در جهانی که تقاضای روزافزون برای آب با محدودیت جدی منابع روبه‌روست و به‌واسطه برداشت بی‌رویه، آلودگی و تغییرات آب‌وهوایی، همواره تحت تنش‌های فزاینده است، نادیده‌انگاشتن فرصت‌هایی که می‌توان با مدیریت فاضلاب تحصیل کرد، غیرقابل تصور است. در ۴٣ کشور با جمعیتی بالغ بر ٧٠٠‌ میلیون نفر که انتظار می‌رود تا سال ٢٠٢۵ به ١/٨ میلیارد نفر افزایش یابد، مسئله کمبود آب، معضلی بلندمدت است. براساس برآوردها، تا سال ٢٠٣٠، تغییرات ‌آب‌وهوایی، حدود نیمی از مردم جهان را با بحران آب مواجه خواهد کرد. در بسیاری از نقاط جهان، از توانایی تأمین آب به دلیل افزایش جمعیت، به‌طور قابل ملاحظه‌ای کاسته شده و تا سال ٢٠۵٠ براساس پیش‌بینی‌ها، حدود سه‌چهارم جمعیت جهان با کمبود آب روبه‌رو خواهند شد. معضلات درهم‌تنیده بسیاری در رابطه با مدیریت آب سالم وجود دارد. خطراتی که آب سالم را مورد تهدید قرار می‌دهد و در مسیر تأمین آن اخلال ایجاد می‌کند و همچنین مسائلی که در پی کمبود آب و کاهش منابع آبی قابل دسترس ایجاد می‌شود، باید همواره مورد بازبینی و بررسی ویژه قرار گیرد. مدیریت ایمن و امکان تأمین آب سالم از منابع غیرمرسوم، چالش دیگری است که بیش از نیمی از جهان با آن روبه‌روست. درهم‌آمیزی آب سالم و فاضلاب، کاهش کیفیت آب و نمک‌زدایی از منابع آبی و وجود رادیواکتیو در برخی سفره‌های آب زیرزمینی، از موارد چالش‌زا در تأمین آب سالم از منابع غیرمرسوم است.

تجزیه و تحلیل‌های اخیر گواه آن است که از میان ١٨٨ کشور، تنها در ۵۵ کشور اطلاعات کافی نسبت به میزان تولید فاضلاب، تصفیه و استفاده مجدد از آن وجود دارد و در بقیه یا اطلاعات بسیار پراکنده است یا اصلا اطلاعاتی وجود ندارد. در اکثریت کشورهایی که داده‌ها وجود دارد، تاریخ مصرف آن گذشته است. وجود چنین گلوگاه اطلاعاتی، مانع اساسی در پیشرفت تحقیقات و دستیابی به توسعه لازم در فناوری تکنولوژیک و همچنین تطبیق با شرایط خاص هر محل و نیاز‌های آن است. بهبود مدیریت فاضلاب بیش از همه موجب تغییرات زیر است: ‌ کاهش آلودگی منابع حیاتی ‌ حذف آلاینده‌ها از فاضلاب در جریان ‌ استفاده مجدد از آب استحصال‌شده ‌ ارتقای فناوری محصولات فرعی حاصل از آن ‌ ایجاد اشتغال

این کارکرد‌ها از لحاظ اجتماعی، محیط زیست و اقتصاد به سود جامعه است. حل مسئله فاضلاب برای ارتقای سلامت انسان‌ها و سطح رفاه، افزایش رشد اقتصاد‌های محلی و ملی، افزایش کیفیت آب، هوا و خاک، حمایت و بهینه‌سازی اکوسیستم و خدماتی که در این زمینه انجام می‌شود، بسیار ضروری است. در حقیقت بهبود مدیریت فاضلاب، یکی از عوامل تعیین‌کننده دستیابی به توسعه پایدار برای همگان است. تنوع موادی که از جریان فاضلاب قابل استحصال است، شامل مواد مغذی، ارگانیک، انرژی حرارتی، شیمیایی و آبی و سایر فراورده‌های فرعی مانند بیوگاز می‌شود.

همچنین معیشت کشاورزی در این بخش به‌طور درخورملاحظه‌ای مورد حمایت قرار خواهد گرفت. بر مبنای بررسی‌های انجام‌شده، توسعه کشاورزی، ساخت و تجهیز سیستم‌های آبیاری و سامان‌بخشی و ایجاد خدمات بهداشت عمومی در پی آن، بر ایجاد مشاغل اثری بسزا خواهد داشت. برای مثال در هندوستان، برآورد شده که فاضلاب، امکان آبیاری سالانه ١/۵‌-١‌ میلیون هکتار از اراضی کشاورزی را داشته و می‌تواند موجب اشتغال ١٣٠‌ میلیون نفر‌ روز شود. آب غنی از مواد مغذی می‌تواند در عملیات پرورش آبزیان در آب‌بندها ایجاد شغل کند. درحال‌حاضر، استفاده از فاضلاب به طور گسترده در مزارع پرورش ماهی در کشورهای چین، هندوستان، اندونزی و ویتنام صورت می‌گیرد. اگرچه گسترش مناطق شهری موجب کاهش اراضی مزارع پرورش ماهی شده، اما نگرانی‌های جدی مربوط به مسائل بهداشتی پابرجاست.