ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی لوله و ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ، ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ لوله‌های بتنی و ﺷﯿﺮﺁﻻﺕ

9-3-2 ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﻟﻮﻟﻪ

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﺎ ﻫﺴﺘﻪ ﻓﻮﻻﺩی و ﯾﺎ ﭘﯿﺶﺗﻨﯿﺪﻩ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎﺭﻫﺎی ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﺍﯾﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﯾﺮ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﯾﮏ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺼﻮﺹ، ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﺪوﻥ ﻫﺴﺘﻪ ﻓﻮﻻﺩی و ﺑﺎ ﺩو ﻻﯾﻪ ﻣﯿﻠﮕﺮﺩ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﺪوﺩﯾﺘﻬﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺩﺍﺭﺩ.
ﻓﺸﺎﺭ ﻟﻪ ﺷﺪﮔﯽ و ﯾﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﻪ ﻣﺤﻮﺭی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﺘﻦ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ و ﺧﺼﻮﺻﺎً ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ ﭘﯿﺶﺗﻨﯿﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﺍی ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﻘﻬﺎی ﻣﺘﻌﺎﺭﻑ ﻧﺼﺐ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺧﻄﻮﻁ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺁﺏ و ﺷﺒﮑﻪﻫﺎی ﺗﻮﺯﯾﻊ، ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﺳﺎﺩﻩ ﻧﯿـــــﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺍﺳﻄﻪ وﺯﻥ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﯾﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ، ﺑﺴﺘﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﻣﻼً ﺗﺤﮑﯿﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﻌﻤﻮﻝﺗﺮﯾﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ و ﭘﯿﺶﺗﻨﯿﺪﻩ ﻓﺸﺎﺭی، ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺧﺎک ﻧﺮﻡ ﺳﺮﻧﺪی ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ 10 ﺍﻟﯽ 20 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ و ﯾﺎ ﯾﮏ ﻗﺸﺮ ﺷﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺩﺍﻧﻪﺑﻨﺪی ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺣﺪوﺩ 15 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﺮﺍﮐﻢ ﺷﺪﻩ و ﻟﻮﻟﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺭوی ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺑﺴﺘﺮ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﺘﻨﯽ ﻓﺸﺎﺭی ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻬﺎی ﺳﻨﮕﯽ ﺣﺪﺍﻗﻞ 15 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺷﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺩﺍﻧﻪﺑﻨﺪی ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﺮﺍﮐﻢ ﺷﻮﺩ. ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺷﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪوﺩ 6 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻬﺎی ﺳﺴﺖ و ﻧﺮﻡ، ﻋﻤﻖ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ 30 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﻋﻤﯿﻖﺗﺮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺷﺪﻩ و ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻓﻮﻕ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﯽﺳﺎﺯی ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﻣﺜﻼً ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺭوﺩﺧﺎﻧﻪﺍی، ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ و ﺩﺭ ﻻﯾﻪﻫﺎی ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﺮﺍﮐﻢ ﮔﺮﺩﺩ. ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺭوی ﻻﯾﻪ ﻓﻮﻕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭘﺬﯾﺮﺩ. ﻋﻤﻖ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﭘﯽ ﺳﺎﺯی ﺯﯾﺮ ﻟﻮﻟـﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻃﺮﺡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻬﺎی ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺳﺴﺖ و ﻟﺠﻨﯽ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺭﺍﺿﯽ ﻣﺮﺩﺍﺑﯽ و ﺑﺎﺗﻼﻗﯽ، ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﺰوﻡ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺍﯾﻦ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﻗﻠﻮﻩ، ﺳﻨﮓ ﻻﺷﻪ، ﺑﺘﻦ ﯾﮏ ﭘﺎﺭﭼﻪ و ﯾﺎ ﻓﻮﻧﺪﺍﺳﯿﻮﻥ ﺭوی ﺷﻤﻊ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﺲ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﺭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻃﺮﺡ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ ﻧﮑﺎﺕ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ، ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺗﯿﭗ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺁﺯﺑﺴﺖ ﺳﯿﻤﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﺁﺏ و ﺿﺮﺍﯾﺐ ﺑﺴﺘﺮ ﺁﻥ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﺸﺎﺭ ﻟﻪﺷﺪﮔﯽ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﺘﻦ ﻣﺴﻠﺢ ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﺘﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﻋﯿﻨﺎً ﻣﺸﺎﺑﻪ و ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﺯﻣﯿﻦ و ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ، ﻧﻮﻉ ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﺭﺍ ﺗﻌﯿﯿﻦ و ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎی ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ و ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻃﺮﺡ ﺫﮐﺮ و ﺩﺭﺝ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ.
ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﻣﻮﻇﻒ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ، ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻃﺮﺡ و ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞﻫﺎی ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﺭﺍ ﺩﻗﯿﻘﺎً ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

10-3-2 ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ، ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ و ﺷﯿﺮﺁﻻﺕ

ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ، ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ و ﺷﯿﺮﺁﻻﺕ، ﻋﺮﺽ و ﻋﻤﻖ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﺍی ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭی ﺍﺗﺼﺎﻝ و ﮔﺮﺩﺵ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮔﺮﺩﺩ و ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺪﻧﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺭوی ﺑﺴﺘﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﺩ. ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻋﻤﻖ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻞ ﻫﺎ، ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻬﺎی ﺳﻨﮕﯽ، ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺬﯾﺮﺩ.
ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ، ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ و ﺷﯿﺮﺁﻻﺕ، ﻣﺤﻠﻬﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍی ﺑﺎﺯ و ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﮐﺎﺑﻞ و ﺳﯿﻢ ﺑﮑﺴﻞ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗــﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ، ﮔﻮﺩﺗﺮ ﺷﻮﻧﺪ. ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻠﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻼً ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺩﻗﯿﻖ، ﻣﺸﺨﺺ و ﺩﺭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﺣﻔﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎﺭﻩ 11-3-2، ﻧﺤﻮﻩ و ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﺘﻨﯽ ﭘﯿﺶﺗﻨﯿﺪﻩ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺳﺮﮐﺎﺳﻪ و ﯾﮏ ﺳﺮﺳﺎﺩﻩ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺩﻗﯿﻖﺗﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻟﻮﻟﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ، ﺗﻌﯿﯿﻦ و ﯾﺎ ﺩﺭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻃﺮﺡ ﺫﮐﺮ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ.
ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍی ﺧﺎﮐﺒﺮﺩﺍﺭی ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ، ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻟﻮﻟــﻪ و ﯾﺎ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻗﺖ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻧﻤﺎﯾﺪ.
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ، ﻣﺤﻠﻬﺎی ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺭﺍ ﺩﻗﯿﻘًﺎ ﭘﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ و ﻣﺘﺮﺍﮐﻢ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

ﺷﮑﻞ : 11-3-2 ﺑﺴﺘﺮﺳﺎﺯی ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ و ﮐﺎﺑﻞﻫﺎی ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻟﻮﻟﻪ