چکیده:

مواد پلیمری عموماً به عنوان عایق های الکتریکی شناخته می شوند و این ویژگی باعث کاربرد وسیع و گسترده این مواد در زمینه های الکریکی و الکترونیکی شده است. اما نارسانایی پلیمرها همواره به عنوان یک مزیت به شمار نمی رود و برخی کاربردها در صورتی که پلیمر رسانای جریان برق باشد، گزینه بی رقیب با مزیت های فراوان خواهد بود. قیمت ارزان ، فرایند آسان، سبکی وزن ، شکل پذیری خوب ، پایداری محیطی و مقاومت مکانیکی مناسب از جمله مزیت های مواد پلیمری می باشد. در سال های اخیر ، اهمیت لوله‏ های پلاستیکی در طراحی سیستم های لوله کشی آب شهری و صنعتی ، انتقال فاضلاب و انتقال گاز رشد چشمگیری داشته است. در این پروژه سعی گردید با استفده از افزودنیهای رسانا مانند کربن نانون تیوب ، الیاف کربن و دوده در بستر پلی اتیلن به یک درصد هدایت الکتریکی قابل قبول ( نیمه رسانا تا شبه رسانا) دست پیدا کنیم. جهت دستیابی به این منظور به بررسی خواص مختلف مکانیکی ، دینامیکی و الکتریکی نمونه ها با درصد های مختلف افزودنی از پیش تعیین شده پرداخته شد و با استفاده از این نتایج کامپوزیتی تهیه و تبدیل به لوله گردید. جهت اختلاط ماد از دستگاه برابندر با ظرفیت 60cc و ضریب پرکنندگی 75% با دمای 190 درجه سانتی گراد و سرعت rpm60 استفاده گردید. نتایج تست های مکانیکی حاکی از افزایش مدول و کاهش ازدیاد طول در نقطه شکست در نمونه با افزایش درصد افزودنیهاست. برای بالا بردن هدایت الکتریکی در نمونه ها یاز به داشتن یک شبکه رسانا هستیم که با استفاده از تست SEM و هدایت الکتریکی ، این شبکه در درصد 5/7% برای دوده و 6% برای الیاف کربن و برای کربن نانون تیوپ در 3% مشاهده گردید. لوله تولید شده تحت تسهتهای مربوطه از جمله فشار هیدرواستاتیکی و برست و … براساس استانداردهای مربوطه قرار گرفت و توانست نتایج مطلوب را کسب کند. این لوله تحت آزمایش هدایت الکتریکی نیز قرار گرفت که نتایج حاکی از قرار گرفتن لوله در محدوده مورد نظر شبه رسانا بود.