همانطور که قبلا ذکر شد، لیگ فوتبال انگلیس بود که در سال 1888 تأسیس شد.

در سال 1908 فوتبال برای اولین بار به عنوان یک ورزش رسمی در بازی های المپیک گنجانده شد. تا زمانی که اولین جام جهانی فوتبال در سال 1930 برگزار شد، مسابقات فوتبال بازی های المپیک به عنوان معتبرترین مسابقات در سطح ملی شناخته می شد. فوتبال زنان تا سال 1996 اضافه نشد.

 

بازیکنان سیاه پوست

 

مانند بسیاری از ورزش های دیگر، مردم سفید پوست برای مدت طولانی غالب بود. در فوتبال بازیکنان سیاهپوست نسبتاً زود شروع به حضور کردند و در مقایسه با مثلاً تنیس، فوتبال به طور سنتی به عنوان یک ورزش با ترکیبی از بازیکنان سیاه و سفید شناخته می شد.

در بریتانیا، اندرو واتسون به عنوان اولین بازیکن سیاهپوست شناخته می شود و او در دهه 1880 در باشگاه اسکاتلند کوئینز پارک بازی می کرد.

یک بازی پرشور

ورزش های دیگر، نمونه هایی از اشتیاق افراد به فوتبال را نشان می دهند..

قبلاً در اواخر قرن نوزدهم، گودیسون پارک در انگلستان به منظور میزبانی بازی های فوتبال ساخته شد. در سال 1894، فینال جام حذفی بین ناتس کانتی و بولتون واندررز با حضور 37000 نفر برگزار شد. یک نقطه عطف در توسعه استادیوم های فوتبال، ساخت استادیوم ماراکانا است. در سال 1950 استادیوم باشکوه ریودوژانیرو برای حدود 200000 نفر آماده بود. هیچ ورزش دیگری ندیده است که استادیوم هایی با این ظرفیت برای میزبانی بازی های خود ساخته شود.

   

مسابقات بزرگ مدرن

هیچ رویداد ورزشی دیگری به جز بازی های المپیک تابستانی امروز نمی تواند خود را با جام جهانی فوتبال بسنجد. اولین دوره جام جهانی فوتبال در سال 1930 در اروگوئه برگزار شد و از آن زمان هر چهار سال (به استثنای دو استثنا به دلیل جنگ جهانی دوم) بازمی گردد. در سال 1991 اولین جام جهانی زنان در چین برگزار شد و از آن به بعد نیز هر سال یک بار بازمی گردد.

جهانی شدن بزرگترین ورزش جهان

 

در اواخر قرن نوزدهم، تنها چند تیم ملی فوتبال وجود داشت. انگلستان و اسکاتلند اولین تیم های فعالی را داشتند که در دهه 1870 با یکدیگر بازی کردند. امروزه 211 انجمن ملی در فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا)، نهاد حاکم جهانی ورزش وجود دارد. یکی دیگر از دلایل جهانی شدن را می توان در افزایش کشورهای شرکت کننده در مسابقات مقدماتی جام جهانی مشاهده کرد: از 32 کشور در سال 1934 به بیش از 200 کشور در سال 2014.

مناطق جهان به شش کنفدراسیون تقسیم شده اند: کنفدراسیون فوتبال آفریقا (CAF)، کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC)، اتحادیه اتحادیه های اروپای فوتبال (یوفا)، کنفدراسیون آمریکای شمالی، آمریکای مرکزی و فدراسیون فوتبال کارائیب (CONCACAF)، کنفدراسیون فوتبال اقیانوسیه (OFC) و کنفدراسیون سودامریکای فوتبال (CONMEBOL).

فوتبال قطعاً یک ورزش جهانی و بدون مقایسه، بزرگترین ورزش در جهان است.