ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ و ﺷﻴﺮآﻻت ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر

شیرآلات تولید داخل کشور ایران جهت آبیاری

اﺳﺘﻔﺎده از ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ در آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻧﺘﻘﺎل و ﺗﻮزﻳﻊ آب اﻣﺮی ﺿﺮوری و اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﻳﺮ میﺑﺎﺷﺪ. از ﻣﻬﻢ‌‍ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻃﺮاﺣﻲ، اﻧﺘﺨﺎب اﻗﺘﺼﺎدی ﻧﻮع و ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ‌ﻫﺎی ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز میﺑﺎﺷﺪ. در اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻮع ﻟﻮﻟﻪ‌ﻫﺎی آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮی ﻛﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ ﺑﻪﺷﺮح زﻳﺮ اﺳﺖ، ﺿﺮورت دارد:

−    ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻫﻴﺪرولیکی

−    ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎی ﺗﻬﻴﻪ، ﻧﮕﻬﺪاری و ﺑﻬﺮه‌ﺑﺮداری

−    اﻣﻜﺎن ﺗﻮﻟﻴﺪ آن در داﺧﻞ ﻛﺸﻮر

−    ﺳﻬﻮﻟﺖ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ

−    ﺳﻬﻮﻟﺖ و ﺳﺮﻋﺖ ﻛﺎرﮔﺬاری

−    ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻟﻮﻟﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎرﻫﺎی ﺧﺎرجی و ﻓﺸﺎرﻫﺎی داﺧﻠﻲ

−    ﻋﻤﺮ ﻣﻔﻴﺪ

−    ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮردﮔﻲ ﺟﺪار داﺧﻠﻲ و ﺧﺎرﺟﻲ

−    ﺳﺎزﮔﺎری ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ﺧﺎص ﭘﺮوژه

−    ﺳﻬﻮﻟﺖ در ﺑﻬﺮهﺑﺮداری

اﻧﻮاع ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ در آبیاری تحت فشار

ﺑﻪﻃﻮر ﻛﻠﻲ در ﭘﺮوژهﻫﺎی آﺑﻴﺎری از ﻟﻮﻟﻪ‌ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪﺷﺮح ذﻳﻞ اﺳﺘﻔﺎده میﺷﻮد:

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻓﻮﻻدی

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻓﻮﻻدی ﺗﺎ ﻗﻄﺮ 3000 ﻣﻴﻠﻲﻣﺘﺮ و ﻃﻮل 6 ﺗﺎ 12 ﻣﺘﺮ ﺑﺮای ﻓﺸﺎرﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ در داﺧﻞ ﻛﺸﻮر ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و اﻏﻠﺐ در ﺧﻄﻮط اﺻﻠﻲ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﺎﻻ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻴﺮوﻫﺎی داﺧﻠﻲ و ﺧﺎرﺟﻲ، ﺳﻬﻮﻟﺖ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ، ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺸﺎر ﺑﺎﻻ ازﺟﻤﻠﻪ ﻣﺰاﻳﺎ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ زﻧﮓ زدﮔﻲ و ﺧﻮرﻧﺪﮔﻲ در ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﺧﺎک و ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺣﻔﺎﻇﺖ داﺧﻠﻲ و ﺧﺎرﺟﻲ ازﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﺎﻳﺐ آﻧﻬﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی بتنی

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﺘﻨﻲ ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﺴﻠﺢ ﺑﺮای ﺧﻄﻮط آﺑﺮﺳﺎﻧﻲ و اﻧﺘﻘﺎل آب ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ. اﻣﻜﺎن ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺮای ﻓﺸﺎر ﻛﺎرﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﺗﻮﻟﻴﺪ در داﺧﻞ ﻛﺸﻮر، ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎرﻫﺎ و ﻧﻴﺮوﻫﺎی داﺧﻠﻲ و ﺧﺎرﺟﻲ و ﺧﻮردﮔﻲ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺤﺎﺳﻦ و ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ و ﺷﻜﻨﻨﺪﮔﻲ آﻧﻬﺎ در ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ و ﻋﺪم ﺳﻬﻮﻟﺖ ﻧﺼﺐ از ﻣﻌﺎﻳﺐ آﻧﻬﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮد.

