اتصالات لوله پلی اتیلن

3-6-2 ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ فاضلاب

ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺑﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺭوﺵ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ، ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺳﺖ. ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ و ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻃﺮﺡ ﺩﺭﺝ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺗﺼﺎﻝ لوله پلی اتیلن بوسیله اتصالات پلی اتیلن ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻃﺮﺡ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ پلی اتیلن ﻓﻮﻕ، ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﺤﺪوﺩﯾﺖﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ، ﺍﯾﺮﺍﺩ و ﯾﺎ ﺍﺷﮑﺎﻻﺗﯽ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﯾﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺍ ﮐﺘﺒﺎً ﺑﻪ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﺍﻋﻼﻡ و ﮐﺴﺐ ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

ﻟﻮﻟﻪ ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩو ﺳﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍی ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﯿﻦ ﺩو ﺷﺎﺧﻪ لوله پلی اتیلن ، ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺳﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﻧﻮﻋﯽ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﻮﻧﺪ. ﺭوﺷﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍی ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ، ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ و ﺷﯿﺮﺁﻻﺕ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﺭوﺩ، ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ:

1- ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺣﺮﺍﺭﺗﯽ ﻟﺐ ﺑﻪ ﻟﺐ ( جوش لب به لب )

2- ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺣﺮﺍﺭﺗﯽ ﺑﻮﺷﻨﯽ

3- ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﺍﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ( الکتروفیوژن )

4- ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﻓﻠﻨﺠﯽ

5- ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺭوﺵ ﺟﻮﺵ ﺍﮐﺴﺘﺮوژن

6- ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﭘﯿﭽﯽ

7- ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﭼﻔﺘﯽ و وﺍﺷﺮ ﻻﺳﺘﯿﮑﯽ

ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ، ﮐﻠﯿﻪ ﺭوﺷﻬﺎی ﻓﻮﻕ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ ﻻﺯﻡ و قطعات اتصالات پلی اتیلن ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ، ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﻨﺪ، وﻟﯽ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍی ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻮﻟﯿﺪ، ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ، ﺩﺭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻃﺮﺡ، ﺭوﺵ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ. ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ، ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺣﺮﺍﺭﺗﯽ ﻟﺐ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺑﺮﺍی ﻋﻤﺪﻩ ﮐﺎﺭﻫﺎی ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﻧﻮﻉ ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ و ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﻓﻠﻨﺠﯽ ﺑﺮﺍی ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ ﺧﺎﺹ، ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﻣﻮﻇﻒ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍی ﻫﺮ ﺭوﺵ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻃﺮﺡ، ﺗﻤﻬﯿﺪﺍﺕ ﻻﺯﻡ و ﭘﺮﺳﻨﻞ ﻣﺠﺮﺏ ﺭﺍ ﺗﺄﻣﯿﻦ و ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺎﺱ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

1-3-6-2 ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﺟﻮﺷﯽ ﻟﺐ ﺑﻪ ﻟﺐ

اتصال ﺟﻮﺷﯽ ﻟﺐ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ (1-6-2) ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ اتصال پلی اتیلن ، ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺟﻮﺵ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻟﻮﻟﻪ ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ، ﺑﺎﯾﺪ ﺩو ﺷﺎﺧﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﻃﻮﺭی ﻣﻘﺎﺑﻞ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﻣﻼً ﺗﻤﯿﺰ و ﻋﺎﺭی ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﺯﺍﺋﺪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎ ﺳﻔﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﮔﯿﺮﻩﻫﺎی ﺩو ﻃﺮﻑ ﻟﻮﻟﻪ، ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺍوﻝ و ﺩﺍﯾﺮﻩ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺭﺁﯾﺪ. ﺑﺮﺍی ﺟﻮﺷﮑﺎﺭی ﺑﻬﺘﺮ، ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺻﺎﻑ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺩو ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ و ﺩو ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮐﺎﻣﻼً ﺻﺎﻑ و ﻋﺎﺭی ﺍﺯ ﺯﺩﮔﯽ ﺩﺭ ﺁﯾﺪ. ﺳﭙﺲ ﺩو ﺳﺮ ﻟﻮﻟــﻪ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻘﺎﺑﻞ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺗﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮی ﺍﺯ ﻋﺪﻡ وﺟﻮﺩ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﯿﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ. ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﺭوﺍﺩﺍﺭی ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﻟﻮﻟﻪ، ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺗﺎ ﻗﻄﺮ 315 و ﺩو ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ ﺑﺮﺍی ﻗﻄﺮﻫﺎی ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺳﺖ.

ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻣﺎﺩﻩﺳﺎﺯیﻫﺎی ﻓﻮﻕ ( لوله و اتصالات پلی اتیلن )، ﺻﻔﺤﻪ ﻓﻠﺰی ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺣﺎوی ﻋﻨﺼﺮ ﮔﺮﻡﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭﺍ، ﮐﻪ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎً ﻫﯿﺘﺮ ﯾﺎ ﺍﺗﻮ ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﻣﯿﺎﻥ ﺩو ﺳﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ و ﺳﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﻟﻪ و اتصالات پلی اتیلن ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﯾﺞ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﻓﻠﺰی ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻧﻤﺎﯾﺪ، ﺗﺎ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺗﻤﺎﺱ ﻣﺤﯿﻂ ﻟﺒﻪ ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻔﺤـﻪ ﺍﺗﻮ، ﻟﺒﻪ ﺳﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺫوﺏ ﺷﻮﺩ. ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﺑﺮﻕ، ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﻗﺖ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺻﻔﺤﻪ ﮐﺎﻣﻼً ﺗﻤﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺷﺪﻩ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺗﺼﺎﻝ، ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺣﺪوﺩ 2 ﺗﺎ 3 ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻟﺒﻪ ﺳﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﺎﻓﯽ ﺫوﺏ ﺷﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻋﻘﺐﺭﺍﻧﺪﻥ ﺷﺎﺧﻪ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ، ﺻﻔﺤﻪ ﺍﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ و ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ 10 ﺛﺎﻧﯿﻪ، ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ و ﻧﯿﺮوی ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﭼﺴﺒﯿﺪﻩ و ﻗﺴﻤﺖ ﺫوﺏﺷﺪﻩ ﺩو ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪ، ﯾﮏ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺷﺪﻩ و ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺷﻮﺩ.

ﻣﺎﺩﺍﻣﯽ ﮐﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﺗﻮ ﺑﯿﻦ ﺩو ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻮﺩﻩ و ﻟﺒﻪ ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺫوﺏﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ، ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺩو ﺷﺎﺧﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍﻧﺪﻩ ﯾﺎ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ. ﺍﯾﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻧﺮﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻣﯽﮔﺮﺩﻧﺪ. ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﺩو ﻃﺮﻑ ﻟﻮﻟﻪ پلی اتیلن ﺫوﺏ ﺷﺪﻩ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺗﺼﺎﻝ، ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺣﺪوﺩ 2 ﺗﺎ 3 ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻟﺒﻪ ﺳﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮐﺎﻓﯽ ﺫوﺏ ﺷﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻋﻘﺐﺭﺍﻧﺪﻥ ﺷﺎﺧﻪ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ، ﺻﻔﺤﻪ ﺍﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ و ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ 10 ﺛﺎﻧﯿﻪ، ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ و ﻧﯿﺮوی ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﭼﺴﺒﯿﺪﻩ و ﻗﺴﻤﺖ ﺫوﺏﺷﺪﻩ ﺩو ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪ، ﯾﮏ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺷﺪﻩ و ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺷﻮﺩ.

ﺗﻮﺟﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺟﻠﺐ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوی ﺭﺍﻧﺪﻥ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ، ﺩﺭ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻡ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﻣﺆﺛﺮ ﺍﺳﺖ. ﺭﺍﻧﺪﻥ ﻟﻮﻟﻪ و اتصالات ﺑﺎ ﻧﯿﺮوی ﺯﯾﺎﺩ، ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﯿﺮوﻥ ﺯﺩﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺬﺍﺏ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﺷﺪﻩ و ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺳﺮﺩ ﺩو ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ وﺻﻞ ﺷﻮﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، ﺭﺍﻧﺪﻥ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﯿﺮوی ﮐﻢ، ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺩﺭ ﻟﺒﻪ ﺑﺎﺭﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩو ﺻﻮﺭﺕ، ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺍﯾﻦ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ، ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ 5 ﺗﺎ 10 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﺪوﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ، ﺗﺎ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﺳﺮﺩ ﺷﺪﻩ و ﺩﻣﺎی ﺁﻥ ﺑﻪ ﺩﻣﺎی ﻣﺤﯿﻂ ﺑﺮﺳﺪ.

ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺬﺍﺏ ﺑﻪ ﺩو ﺻﻔﺤﻪ ﻓﻠﺰی ﺑﭽﺴﺒﺪ، ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭی ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﻤﺎﯾﺪ و ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻤﯿﺰﮐﺮﺩﻥ ﺻﻔﺤﻪﻫﺎ و ﺑﺮﯾﺪﻥ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎی ﺫوﺏﺷﺪﻩ، ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

ﺟﻮﺵ ﻟﺐ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ، ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ. ﻃﻮﻝ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺯﯾﺎﺩ ﭼﻨﺪ ﺷﺎﺧﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺟﻮﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺍﻧﻌﻄﺎﻑ ﮐﺎﻓﯽ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ و ﺍﻧﺘﻬﺎی ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪﺍی ﺩﯾﮕﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﻮﺩ. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺟﺮﺍی ﺟﻮﺷﮑﺎﺭی ﺻﺤﯿﺢ، ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺍﺻﻮﻝ و ﺿﻮﺍﺑﻂ ﺯﯾﺮ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺍﻟﺰﺍﻣﯽ ﺍﺳﺖ:

– ﻟﻮﻟه و اتصالت ﺑﺎ ﺿﺨﺎﻣﺖﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺟﻮﺵ ﻧﺸﻮﻧﺪ.

– ﻟﺒﻪﻫﺎی ﺻﺎﻑ ﺷﺪﻩ ﺩو ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻧﺪﻩﺷﺪﻥ، ﺩﺭ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﯿﺮﻧﺪ.

– ﺑﺮﺍﺩﻩﻫﺎ و ﺫﺭﺍﺕ ﺭﻧﺪﻩﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﺍﺧﻞ ﻟﻮﻟﻪ و اتصالات و همچنین ﺭوی ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﻤﯿﺰ ﺷﻮﺩ.

– ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ، ﻣﺮﻃﻮﺏ ﯾﺎ ﮐﺜﯿﻒ و ﮔﺮﺩ و ﺧﺎﮐﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

– ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﺮﺩﺷﺪﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺗﺼﺎﻝ، لوله و اتصالات ﺍﺯ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺸﻮﻧﺪ.

– ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺟﻮﺷﮑﺎﺭی، ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺎﻫﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ.

– ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮﺍی ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺧﺎﺹ ﻣﻮﺍﺩ ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ، ﺩﺍﻣﻨﻪ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺑﺮﺍی ﭘﺎﺭﺍﻣﺘﺮﻫﺎی ﺍﺻﻠﯽ ﺟﻮﺷﮑﺎﺭی، ﺷﺎﻣﻞ ﺩﺭﺟــﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ، ﻓﺸﺎﺭ ﻟﺒﻪﻫﺎ و ﺯﻣﺎﻥ ﺳﺮﺩﺷﺪﻥ وﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﺮ ﺟﻮﺵ ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻟﻮﻟــﻪ ﺍﺳﺘﻌﻼﻡ و ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮐﻨﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺮﺍی ﺍﺟﺮﺍ، ﺗﻌﻠﯿﻤﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ و ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﯿﺎﺯ، ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻟﻮﻟﻪ ﯾﺎ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺟﻮﺵ، ﺗﺤﺖ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﻧﺪ.

– ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺩو ﻧﻮﻉ ﻟﻮﻟﻪ ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ، ﯾﺎ ﻟﻮﻟﻪ و ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ، ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺭوﺵ ﺟﻮﺷﮑﺎﺭی ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩو ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺘﻌﻼﻡ ﺷﻮﺩ.

– ﺩﺭ ﻫﻮﺍی ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ، ﺑﺎﺩﻫﺎی ﺗﻨﺪ و ﺳﺮﻣﺎی ﺷﺪﯾﺪ، ﺍﺯ ﺟﻮﺷﮑﺎﺭی ﺧﻮﺩﺩﺍﺭی ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺟﺒﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﺍﯾﻂ، ﺍﺯ ﭼﺎﺩﺭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ و ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ، ﺩﻣﺎی ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺎﺭ، ﺗﺤﺖ ﻫﯿﭻ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺻﻔﺮ ﺩﺭﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﯿﮕﺮﺍﺩ ﻧﺸﻮﺩ.

ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ، ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺎﺷﯿﻦﺁﻻﺕ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺟﻮﺵ ﻟﺐ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺭﺍ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ، ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﺎﺷﯿﻦﺁﻻﺕ و ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﯾﺮ ﺍﺳﺖ:

– ژﻧﺮﺍﺗﻮﺭ ﺑﺮﺍی ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺍﻧﺮژی ﮔﺮﻣﺎﯾﯽ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﺗﻮ، ﺭﻧﺪﻩ و ﭘﻤﭗﻫﺎی ﻫﯿﺪﺭوﻟﯿﮑﯽ ﺑﺮﺍی ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ.

– ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺟﻮﺵ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ ﮔﯿﺮﻩﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮﻁ و ﺯﻣﺎﻥﺳﻨﺞ ﺑﺎﺷﺪ.

– ﮔﯿﺮﻩﻫﺎ ﺑﺮﺍی ﺛﺎﺑﺖﻧﻤﻮﺩﻥ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺩو ﻃﺮﻑ ﺍﺗﻮ.

– ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﺑﺮﺍی ﺗﻤﯿﺰﮐﺮﺩﻥ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﺗﻮ.

– وﺳﺎﯾﻞ ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍی ﺑﺮﯾﺪﻥ ﻟﺒﻪﻫﺎی ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﺧﻞ و ﺧﺎﺭﺝ.

– ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﻟﻮﻟﻪ.

– ﺩﻣﺎﺳﻨﺞ ﺑﺮﺍی ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺳﻄﺢ ﺍﺗﻮ.

– ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺑﺮﺵ ﻟﻮﻟﻪ.

– ﺩﻣﺎﺳﻨﺞ ﺑﺮﺍی ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﮔﯿﺮی ﺩﻣﺎی ﻫﻮﺍ.

– ﺯﻣﺎﻥﺳﻨﺞ.

2-3-6-2 ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺣﺮﺍﺭﺗﯽ ﺑﻮﺷﻨﯽ

ﺑﺮﺍی ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻝ، ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ ﻻﺯﻡ و ﮐﻮﭘﻠﯿﻨﮓﻫﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ، ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﺤﺪوﺩ ﺑﻮﺩﻩ و ﺩﺭ ﻗﻄﺮﻫﺎی ﮐﻢ، ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭوﺵ، ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﻟﻮﻟﻪ وﺍﺭﺩ ﺑﻮﺷﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﻮﺷﻦ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻫﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺳﻄﺢ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻟﻮﻟﻪ، ﺗﻮﺳﻂ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﻣﻌﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ، ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ و ﻟﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺳﺮﯾﻌﺎً وﺍﺭﺩ ﺑﻮﺷﻦ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﺳﭙﺲ، ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺪوﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ وﺍﺭﺩ ﺷﻮﺩ، ﺗﺎ ﺳﺮﺩﺷﺪﻥ ﮐﺎﻣﻞ، ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ. ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﻧﺤﻮﻩ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ (2-6-2) ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

3-3-6-2 ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﺍﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ

ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺍﺯ ﻣﻄﻤﺌﻦﺗﺮﯾﻦ ﺭوﺷﻬﺎی ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻟﻮﻟﻪ ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺍﺳﺖ ( اتصالات الکتروفیوژن )، وﻟﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ، ﮐﻮﭘﻠﯿﻨﮓﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﺸﻮﺭ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ.

ﺑﻪ ﻃﻮﺭی ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ (3-6-2) ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻝ، ﮐﻠﯿﻪ ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ و ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺎﺳﻪ ﮐﻮﭘﻠﯿﻨﮓ و ﯾﺎ ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ، ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﯿﻢﭘﯿﭻ ﺣﺮﺍﺭﺗﯽ ﺑﺮﻗﯽ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﮐﻮﯾﻞ، ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺠﺎوﺭ ﺁﻥ ﺷﺮوﻉ ﺑﻪ ﺫوﺏﺷﺪﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ و ﺑﺎ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺫوﺏ ﻣﻮﺍﺩ و ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺑﻪ ﺟﺪﺍﺭ ﻟﻮﻟﻪ، ﺳﻄﺢ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻟﻮﻟﻪ ﻧﯿﺰ ﺫوﺏ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ. ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺗﺪﺍﺧﻞ ﻣﻠﮑﻮﻝﻫﺎی ﺫوﺏﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ، ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﺳﻪ ﺟﻮﺵ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺭﺩ.

ﯾﮑﭙﺎﺭﭼﮕﯽ ﮐﺎﻣﻞ و ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺭوﺵ ﺍﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺯﯾﺮ، ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽﺷﻮﺩ :

– ﺳﯿﻢﭘﯿﭻ ﺣﺮﺍﺭﺗﯽ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺳﻄﻮﺡ ﺗﻤﺎﺱ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

– ﺳﯿﻢﭘﯿﭻ ﺑﻪ ﺩﻗﺖ ﺑﺎ ﻓﻮﺍﺻﻞ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﺩوﺭ ﮐﺎﺳﻪ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.

– ﭘﺨﺶ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﯾﮑﻨﻮﺍﺧﺖ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺟﻮﺵ ﺑﺎﺷﺪ.

– ﺩﺭﺟﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ و ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺫوﺏﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﺩﻗﺖ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺷﻮﺩ.

– ﺍﺯ وﺍﺭﺩﺷﺪﻥ ﺁﺳﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﯿﻢﭘﯿﭻ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﯾﺪ.

– ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻗﺒﻞ، ﺩﺭ ﺣﯿﻦ و ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺗﺼﺎﻝ، ﺿﺮوﺭی ﺍﺳﺖ.

– ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﺍی ﺍﻟﮑﺘﺮوﻓﯿﻮژﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ.

ﺑﺎ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ، ﻧﮑﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺤﻮﻩ ﺍﺗﺼﺎﻝ ( الکتروفیوژن ) ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﻧﺪ، ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﯾﺮ ﺍﺳﺖ :

– ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﻤﻮﺩ ﺑﺮ ﻣﺤﻮﺭ ﺁﻥ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺷﻮﺩ و ﺯﺑﺮیﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﻤﺒﺎﺩﻩ ﺻﺎﻑ و ﺩو ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﺗﻤﯿﺰ ﺷﻮﺩ.

– ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﮐﺜﯿﻔﯽ ﺍﺯ ﺭوی ﻟﻮﻟﻪ ﭘﺎک ﮔﺮﺩﺩ.

– ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﮐﺎﺳﻪ ﮐﻮﭘﻠﯿﻨﮓ ﯾﺎ ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻓﺮوﺭﻓﺘﮕﯽ ﻻﺯﻡ ﺭوی ﻟﻮﻟﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﻮﺩ.

– ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ وﺳﺎﯾﻞ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺳﻄﺢ ﺧﺎﺭﺟﯽ، ﻟﻮﻟﻪ ﺗﺎ ﻣﺤﻞ ﻋﻼﻣﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺟﺰﺋﯽ ﺗﺮﺍﺷﯿﺪﻩ ﺷﻮﺩ. ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺧﺮﺍﺵ ﯾﺎ ﻧﺎﻫﻤﻮﺍﺭﮐﺮﺩﻥ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺮﺍی ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ، ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

– ﻗﻄﻌﻪ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ و ﺩﺍﺧﻞ ﮐﺎﺳﮕﯽ ﺁﻥ، ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺗﻤﯿﺰی ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﮔﺮﺩﺩ.

– ﻗﺴﻤﺖ ﺗﺮﺍﺷﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﻤﯿﺰ ﺷﻮﺩ (ﺍﯾﺰو ﭘﺮوﭘﺎﻧﻮﻝ).

– ﺩو ﺳﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﻮﭘﻠﯿﻨﮓ ﯾﺎ ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ، ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩو ﻟﻮﻟﻪ، ﺑﺎ ﺯﺍﯾﺪﻩ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﺱ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﻧﺪ.

– ﺑﺮﺍی ﻫﺮ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ، ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﮔﯿﺮﻩ، ﺑﺮﺍی ﻧﮕﻬﺪﺍﺭی ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺿﺮوﺭی ﺍﺳﺖ.

– ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺗﺮﻣﯿﻨﺎﻝﻫﺎی ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺮﻕ، ﺍﺯ ﺭوی ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ ﯾﺎ ﮐﻮﭘﻠﯿﻨﮓ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ.

– ﺳﯿﺴﺘﻢ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺍﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺗﺮﻣﯿﻨﺎﻝﻫﺎی ﻓﻮﻕ ﻣﺘﺼﻞ ﮔﺮﺩﺩ.

– ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﺨﺼﻪﻫﺎی ﺑﺮﻕ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ وﻟﺘﺎژ و ﺯﻣﺎﻥ ﺟﻮﺵ، ﮐﻨﺘﺮﻝﻫﺎی ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺁﯾﺪ.

– ﺩﻗﺖ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻧﺸﺎﻥﺩﻫﻨﺪﻩ ﺫوﺏ ﺷﺪﻥ ﻣﻮﺍﺩ، وﺿﻌﯿﺖ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ.

– ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﮔﯿﺮﻩ، ﺗﺎ ﮔﯿﺮﺍﯾﺶ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎﻗﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ.

4-3-6-2 ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﻓﻠﻨﺠﯽ

ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﻓﻠﻨﺠﯽ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ (4-6-2) ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ، ﺑﺮﺍی ﺍﺗﺼﺎﻝ لوله ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺑﻪ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻓﻮﻻﺩی ﮔﺎﻟﻮﺍﻧﯿﺰﻩ و ﯾﺎ ﭼﺪﻧﯽ و ﯾﺎ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﺷﯿﺮﺍﻻﺕ و ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻓﻠﻨﺞ ﺍﺳﺖ، ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.

ﺍﯾﻦ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ، ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺮ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﻠﻨﺞ و ﺳﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﻥ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﯾﮏ ﺭﯾﻨﮓ ﻓﻠﺰی ﺳﻮﺭﺍﺥﺩﺍﺭ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻗﻄﺮ و ﺳﻮﺭﺍﺧﻬﺎی ﺍﯾﻦ ﺭﯾﻨﮓ، ﺑﺎﯾﺪ ﻃﺒﻖ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﻓﻠﻨﺞ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎ، ﯾﺎ ﺷﯿﺮﻫﺎی ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺟﺰﺋﯿﺎﺕ ﮐﺎﻣﻞﺗﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ، ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺑﺮﺍی ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ، ﺑﺎﯾﺪ ﺣﻠﻘﻪ ﻓﻠﺰی ﺳﻮﺭﺍﺧﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﺭوی ﺳﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﻟﻪﺍی ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﺭﺍی ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﻓﻠﻨﺞ ﺷﻮﺩ، ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ و ﺳﭙﺲ، ﺳﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﻟﻪ ﭘﻠﯽ ﺍﺗﯿﻠﻦ ﺟﻮﺵ ﺩﺍﺩ. ﻣﺤﻮﺭ ﺗﺒﺪﯾﻞ و ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﻧﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺟﻮﺵ، ﺣﻠﻘﻪ ﻓﻠﺰی ﺳﻮﺭﺍﺥﺩﺍﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﻠﻨﺞ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺭﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ و ﻃﻮﺭی ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﻠﻨﺞ ﺷﯿﺮآلات و ﯾﺎ ﻓﻠﻨﺞ ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ، ﮐﻪ ﺳﻮﺭﺍﺥﻫﺎی ﻓﻠﻨﺞﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺩو ﻓﻠﻨﺞ ﺭﺍ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﭘﯿﭻ و ﻣﻬﺮﻩ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﮐﺮﺩ. ﺑﺎ ﭘﯿﭽﺎﻧﺪﻥ ﻣﻬﺮﻩﻫﺎ، ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﻓﻠﻨﺞ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﻠﻨﺞ ﺷﯿﺮﺁﻻﺕ و ﯾﺎ ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ، ﮐﺎﻣﻼً ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺗﺎ ﺁﺏﺑﻨﺪی ﻻﺯﻡ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺷﻮﺩ.

5-3-6-2 ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﭘﯿﭽﯽ

ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ( اتصالات پیچی ) ، ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺍﺯ ﺳﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﯾﮏ ﻗﻄﻌﻪ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩو ﻃﺮﻑ ﺁﻥ ﺭﺯوﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ و ﺩو ﻗﻄﻌﻪ ﺩﺭ ﻃﺮﻓﯿﻦ ﺁﻥ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻬﺮﻩ ﺑﻮﺩﻩ و ﺳﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﻮﻧﺪ، ﺩﺍﺧﻞ ﺍﯾﻦ ﻣﻬﺮﻩﻫﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻦ ﻣﻬﺮﻩﻫﺎ ﺑﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﻣﯿﺎﻧﯽ و ﭘﯿﭽﺎﻧﺪﻥ ﺁﻥ، ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ.

ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ( اتصالات پیچی )، ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﻧﺮﻡ (ﺷﻠﻨﮓ و لوله های سایز کوچک ) ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﺭوﺩ. ﻟﺬﺍ ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﻧﺮﻡ ﺑﻮﺩﻩ و ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭوی ﺍﻧﺘﻬﺎی ﻗﻄﻌﻪ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ و ﺑﺎ ﭘﯿﭽﺎﻧﺪﻥ ﻣﻬﺮﻩ، ﺳﺮ ﻧﺮﻡ ﻟﻮﻟﻪ و ﻗﻄﻌﻪ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ و ﺁﺏﺑﻨﺪی ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺷﻮﺩ. ﺑﺮﺍی ﺁﻧﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺳﺨﺖ ﺷﻮﺩ، ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻋﻼوﻩ ﺑﺮ ﺳﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﻓﻮﻕ، وﺍﺷﺮﻫﺎی ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻣﺨﺮوﻃﯽ ﺷﮑﻞ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺑﺪﻧﻪ ﻣﻬﺮﻩ و ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻣﺤﮑﻢﮐﺮﺩﻥ ﻣﻬﺮﻩﻫﺎ، ﻗﻄﻌﻪ ﻣﯿﺎﻧﯽ، ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ و ﺁﺏﺑﻨﺪی ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ

ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻗﻄﺮ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺑﺎ ﺭوﺍﺩﺍﺭی ﻣﻌﯿﻨﯽ، ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻗﻄﺮ ﺭﺯوﻩﻫﺎی ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻣﻬﺮﻩ ﺑﺎﺷﺪ، و ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺳﺨﺖ، ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺟﺪﺍﺭﻩ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺳﺎﺧﺖ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﺍﻟﺰﺍﻣﺎً ﯾﮑﺴﺎﻥ ﻧﯿﺴﺖ، ﻟﺬﺍ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍی ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﭘﯿﭽﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ. ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﺎ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭی ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﺍﻣﮑﺎﻥﭘﺬﯾﺮ ﮔﺮﺩﺩ.

ﻣﻌﻤﻮﻻً، ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ اتصالات پلی اتیلن ( اتصالات پیچی ) ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺑﻪ ﻗﻄﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﻟﺬﺍ، ﻋﻤﻼً ﺩﺭ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺍﺻﻠﯽ ﺁﺑﺮﺳﺎﻧﯽ، ﮐﺎﺭﺑﺮﺩی ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ، ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺷﺒﮑﻪ ﺗﻮﺯﯾﻊ ﺁﺏ، ﮐﻪ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻓﻨﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ.

6-3-6-2 ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﺑﺎ ﺟﻮﺵ ﺍﮐﺴﺘﺮوژﻧﯽ

ﺍﺯ ﺍﯾــﻦ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﺍﺗﺼﺎﻝ، ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍی ﺩﯾﻮﺍﺭﻩ ﺿﺨﯿﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. وﻟﯽ، ﻣﺼﺮﻑ ﺁﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﺤﺪوﺩ و ﺑﺎ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪﻩ ﻟﻮﻟﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻝ، ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ ﺷﻌﻠﻪ، ﺍﻧﺘﻬﺎی ﺩو ﻟﻮﻟﻪ ﯾﺎ ﻟﻮﻟﻪ و ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ و ﺳﭙﺲ، ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺩﯾﮕﺮ، ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺬﺍﺏ ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺑﯿﻦ ﺩو ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﺗﺰﺭﯾﻖ ﻣﯽﺷﻮﺩ.

7-3-6-2 ﺍﺗﺼﺎﻟﯽ ﺑﺎ وﺍﺷﺮ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ

ﺍﯾﻦ ﺭوﺵ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﺠﺎﺕ ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪﻩ ﻟﻮﻟﻪ، ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﺎﺳﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ و ﺟﻮﺵ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪﺍی ﺁﻥ ﺑﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺁﺏﺑﻨﺪی ﺩو ﻟﻮﻟﻪ ﯾﺎ ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ، ﺗﻮﺳﻂ وﺍﺷﺮ ﻻﺳﺘﯿﮑﯽ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ.

4-6-2 ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ

ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﺤﺪوﺩﯾﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭘﻠﯽﺍﺗﯿﻠﻦ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻓﺸﺎﺭ ﮐﺎﺭ، ﻗﻄﺮ، ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ، ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻝ و ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ، ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻗﻄﻌﯿﺖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻟﻮﻟﻪ، ﺿﻤﻦ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺎ ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻁ، ﺍﯾﻦ ﻣﺤﺪوﺩﯾﺘﻬﺎ ﻣﺸﺨﺺ و ﺑﺎ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎی ﻃﺮﺡ ﺍﻧﻄﺒﺎﻕ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ.