آب حاصل از بارش باران در بام ها , حیاط ها , حیاط خلوت ها و نورگیر های فاقد سقف را باید به درون سیستم جمع آوری و دفع آب باران یا سیستم مشترک فاضلاب و آب باران هدایت نمود . برای این کار باید مقدار بارش محتمل برای هر کدام از فضاهای ذکر شده را محاسبه کرد . لوله آب باران نباید به درون شبکه فاضلاب خانگی تخلیه شود و معمولا آن را به صورت جداگانه به درون چاه های جاذب هدایت می کنند . در مناطقی که شبکه فاضلاب شهری وجود دارد نیز معمولا باید آب باران هر ساختمان را جداگانه جمع آوری و به درون چاه های جاذب هدایت نمود و انتقال آن به شبکه فاضلاب شهری مجاز نمی باشد.
لوله آب باران را نباید برای دفع و هدایت فاضلاب و یا به عنوان لوله هواکش استفاده کرد . همچنین , لوله های فاضلاب و لوله های هوا کش را نمی توان به عنوان لوله عمودی آب باران مورد استفاده قرار داد . سیستم های دفع آب باران و فاضلاب بهداشتی یک ساختمان باید کاملا از یکدیگر جدا باشند , مگر آنکه سیستم فاضلاب از نوع سیستم مشترک باشد که در آن صورت فاضلاب و آب باران در یک لوله مشترک تخلیه خواهد شد. در سیستم های به لوله Y مشترک می توان لوله آب باران را در سطح افق و توسط یک اتصال مشترک متصل کرد . اتصال لوله آب باران به لوله مشترک باید حداقل ١٠ فوت بعد از هرگونه انشعاب فاضلاب یا انشعاب لوله عمودی فاضلاب انجام شود. تمام قسمت های بام (بجز قسمت هایی که به لوله آب بر (Gutter) تخلیه می شوند) باید دارای کف شوی آب باران (roof drain) باشند. این کفشوی ها باید دارای صافی باشند و مساحت سوراخ های آنها نباید کمتر از یک و نیم برابر مساحت مقطع لوله های عمودی و افقی آب باران متصل به آنها نباشد. تخلیه آب باران باید مستقل از شبکه فاضلاب بکشد .زیرا اولا حجم سیستم تصفیه را افزایش می دهد و ثانیا آب تمیزی است که می تواند به رودخانه ها ریخته شود و مورد استفاده کشاورزی و غیره قرار گیرد . |