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭼﺪنی

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭼﺪﻧﻲ ﺑﻪ دو ﺻﻮرت ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ و داﻛﺘﻴﻞ ﺗﻮﻟﻴﺪ و در ﻃﺮﺣﻬﺎی آﺑﺮﺳﺎﻧﻲ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲ‌ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ و ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ، آبﺑﻨﺪی ﺧﻮب اﺗﺼﺎﻻت و ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺎﻻی ﻓﺸﺎرﻫﺎی داﺧﻠﻲ و ﺧﺎرﺟﻲ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺤﺎﺳﻦ و ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺑﺎﻻی ﺗﻮﻟﻴﺪ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﺘﻮﺳﻂ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮردﮔﻲ ﻫﺎی ﺧﺎک و ﻣﻮاد اﺳﻴﺪی از ﻣﻌﺎﻳﺐ آﻧﻬﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮد.

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی آزﺑﺴﺖ ﺳﻴﻤﺎن

اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ از اﻟﻴﺎف ﭘﻨﺒﻪ ﻧﺴﻮز و ﺳﻴﻤﺎن در اﻗﻄﺎر 80 ﺗﺎ 1600 ﻣﻴﻠﻲﻣﺘﺮ در داﺧﻞ ﻛﺸﻮر ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺸﺎرﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺳﺒﻜﻲ وزن، آبﺑﻨﺪی ﺧﻮب، ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮردﮔﻲ، ﻋﺪم ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻛﺎﺗﺪی ازﺟﻤﻠﻪ ﻣﺤﺎﺳﻦ و ﺷﻜﻨﻨﺪﮔﻲ در ﻣﻮﻗﻊ ﺣﻤﻞ و ﻧﺼﺐ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻤﺘﺮ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎرﻫﺎی ﺧﺎرﺟﻲ از ﻣﻌﺎﻳﺐ آﻧﻬﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﻮد.

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی پی وی سی – PVC

اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ از ﺟﻨﺲ ﺗﺮﻣﻮﭘﻼﺳﺘﻴﻚ ﺑﻮده و ﺑﺮای ﻓﺸﺎرﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. ﺳﻬﻮﻟﺖ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ، ﺳﺒﻜﻲ، اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﻳﺮی، ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮردﮔﻲ ازﺟﻤﻠﻪ ﻣﺤﺎﺳﻦ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻢ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﺸﺎرﻫﺎی ﺧﺎرﺟﻲ، ﺣﺴﺎس ﺑﻮدن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺮارت و آﺗﺶﺳﻮزی و ﻧﻮر آﻓﺘﺎب از ﻣﻌﺎﻳﺐ اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮد.

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﻲاﺗﻴﻠﻦ

اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺑﻪﺻﻮرت ﻧﺮم، ﻣﺘﻮﺳﻂ و ﺳﺨﺖ ﺑﻮده و از ﻗﻄﺮ 6 ﺗﺎ 1600 ﻣﻴﻠﻲﻣﺘﺮ در داﺧﻞ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و در آﺑﺮﺳﺎﻧﻲ و آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮردﮔﻲ و ﺗﻐﻴﻴﺮات درﺟﻪ ﺣﺮارت و ﻓﺮﺳﺎﻳﺶ در ﻗﺴﻤﺖ داﺧﻞ ﻟﻮﻟﻪ، ﺿﺮﻳﺐ زﺑﺮی ﻛﻢ، ﺳﺎده ﺑﻮدن ﺣﻤﻞ و ﻧﺼﺐ، ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ اﻧﻌﻄﺎف و ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻛﻢ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺤﺎﺳﻦ و ﻣﺸﻜﻼت اﺗﺼﺎل ﺑﻪﺧﺼﻮص در ﻣﻮاﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﺟﻨﺲ ﻧﺎﻣﺘﺠﺎﻧﺲ در آن ﺑﻪﻛﺎر رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺳﻮراخ ﺷﺪن در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻣﻮاﻧﻊ و اﺷﻴﺎء ﻧﻮک ﺗﻴﺰ، ﺣﺴﺎس ﺑﻮدن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺮارت و آﺗﺶ ﺳﻮزی، ﻏﻴﺮﻣﻘﺎوم ﺑﻮدن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻮر آﻓﺘﺎب در درازﻣﺪت و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻛﻢ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎرﻫﺎی ﺧﺎرﺟﻲ و ﻓﺸﺎر داﺧﻠﻲ از ﻣﻌﺎﻳﺐ اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﻮد.

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎd ﻓﺎﻳﺒﺮﮔﻼس (GRP)

اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ در ﻗﻄﺮﻫﺎی 250 ﺗﺎ 2000 ﻣﻴﻠﻲﻣﺘﺮ و ﻃﻮل 6 و 12 ﻣﺘﺮ و ﻓﺸﺎر ﺗﺎ 30 اﺗﻤﺴﻔﺮ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. ﺳﺒﻜﻲ وزن، ﺳﻬﻮﻟﺖ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮردﮔﻲ داﺧﻠﻲ و ﺧﺎرﺟﻲ، ﻋﺪم ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﭘﻮﺷﺶ، ﺳﻬﻮﻟﺖ ﻟﻮﻟﻪﮔﺬاری، ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻛﻢ ﺗﻌﻤﻴﺮ و ﻧﮕﻬﺪاری از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺤﺎﺳﻦ و ﻏﻴﺮﻣﻘﺎوم ﺑﻮدن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﺸﺎرﻫﺎی ﺧﺎرﺟﻲ، ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﺤﺪود در داﺧﻞ ﻛﺸﻮر، ﺷﻜﻨﻨﺪﮔﻲ، ﺷﻨﺎور ﺷﺪن آﻧﻬﺎ در ﻣﻮاﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﺳﻄﺢ آب زﻳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﺑﺎﻻدﺳﺖ، ﺣﺴﺎس ﺑﻮدن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺮارت و آﺗﺶﺳﻮزی از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﺎﻳﺐ آﻧﻬﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﻮد.

ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻫﺮ ﻳﻚ از ﻟﻮﻟﻪ‌ﻫﺎی ﻓﻮق ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻲ در اﻧﺘﺨﺎب آﻧﻬﺎ ﺑﺮای ﻫﺮ ﭘﺮوژه دارد.

اﻧﻮاع ﺷﻴﺮآﻻت در آبیاری تحت فشار

اﻧﻮاع ﺷﻴﺮآﻻت ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺷﺎﻣﻞ ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻛﻨﺘﺮل ﺟﺮﻳﺎن، ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻛﻨﺘﺮل ﻓﺸﺎر، ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ، ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻛﻨﺘﺮل ﻫﻮا، ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺗﺨﻠﻴﻪ آب و ﻏﻴﺮه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺸﺨﺼﺎت، ﻧﺤﻮه اﻧﺘﺨﺎب و ﻣﺤﻞ اﺳﺘﻘﺮار ﺷﻴﺮآﻻت در ﺷﺒﻜﻪﻫﺎی آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺑﻪﺷﺮح زﻳﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻗﻄﻊ و وﺻﻞ ﺟﺮﻳﺎن

ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻗﻄﻊ و وﺻﻞ ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻫﺎﻳﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻗﻄﻊ و وﺻﻞ ﻛﺎﻣﻞ ﺟﺮﻳﺎن ﻳﺎ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. در ﺷﺒﻜﻪﻫﺎی آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر، اﻳﻦ ﺷﻴﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﺪا ﻛﺮدن ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﺷﺒﻜﻪ و ﻳﺎ در اﺑﺘﺪای ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ و ﻳﺎ ﻫﺮ اﻧﺸﻌﺎب و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﻃﻮل ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﻃﻮﻳﻞ ﺑﻪ ﻓﻮاﺻﻞ ﻣﻨﺎﺳﺐ (ﻳﻚ ﺗﺎ ﭘﻨﺞ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ) ﻧﺼﺐ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ. ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻴﺮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮای اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ، ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻛﺸﻮﻳﻲ2، ﺷﻴﺮﻫﺎی ﭘﺮواﻧﻪای3، ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺳﻮﭘﺎﭘﻲ4، ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻣﺨﺮوﻃﻲ5، ﺷﻴﺮﻫﺎی ﮔﻮﻳﻲ6 و ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺗﻮﭘﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻛﺸﻮیی و شیر‌های ﭘﺮواﻧﻪ‌ای از راﻳﺞﺗﺮﻳﻦ اﻧﻮاع ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻗﻄﻊ و وﺻﻞ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻲ‍‌ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﻋﻤﺪه ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﻧﻮع ﺧﺎص ﻃﺮاﺣﻲ آﻧﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻓﻘﻂ ﺟﻬﺖ ﻗﻄﻊ و وﺻﻞ ﻛﺎﻣﻞ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﭼﻮن در ﻏﻴﺮاﻳﻦﺻﻮرت دﭼﺎر ﻓﺮﺳﻮدﮔﻲ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. اﻳﻦ ﺷﻴﺮﻫﺎ در ﺣﺎﻟﺖﻛﺎﻣﻼً ﺑﺎز دارای اﻓﺖ اﺻﻄﻜﺎﻛﻲ ﻛﻤﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ (ﺿﺮﻳﺐ اﻓﺖ 0/1 ﺗﺎ (0/6 و ﻧﻤﻲ ﺗﻮان از اﻳﻦ ﺷﻴﺮﻫﺎ در ﺟﻬﺖ ﻛﻨﺘﺮل ﻓﺸﺎر ﻧﻴﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد.

ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻛﺸﻮیی در اﻧﺪازه ﻫﺎی ﺑﺰرگ ﺑﺴﻴﺎر ﺣﺠﻴﻢ ﺑﻮده و ﺑﺮای ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻧﻴﺮوی زﻳﺎد ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻟﺬا در اﻳﻦ ﻣﻮاﻗﻊ اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﻴﺮﻫﺎی ﭘﺮواﻧﻪ ای ﻛﻪ ﺣﺠﻢ ﻛﻤﺘﺮی را اﺷﻐﺎل ﻣﻲ ﻛﻨﺪ. ارﺟﺢ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺳﻮﭘﺎپی ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺟﺮﻳﺎن و ﻳﺎ ﻗﻄﻊ و وﺻﻞ ﻛﺎﻣﻞ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ وﻟﻲ ﺑﻌﻠﺖ ﻧﻮع ﺧﺎص ﻃﺮاﺣﻲ آن ﻓﺮﺳﻮدﮔﻲ آن ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ از اﻧﻮاع دﻳﮕﺮ ﻣﻲ‌ﺑﺎﺷﺪ. اﻳﻦ ﺷﻴﺮﻫﺎ دارای اﻓﺖ اﺻﻄﻜﺎﻛﻲ زﻳﺎدی ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻲ‌ﺗﻮان از آﻧﻬﺎ ﺟﻬﺖ ﻛﺎﻫﺶ ﻓﺸﺎر ﻧﻴﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد (ﺿﺮﻳﺐ اﻓﺖ 4 ﺗﺎ 6 در ﺣﺎﻟﺖﻛﺎﻣﻼً ﺑﺎز).

ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻣﺨﺮوطی ، ﮔﻮﻳﻲ و ﺗﻮﭘﻲ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺣﺮﻛﺖ 90 درﺟﻪ ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻓﻘﻂ ﺟﻬﺖ ﻗﻄﻊ و وﺻﻞ ﻛﺎﻣﻞ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ. اﻳﻦ ﺷﻴﺮﻫﺎ ﺑﻪﻃﻮر ﻋﻤﺪه ﺑﺮای ﺟﺪاﺳﺎزی ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﺗﺠﻬﻴﺰات ﺷﺒﻜﻪ ﻧﻈﻴﺮ ﻣﺠﺎری ﺗﺨﻠﻴﻪ، ﺗﺠﻬﻴﺰات اﻳﺴﺘﮕﺎه ﺗﺼﻔﻴﻪ، ﻓﺸﺎرﺳﻨﺞ و ﻏﻴﺮه از ﺳﺎﻳﺮ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎی ﺷﺒﻜﻪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ.

ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻛﻨﺘﺮل ﻓﺸﺎر

شیرهای کنترل فشار ﻋﻤﻮﻣﺎً ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻓﺸﺎر ﻣﻮﺟﻮد در ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻛﻨﺘﺮل ﻓﺸﺎر ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ روش ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻓﺸﺎر ﺑﻪ دو ﮔﺮوه ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﺸﺎر و ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻛﺎﻫﻨﺪه ﻓﺸﺎر (ﻓﺸﺎرﺷﻜﻦ) ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﺸﺎرﻋﻤﻮﻣﺎً از ﻧﻮع ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺳﻮﭘﺎﭘﻲ ﺑﻮده و روش ﻛﺎر آﻧﻬﺎ ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻮرت ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﻓﺸﺎر داﺧﻞ ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻣﺠﺎز، ﺷﻴﺮ ﺑﻪﺻﻮرت ﺧﻮدﻛﺎر ﺑﺎز ﺷﺪه و ﺑﺎ ﺗﺨﻠﻴﻪ آب ﺑﻪ ﺧﺎرج از ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ از ﻣﻴﺰان ﻓﺸﺎر ﻣﻮﺟﻮد در ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻲ ﻛﺎﻫﺪ. ﺑﻌﺪ از ﻛﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪن از ﻓﺸﺎر داﺧﻞ ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ، دوﺑﺎره ﺷﻴﺮ ﺑﻪﺻﻮرت ﺧﻮدﻛﺎر ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد. اﻳﻦ ﺷﻴﺮﻫﺎﻋﻤﻮﻣﺎً ﭘﺲ از اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﻤﭙﺎژ و ﺑﻌﺪ از ﺷﻴﺮ ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﺸﺎر اﺿﺎﻓﻲ اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﻤﭙﺎژ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﻧﻘﺎط ﻛﻢ ارﺗﻔﺎع ﭘﺮوﻓﻴﻞ ﻃﻮﻟﻲ ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ و اﻧﺘﻬﺎی ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮوز ﻓﺸﺎر اﺿﺎﻓﻲ ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺿﺮﺑﻪ ﻗﻮچ وﺟﻮد دارد و ﺑﻪﻋﻼوه در اﻧﺘﻬﺎی ﺳﻴﻔﻮن ﻣﻌﻜﻮس و ﻳﺎ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﻳﻲ از ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﻛﻪ ﻟﻮﻟﻪ در ﻣﻮاﻗﻊ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺑﻪﺻﻮرت ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد و در ﻣﻮاﻗﻊ آﺑﮕﻴﺮی ﻣﺠﺪد اﺣﺘﻤﺎل اﻓﺰاﻳﺶ ﻓﺸﺎر ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﺗﺠﻤﻊ ﻫﻮا وﺟﻮد دارد، ﻧﺼﺐ ﻣﻲ ﺷﻮد. در ﻫﻨﮕﺎم اﻧﺘﺨﺎب اﻳﻦ ﺷﻴﺮﻫﺎ، ﺑﺎﻳﺪ دﻗﺖ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺷﻴﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻓﺸﺎر ﻛﺎری ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﺷﺪ و از ﻟﺤﺎظ اﻧﺪازه ﻧﻴﺰ ﺑﺰرﮔﺘﺮ و ﻳﺎ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ از اﻧﺪازه ﻻزم ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﭼﻮن ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﺷﻴﺮ زﻳﺎد و ﻛﻤﺘﺮ از ﺣﺪ ﻣﻮرد اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎﺷﺪ و ﺧﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮوز ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ در ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﮔﺮدد.
ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻓﺸﺎرﺷﻜﻦ ﻧﻮع دﻳﮕﺮی از ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻓﺸﺎر ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﺠﺎد اﻓﺖ ﻓﺸﺎر در ﻣﺴﻴﺮ ﺟﺮﻳﺎن آب از ﻣﻴﺰان ﻓﺸﺎر ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻲ ﻛﺎﻫﻨﺪ. اﻳﻦ ﺷﻴﺮﻫﺎ در واﻗﻊ ﻧﻮع ﺑﻪﺧﺼﻮﺻﻲ از ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺳﻮﭘﺎﭘﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﺪه ای ﻣﻴﺰان ﺑﺎزﺷﺪﮔﻲ آﻧﻬﺎ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد. از ﻟﺤﺎظ ﻣﻜﺎﻧﻴﺴﻢ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻓﺸﺎر اﻳﻦ ﺷﻴﺮﻫﺎ ﺑﻪ دو ﻧﻮع ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺧﻮدﻛﺎر و ﺷﻴﺮﻫﺎی ﭘﺎﻳﻠﻮتدار ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻓﺸﺎرﺷﻜﻦ ﻧﻮع اول ﺑﺮای ﻛﻨﺘﺮل داﻣﻨﻪ ﻛﻤﻲ از ﻓﺸﺎر و ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻓﺸﺎرﺷﻜﻦ ﻧﻮع دوم ﺑﺮای ﻛﻨﺘﺮل داﻣﻨﻪ وﺳﻴﻌﻲ از ﻓﺸﺎر ﻛﺎرﺑﺮد دارﻧﺪ.
در ﻫﻨﮕﺎم اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻓﺸﺎرﺷﻜﻦ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻓﺸﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ داﻣﻨﻪ ﻣﺠﺎز ﺑﻬﺮهﺑﺮداری از آﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎزﻧﺪه ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮد، ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻗﻄﺮ ﺷﻴﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ

اﻳﻦ ﻧﻮع ﺷﻴﺮﻫﺎ اﺳﺎﺳﺎً ﺟﻬﺖ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻌﻜﻮس آب در ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻣﺸﻜﻞ ﺧﺎص اﻳﻦ ﻧﻮع ﺷﻴﺮﻫﺎ، اﻣﻜﺎن ﺟﺮﻳﺎن آب از ﻳﻚ ﺟﻬﺖ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺟﻬﺖ ﺟﺮﻳﺎن آب، ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﻴﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه و ﺑﺎﻋﺚ ﻗﻄﻊ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻲﮔﺮدد.
ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﺲ از اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﻤﭙﺎژ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﭘﺲ از ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪن ﭘﻤﭗ از اﻳﺠﺎد ﻓﺸﺎر ﻣﻌﻜﻮس ﺑﺮ روی ﭘﻤﭗ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﻤﭙﺎژ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﻣﻲ‌ﻛﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﭘﻤﭗ ﻧﻴﺰ از اﻳﻦ ﻧﻮع ﺷﻴﺮﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ در ﻫﻨﮕﺎم ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪن ﭘﻤﭗ از ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﻛﻨﺪ.
از ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻛﻮﺗﺎه ﻛﺮدن ﻃﻮل ﻣﺴﻴﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻮج ﻧﺎﺷﻲ از ﺿﺮﺑﻪ ﻗﻮچ ﻧﻴﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد و ﺑﻪﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل وارد ﺷﺪن ﺧﺴﺎرت ﺑﻪ ﺗﺄﺳﻴﺴﺎت ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺷﺒﻜﻪ در اﺛﺮ ﻓﺸﺎر ﻣﻌﻜﻮس ﻳﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﻗﻮچ وﺟﻮد دارد از اﻳﻦ ﻧﻮع ﺷﻴﺮﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد.
ﻣﺘﺪاول ﺗﺮﻳﻦ اﻧﻮاع ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از: ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ ﻧﻮع ﻟﻮﻻﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﺠﺎد ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎز ﺷﺪه و ﺑﺎ ﻗﻄﻊ ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ ﻧﻮع ﺑﺎﻻروﻧﺪه ﻛﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺳﻮﭘﺎﭘﻲ ﺑﻮده و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮای ﻓﺸﺎرﻫﺎی ﺑﺎﻻی 70 اﺗﻤﺴﻔﺮ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ، ﺷﻴﺮﻫﺎی ﭘﺎﻳﺎب ﻛﻪ ﻣﺨﺼﻮص ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﭘﻤﭙﻬﺎ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ و از ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻜﺶ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ ﻓﻨﺮداری ﻛﻪ ﺑﺎز ﺷﺪن آن ﻣﻨﻮط ﺑﻪ اﻳﺠﺎد ﻓﺸﺎر ﻻزم در ﺑﺎﻻدﺳﺖ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. اﻳﻦ ﻧﻮع ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ ﭘﺲ از ﻗﻄﻊ ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.
در اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ دو ﻣﻌﻴﺎر ﻣﺪﻧﻈﺮ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد : ﻳﻜﻲ ﺿﺮﻳﺐ اﻓﺖ ﺷﻴﺮ ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﺑﺎﺷﺪ و دوم در ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﺟﺮﻳﺎن ﮔﺬرا اﻳﺠﺎد ﻧﻜﻨﺪ. ﺿﺮﻳﺐ اﻓﺖ در ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ ﻧﻮع ﻟﻮﻻﻳﻲ ﻛﻤﺘﺮ از ﺳﺎﻳﺮ ﺷﻴﺮﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺟﺮﻳﺎن ﮔﺬرا ﻧﻴﺰ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺟﺮﻳﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻲ در ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﺷﻴﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻫﺮﭼﻪ اﻳﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ از ﺷﻴﺮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ ﺳﺮﻳﻊﺗﺮی دارﻧﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد.

ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻛﻨﺘﺮل ﻫﻮا

ﺑﻪﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻛﻨﺘﺮل ﻫﻮا6 ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻫﻮای ﻣﻮﺟﻮد در ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ و ﻳﺎ ورود ﻫﻮا ﺑﻪ داﺧﻞ ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ. ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ در اﻧﺘﻬﺎی ﻓﺼﻞ آﺑﻴﺎری از آب ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. ﺟﻬﺖ آﺑﮕﻴﺮی ﻣﺠﺪد اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎ در اﺑﺘﺪای ﻓﺼﻞ آﺑﻴﺎری ﺑﻌﺪی ﻻزم اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻮای ﻣﻮﺟﻮد در ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺷﻮد. ﻫﻢﭼﻨﻴﻦ ﻫﻮای ﻣﺤﻠﻮل در آب ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در اﺛﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻓﺸﺎر ﻳﺎ ﺳﺮﻋﺖ آب از ﻣﺤﻠﻮل آب ﺧﺎرج ﮔﺸﺘﻪ و در ﻧﻘﺎط ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺗﺠﻤﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ و ﺑﺎﻋﺚ اﻧﺴﺪاد ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺷﻮد. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ در ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺧﻼء و ﻳﺎ ﺟﺪاﻳﻲ ﺳﺘﻮن آب در ﻫﻨﮕﺎم ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ و ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻫﻴﺪروﻟﻴﻜﻲ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ اﻳﺠﺎد ﮔﺮدد. در اﻳﻦ ﻣﻮاﻗﻊ ﻧﻴﺰ ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻛﻨﺘﺮل ﻫﻮا از ﺧﺴﺎرﺗﻬﺎی اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ.
ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻛﻨﺘﺮل ﻫﻮا ﺑﻪ ﺳﻪ دﺳﺘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ میﺷﻮﻧﺪ:

−    ﺷﻴﺮ ﻫﻮای روزﻧﻪ ﻛﻮﭼﻚ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻛﻮﭼﻜﻲ روزﻧﻪ آن ﻓﻘﻂ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺣﺠﻢ ﻛﻤﻲ از ﻫﻮای داﺧﻞ ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ می‌ﺑﺎﺷﺪ.

−    ﺷﻴﺮ ﻫﻮای روزﻧﻪ ﺑﺰرگ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺑﺰرﮔﻲ روزﻧﻪ آن ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﺨﻠﻴﻪ و ﻳﺎ ورود ﺣﺠﻢ زﻳﺎدی از ﻫﻮا ﺑﻪ داﺧﻞ ﻳﺎ ﺧﺎرج ﻟﻮﻟﻪ می‌ﺑﺎﺷﺪ.

−    ﺷﻴﺮ ﻫﻮای دو روزﻧﻪﻛﻪ دارای ﻳﻚ روزﻧﻪ ﻛﻮﭼﻚ و ﻳﻚ روزﻧﻪ ﺑﺰرگ ﺑﻮده و وﻇﻴﻔﻪ ﺷﻴﺮﻫﺎی روزﻧﻪ ﻛﻮﭼﻚ و روزﻧﻪ ﺑﺰرگ را ﺑﻪﻃﻮر ﻫﻢزﻣﺎن اﻧﺠﺎم می‌دﻫﺪ.

ﺑﻪﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻫﻮای روزﻧﻪ ﺑﺰرگ در ﻓﻮاﺻﻞ 450 ﺗﺎ 1000 ﻣﺘﺮی در ﻃﻮل ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ، در اﻧﺘﻬﺎی ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ واﻗﻊ در ﺳﺮازﻳﺮﻳﻬﺎ ﻧﺼﺐ ﻣﻲﮔﺮدد ﺗﺎ اﻣﻜﺎن ﺧﺮوج ﻫﻮا در اﺑﺘﺪای آﺑﮕﻴﺮی ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎ و اﻣﻜﺎن ورود ﻫﻮا در ﻫﻨﮕﺎم ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﻨﻨﺪ. ﺷﻴﺮﻫﺎی روزﻧﻪ ﻛﻮﭼﻚ ﻧﻴﺰ در ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی رو ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ وﻗﺘﻲ ﺷﻴﺐ اﻓﺰاﻳﺶ ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ و در ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی رو ﺑﻪ ﺑﺎﻻ وﻗﺘﻲ ﺷﻴﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ، ﻧﺼﺐ ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ ﺗﺎ اﻣﻜﺎن ﺧﺮوج ﻫﻮای ﻣﺤﺒﻮس ﺷﺪه در ﻃﻮل ﻓﺼﻞ آﺑﻴﺎری ﻓﺮاﻫﻢ آورﻧﺪ. ﺷﻴﺮﻫﺎی دو روزﻧﻪ ﻧﻴﺰ در ﻣﻮاﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ دو وﻇﻴﻔﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه در ﺑﺎﻻ (ورود ﻳﺎ ﺧﺮوج ﻫﻮا در ﻫﻨﮕﺎم آﺑﮕﻴﺮی و ﻳﺎ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻛﺎﻣﻞ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻫﻮا درﺣﻴﻦ ﻓﺼﻞ آﺑﻴﺎری) ﻣﻮرد اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻣﻮارد ﺑﺎﻻ از ﺷﻴﺮﻫﺎی روزﻧﻪ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻌﺪ از ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻫﺎ، زاﻧﻮﻳﻴﻬﺎ، ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺟﺮﻳﺎن و ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻳﻜﻄﺮﻓﻪ ﺑﻌﺪ از اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﻤﭙﺎژ ﻧﻴﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﺷﻮد.
ﺑﺮای ﺗﻌﻴﻴﻦ اﻧﺪازه ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻫﻮا ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻣﻲﺗﻮان از ﺟﺪول 25-1 اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد. اﻧﺪازه ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻫﻮای روزﻧﻪ ﻛﻮﭼﻚ ﻛﻪ ﺑﻪﺻﻮرت ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻮﭼﻚ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮد ﭼﻮن ﺣﺠﻢ زﻳﺎدی از ﻫﻮا ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﺨﻠﻴﻪ از ﻳﻚ روزﻧﻪ ﻛﻮﭼﻚ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. در ﻧﺼﺐ ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻛﻨﺘﺮل ﻫﻮا ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از ﺷﻴﺮ ﻫﻮا ﻳﻚ ﺷﻴﺮ ﻗﻄﻊ و وﺻﻞ ﺟﺮﻳﺎن ﻧﻴﺰ ﻧﺼﺐ ﺷﻮد.

ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺗﺨﻠﻴﻪ آب

ﺷﻴﺮﻫﺎی ﺗﺨﻠﻴﻪ آب ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺨﻠﻴﻪ آب ﻣﻮﺟﻮد در ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ در اﻧﺘﻬﺎی ﻓﺼﻞ آﺑﻴﺎری و ﻳﺎ ﺗﺨﻠﻴﻪ آب ﻗﺴﻤﺘﻲ از ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻧﺠﺎم ﺗﻌﻤﻴﺮات ﺿﺮوری درﺣﻴﻦ ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺮه ﺑﺮداری ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﺟﻬﺖ ﺗﺨﻠﻴﻪ آب ﺑﻪﻃﻮر ﻋﻤﺪه از ﻫﻤﺎن ﻧﻮع ﺷﻴﺮﻫﺎی ﻗﻄﻊ و وﺻﻞ ﺟﺮﻳﺎن ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ و اﻏﻠﺐ در ﻣﺤﻞ ﻧﻘﺎط ﻛﻢ ارﺗﻔﺎع ﺧﻄﻮط ﻟﻮﻟﻪ ﻧﺼﺐ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﻳﻦ ﺷﻴﺮﻫﺎ ﻳﻚ ﺧﻂ اﻧﺸﻌﺎﺑﻲ ﻛﻪ آب ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺷﺪه را ﺑﻪ ﻳﻚ زﻫﻜﺶ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻫﺪاﻳﺖ ﻛﻨﺪ ﻧﻴﺰ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد.

ﺟﺪول -25-1 اﻧﺪازه ﺣﺪاﻗﻞ ﺷﻴﺮ ﻫﻮای روزﻧﻪ ﺑﺰرگ

ﻓﺸﺎرﺳﻨﺞ

ﻣﻴﺰان ﻓﺸﺎر ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻲ در ﺗﻮزﻳﻊ ﻳﻜﻨﻮاﺧﺖ آب در آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر و در ﻧﺘﻴﺠﻪ در ﺑﺎزده آن اﻳﻔﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﻟﺬا ﻧﺼﺐ دﺳﺘﮕﺎه ﻓﺸﺎرﺳﻨﺞ در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﺮای ﻛﻨﺘﺮل ﻓﺸﺎر و آﮔﺎﻫﻲ از ﻧﺤﻮه ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺳﻴﺴﺘﻢ و ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻋﻴﻮب در ﻧﻘﺎط ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﺒﻜﻪ ﺿﺮوری اﺳﺖ.
ﻧﻘﺎط ﻧﺼﺐ ﻓﺸﺎرﺳﻨﺞ در ﺷﺒﻜﻪ ﺑﻪﺻﻮرت زﻳﺮ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲﮔﺮدد:

−    ﻧﺼﺐ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از ﭘﻤﭗ ﺟﻬﺖ ﻛﻨﺘﺮل ﻓﺸﺎر اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﻤﭙﺎژ در ﺳﻴﺴﺘﻢ آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر،

−    ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﺻﺎﻓﻲﻫﺎی ﺗﻮری و ﺷﻦ ﺑﺮای ﻛﻨﺘﺮل اﺧﺘﻼف ﻓﺸﺎر و ﺗﺸﺨﻴﺺ زﻣﺎن ﺷﺴﺘﺸﻮی ﺻﺎﻓﻲ ﻫﺎ در ﺳﻴﺴﺘﻢ آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر،

−    ﺑﻌﺪ از واﺣﺪ ﻛﻨﺘﺮل ﻣﺮﻛﺰی ﺑﺮای ﻛﻨﺘﺮل ﻓﺸﺎر در اﺑﺘﺪای ﺷﺒﻜﻪ آﺑﻴﺎری ﻣﻮﺿﻌﻲ

−    در ﻳﻜﻲ دو ﻧﻘﻄﻪ از ﺷﺒﻜﻪ و ﺗﺮﺟﻴﺤﺎً در اﻧﺘﻬﺎی ﺷﺒﻜﻪ و ﻳﺎ ﻣﺤﻠﻬﺎی ﻣﻬﻢ اﻧﺸﻌﺎب ﺑﺮای آﮔﺎﻫﻲ از وﺿﻌﻴﺖ ﻓﺸﺎر در اﻧﺘﻬﺎی ﺷﺒﻜﻪ آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر