آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر

آموزش اجرای آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر

ﺑﺮرسی های ﻻزم جهت اﺟﺮای ﺳﻴﺴﺘﻢ آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر

ﺑﺮرسی های ﻻزم جهت اجرای سیستم آبیاری تحت فشار در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ وﺿﻌﻴﺖ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮافی اراﺿﻲ، ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺧﺎک، ﺷﺮاﻳﻂ اﻗﻠﻴﻤﻲ (ﺑﻪ ﺧﺼﻮص دﻣﺎ و ﺑﺎد)، ﻧﻮع ﻣﺤﺼﻮل، ﻛﻤﻴﺖ و ﻛﻴﻔﻴﺖ آب آﺑﻴﺎری، ﻧﻴﺮوی اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز، ﻣﻬﺎرت زارﻋﻴﻦ و زﻣﻴﻨﻪﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﭘﺬﻳﺮش روﺷﻬﺎی ﻧﻮﻳﻦ آﺑﻴﺎری و در ﻧﻬﺎﻳﺖ اﻧﺠﺎم ﺑﺮرﺳﻴﻬﺎی اﻗﺘﺼﺎدی در ﻣﺤﺪوده ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻫﺮ ﭘﺮوژه، در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺮرﺳﻲ اﻣﻜﺎن اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی ﻣﺰﺑﻮر در ﺟﻬﺖ ﻧﻴﻞ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎزده در زﻣﻴﻨﻪ ﻣﺼﺮف آب و ﺗﻮﻟﻴﺪ اﻗﺘﺼﺎدی ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻛﺸﺎورزی می‌ﺑﺎﺷﺪ.

روش اﻣﻜﺎنﺳﻨﺠﻲ ﺑﺮای اﺟﺮای ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی آبیاری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺲ از ﺑﺮرﺳﻲ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺆﺛﺮ در اﻣﺮ اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی ﻣﺰﺑﻮر، درﺟﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻫﺮ ﻋﺎﻣﻞ و ﻣﻴﺰان ﻣﺤﺪودﻳﺘﻲ ﻛﻪ اﻳﺠﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ، ﻣﻌﻴﻦ ﺷﺪه و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب اراﺿﻲ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮی ﻣﻲﺷﻮد. ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺰﺑﻮر ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ:

وﺿﻌﻴﺖ اقلیمی ﻣﻨﻄﻘﻪ
وﺿﻌﻴﺖ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮافی اراضی
ﻣﺸﺨﺼﺎت خاک
ﻛﻴﻔﻴﺖ آب آبیاری
ﻛﻤﻴﺖ آب آبیاری
ﺷﺮاﻳﻂ ﺗﺄﻣﻴﻦ انرژی
ﻧﻮع ﻣﺤﺼﻮل
زﻣﻴﻨﻪﻫﺎی فرهنگی اﺳﺘﻔﺎده از روﺷﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر
ﻧﻴﺮوی انسانی ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز
وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻬﺮه‌ﺑﺮداری و ﻧﮕﻬﺪاری
ﻫﺰﻳﻨﻪ روﺷ‌ﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ آﺑﻴﺎری

اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز طراحی ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر

در سیستم آبیاری تحت فشار، ﻃﺮاحی اﺑﺘﺪا ﺑﺮ اﺳﺎس اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻘﺪﻣﺎتی ﻛﻪ در اﺧﺘﻴﺎر ﺑﻮده و ﻳﺎ ﻣﻲﺗﻮان ﻛﺴﺐ ﻧﻤﻮد، اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷﻮد و ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ و در ﻃﻲ ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﻌﺪی ﻃﺮاﺣﻲ و زﻣﺎن اﺟﺮای ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻛﻪ اﻃﻼﻋﺎت دﻗﻴﻖﺗﺮ و ﻋﻤﻠﻲﺗﺮی اﺧﺬ ﻣﻲ ﺷﻮد، اﺻﻼح ﻣﻲ ﮔﺮدد.

اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮔﻴﺎه،
اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﺎک،
ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﻧﻴﺎز آﺑﻲ،
اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آﺑﻴﺎری،
ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺳﻴﺴﺘﻢ،
اﺑﻌﺎد ﻣﺰرﻋﻪ، ﺷﻜﻞ ﻣﺰرﻋﻪ، آراﻳﺶ ﻣﺰرﻋﻪ، وﺿﻌﻴﺖ ﻣﺮزﻫﺎی زﻣﻴﻦ، ﻣﺎﻟﻜﻴﺖ زﻣﻴﻦ، ﻣﺎﻟﻜﻴﺖ اراﺿﻲ اﻃﺮاف، ﻧﻮع زراﻋﺖ در اراﺿﻲ ﻣﺠﺎور،
ﻣﻮاﻧﻊ از ﻗﺒﻴﻞ دﻳﻮارﻫﺎ، درﺧﺖ، ﺗﻴﺮﻫﺎی ﺑﺮق، ﻛﺎﺑﻠﻬﺎی زﻳﺮزﻣﻴﻨﻲ، ﺟﺎده‌ﻫﺎ، ﭘﻠﻬﺎ و راه‌آهن
ﻣﺤﻞ ﭼﺎه، ﻣﺨﺘﺼﺎت و ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ارﺗﻔﺎﻋﻲ آن در زﻣﻴﻦ،
ﻛﻴﻔﻴﺖ آب، ﻧﻮع و ﻣﻘﺎدﻳﺮ اﻣﻼح و ﻣﺤﺪودﻳﺘﻬﺎی آن،
ﻛﻤﻴﺖ آب، ﺣﺠﻢ آب در ﻃﻮل ﺳﺎل، ﺑﺪه، ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺑﺪه، ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺑﺪه، زﻣﺎن وﻗﻮع ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ و ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺑﺪه،
ﺷﺮاﻳﻂ آب و ﻫﻮاﻳﻲ و ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ در ﻧﻴﺎز آﺑﻴﺎری از ﻗﺒﻴﻞ دﻣﺎ، رﻃﻮﺑﺖ، ﺳﺎﻋﺎت آﻓﺘﺎﺑﻲ، ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎد و ﻏﻴﺮه،
ﺧﺎک و ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ و ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ آن.

ﻧﺤﻮه اﻧﺘﺨﺎب روش ﻣﻨﺎﺳﺐ آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر

ﻳﻜﻲ از ﻣﻮارد ﻣﻬﻢ در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﺒﻜﻪﻫﺎی آﺑﻴﺎری اﻧﺘﺨﺎب روش آﺑﻴﺎری ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. در اﻳﻦ ارﺗﺒﺎط ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪدی دﺧﺎﻟﺖ دارﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ وﺿﻌﻴﺖ اﻗﻠﻴﻤﻲ، وﺿﻌﻴﺖ ﭘﺴﺘﻲ و ﺑﻠﻨﺪی زﻣﻴﻦ، ﻣﺸﺨﺼﺎت آب و ﺧﺎک، ﻧﻮع ﻣﺤﺼﻮل، ﺷﺮاﻳﻂ ﺗﺄﻣﻴﻦ اﻧﺮژی، زﻣﻴﻨﻪﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، وﺿﻌﻴﺖ ﻧﻴﺮوی اﻧﺴﺎﻧﻲ، وﺿﻌﻴﺖ ﺑﻬﺮهﺑﺮداری و ﻧﮕﻬﺪاری و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎ و ﻣﻼﺣﻈﺎت اﻗﺘﺼﺎدی در ﻫﺮ ﻃﺮح ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
ﻣﻴﺰان ﺗﺄﺛﻴﺮ و ﻳﺎ ﺑﻪﻋﺒﺎرﺗﻲ ﻧﻮع ﻣﺤﺪودﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﻫﺎ در اﻧﺘﺨﺎب روش آﺑﻴﺎری ﻣﻨﺎﺳﺐ اﻳﺠﺎد میﻛﻨﺪ، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﺳﻪ ﺣﺎﻟﺖ زﻳﺮ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﻴﺰان ﻣﺤﺪودﻳﺘﻬﺎ درﺣﺪی ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﭘﺎﺳﺨﮕﻮ ﺑﻮده و ﺳﺎﻳﺮ روﺷﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﻏﻴﺮ ﻋﻤﻠﻲ و ﻳﺎ ﻏﻴﺮاﻗﺘﺼﺎدی ﺑﺎﺷﺪ.
ﻣﻴﺰان ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ اﺳﺘﻔﺎده از روﺷﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ آﺑﻴﺎری ﻣﻴﺴﺮ ﺑﻮده و ﺑﺎﻳﺪ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻓﻨﻲ ﻳﻜﺴﺎن ﺑﻴﻦ آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر و آﺑﻴﺎری ﺛﻘﻠﻲ ﻫﺮ ﻛﺪام را ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻲﺗﺮ و اﻗﺘﺼﺎدیﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ.
ﻣﺤﺪودﻳﺘﻬﺎی ﺧﺎص ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻫﺪاف ﺑﺮﺧﻲ ﭘﺮوژهﻫﺎ ﻛﻪ در واﻗﻊ ارﺗﺒﺎط ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ اﻣﺮ آﺑﻴﺎری ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﻠﻜﻪ ﻛﺎرﺑﺮد ﺳﻴﺴﺘﻢ آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر را ﺑﺮای ﻣﻨﻈﻮرﻫﺎی ﺧﺎص ﺿﺮوری ﻣﻲ‌ﺳﺎزد (ﻧﻈﻴﺮ اﺳﺘﻔﺎده از آﺑﻴﺎری ﺑﺎراﻧﻲ ﺑﺮای ﻛﻨﺘﺮل ﻳﺦ‌ﺑﻨﺪان). ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﭘﺲ از ﺑﺮرﺳﻴﻬﺎی اوﻟﻴﻪ در ﺧﺼﻮص ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﻃﺮح و وﻳﮋﮔﻴﻬﺎی ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی آﺑﻴﺎری، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪﻛﺎرﮔﻴﺮی ﺑﻌﻀﻲ از ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی آﺑﻴﺎری از ﻟﺤﺎظ ﻓﻨﻲ اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ. در اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﻧﺘﺨﺎب روش ﻣﻨﺎﺳﺐ آﺑﻴﺎری در ﺑﻴﻦ روﺷﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﻟﺤﺎظ ﻓﻨﻲ اﻣﻜﺎن ﭘﺬﻳﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ اﻗﺘﺼﺎدی اﻧﺠﺎم ﭘﺬﻳﺮد.

ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ و عکس های ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز در ﻃﺮح های آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر

ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ و ﻋﻜﺴﻬﺎی ﻫﻮایی ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﻘﺸﻪ‌ﻫﺎی ﻻزم ﺟﻬﺖ اراﺋﻪ در ﮔﺰارش در ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻃﺮاحی ﺷﺒﻜﻪ‌ﻫﺎی آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر مهم می باشد. در ﺻﻮرت ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻮدن ﺳﻄﺢ ﭘﺮوژه ﻳﺎ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ اﺣﺪاث ﺷﺒﻜﻪ ﻓﺮﻋﻲ، ﺗﺴﻄﻴﺢ اراﺿﻲ و ﻳﺎ زﻫﻜﺶ زﻳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﺑﺎ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻛﺎرﻓﺮﻣﺎ از ﻧﻘﺸﻪﻫﺎی ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﻲ 1:2000 (ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ ﻣﺒﻨﺎ) ﺑﺎ ﺧﻄﻮط ﺗﺮاز 0/5 ﻣﺘﺮی ﺑﺮای ﺷﻴﺐﻫﺎی ﺑﻴﺶ از 1 در ﻫﺰار و ﻳﺎ 0/25 ﻣﺘﺮی ﺑﺮای ﺷﻴﺐﻫﺎی ﻣﺴﺎوی و ﻳﺎ ﻛﻤﺘﺮ از ﻳﻚ در ﻫﺰار ﻛﻪ در ﻫﺮ 40 ﻣﺘﺮ ﻳﻚ ﻧﻘﻄﻪ ارﺗﻔﺎﻋﻲ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻃﺒﻖ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﻘﺸﻪﺑﺮداری ﻛﺸﻮر ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻲﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد.

ﻣﻘﻴﺎس عکس های ﻫﻮایی ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز

عکس هایی ﻛﻪ در ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ﺑﻪﺷﺮح زﻳﺮ اﺳﺖ:

ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ : در اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ از ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻋﻜﺴﻬﺎی ﻫﻮاﻳﻲ 1:20000 و ﻳﺎ ﺣﺪاﻗﻞ 1:50000 ﻻزم ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻳﻚ (ﺗﻮﺟﻴﻬﻲ) : ﻋﻜﺴﻬﺎی ﻫﻮاﻳﻲ 1:20000 ﻳﺎ 1:10000 و درﺻﻮرت ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻮدن ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻃﺮح (ﻛﻢﺗﺮ از 2000 ﻫﻜﺘﺎر) ﻣﻘﻴﺎس 1 :10000 و ﻳﺎ در ﺻﻮرت وﺟﻮد 1 :6500
ﻣﺮﺣﻠﻪ دو (ﺗﻔﺼﻴﻠﻲ) : ﺑﺮای اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﻴﺎس ﻋﻜﺴﻬﺎی ﻫﻮایی 1:5000 و ﻳﺎ 1:6500 ﻻزم ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و درﺻﻮرت ﻋﺪم وﺟﻮد از ﻋﻜﺴﻬﺎی ﺑﺎ ﻣﻘﻴﺎس 1:10000 ﻧﻴﺰ در ﺣﺎﻻت ﺧﺎص میﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد.

پلن آبیاری تحت فشار

ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻧﻴﺎز آبی و ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺷﺒﻜﻪ آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر

ﻧﻴﺎز ﺧﺎﻟﺺ آبی

ﻣﻨﻈﻮر از ﻧﻴﺎز ﺧﺎﻟﺺ آبی ﻗﺴﻤﺘﻲ از آب ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﮔﻴﺎه ﻣﻲ‌ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ از ﻃﺮﻳﻖ آﺑﻴﺎری ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻲ‌ﮔﺮدد. ﺑﻘﻴﻪ آب ﻣﺼﺮﻓﻲ ﻧﻴﺰ از ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺎرﻧﺪﮔﻲ ﻣﺆﺛﺮ، رﻃﻮﺑﺖ اوﻟﻴﻪ ﺧﺎک و آﺛﺎر آب زﻳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﺣﺼﻮل ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ راﺑﻄﻪ اﻳﻦ ﻋﻮاﻣﻞ را ﺑﻪﺻﻮرت زﻳﺮ ﻣﻲﺗﻮان ﺧﻼﺻﻪ ﻧﻤﻮد:

NWR = ETc – Pe – Wb – Ge

NWR ﻧﻴﺎز ﺧﺎﻟﺺ آبی (میلیﻣﺘﺮ)،
ETc ﺗﺒﺨﻴﺮ و ﺗﻌﺮق ﻣﺤﺼﻮل (در آﺑﻴﺎری ﻣﻮضعی، ﺗﻌﺮق ﻣﺤﺼﻮل میﺑﺎﺷﺪ – میلیﻣﺘﺮ)، = Pe ﺑﺎرﻧﺪﮔﻲ ﻣﺆﺛﺮ (میلیﻣﺘﺮ)،
Wb رﻃﻮﺑﺖ اوﻟﻴﻪ ﺧﺎک (میلیﻣﺘﺮ)
Ge آﺛﺎر آب زﻳﺮزمینی (میلیﻣﺘﺮ)

ﺑﺎرﻧﺪگی ﻣﺆﺛﺮ

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ اﻏﻠﺐ ﻣﻘﺪاری از ﺑﺎرﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪﺻﻮرت رواﻧﺎب ﺳﻄﺤﻲ و ﻣﻘﺪار دﻳﮕﺮی ﺑﻪﺻﻮرت ﻧﻔﻮذ ﻋﻤﻘﻲ از دﺳﺘﺮس ﺧﺎرج ﻣﻲﮔﺮدد، ﺑﺎران ﻣﺆﺛﺮ (Pe) ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از آن ﻣﻘﺪار ﺑﺎرﻧﺪﮔﻲ ﻛﻪ ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﻔﻴﺪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﮔﻴﺎه ﻛﺸﺖ ﺷﺪه ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد. روﺷﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺑﺎران ﻣﺆﺛﺮ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎزﻣﺎن ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺧﺎک آﻣﺮﻳﻜﺎ و ﻧﺸﺮﻳﻪ ﺷﻤﺎره 24 ﺳﺎزﻣﺎن ﺧﻮاروﺑﺎر ﺟﻬﺎﻧﻲ اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.

آب ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﭘﺮوژه و ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻧﺘﻘﺎل و ﺗﻮزﻳﻊ

ﺑﺮای ﺗﻌﻴﻴﻦ آب ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﭘﺮوژه و ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻧﺘﻘﺎل و ﺗﻮزﻳﻊ آب ﺑﻪﺷﺮح زﻳﺮ ﻋﻤﻞ میﮔﺮدد:

ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻧﻴﺎز ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ آبی

ﻧﻴﺎز ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ آﺑﻲ ﻫﺮ ﻛﺸﺖ ﺑﺎ اﻋﻤﺎل ﺑﺎزده‌ﻫﺎ ﺑﺮ ﻧﻴﺎز ﺧﺎﻟﺺ، ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻲآﻳﺪ. ﺑﺮای ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻧﻴﺎز ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ آبی ﻫﺮ ﭘﺮوژه در ﻣﺎﻫ‌ﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ درﺻﺪ ﻫﺮ ﻛﺸﺖ در ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻛﺸﺖ ﭘﺮوژه را در ﻧﻴﺎز ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ ﻳﻚ ﻫﻜﺘﺎر از آن ﺿﺮب ﻧﻤﻮده و از ﻣﺠﻤﻮع ﻧﻴﺎزآبی ﻣﺎﻫﺎﻧﻪ ﻛﺸﺖﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﻧﻴﺎزآبی ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ ﭘﺮوژه در ﻫﺮﻣﺎه ﺑﻪدﺳﺖ می‌آﻳﺪ.

دوره ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﺼﺮف

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻘﺪار ﻧﻴﺎز آﺑﻲ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل ﺑﺮ اﺳﺎسآﻣﺎر ﻣﺎﻫﺎﻧﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﻲ ﮔﺮدد، ﻻزم اﺳﺖ ﺑﺮای ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻫﻴﺪروﻣﺪول و اﻳﺠﺎد اﻧﻌﻄﺎف ﻛﺎﻓﻲ در ﺷﺒﻜﻪ آﺑﻴﺎری از آﻣﺎر روزاﻧﻪ (ﺑﻪﺧﺼﻮص در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر) اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد، در ﻏﻴﺮاﻳﻦﺻﻮرت ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻧﻴﺎز آﺑﻲ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻳﻚ دوره 10 روزه درﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد. ﺑﺮای دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻣﺼﺮف روزاﻧﻪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻣﺨﺘﻠﻒ در دوره ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻣﻲ ﺗﻮان از راﺑﻄﻪ اراﺋﻪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎزﻣﺎن ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺧﺎک آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺻﻴﻪ‌ﻫﺎی ﻧﺸﺮﻳﻪ FAO-24 اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد.

ﻫﻴﺪروﻣﺪول آﺑﻴﺎری

ﻫﻴﺪروﻣﺪول آﺑﻴﺎری ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﻧﻴﺎز ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ آﺑﻲ در واﺣﺪ زﻣﺎن و در واﺣﺪ ﺳﻄﺢ ﻛﻪ اﻏﻠﺐ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻟﻴﺘﺮ ﺑﺮ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﺮ ﻫﻜﺘﺎر ﺑﻴﺎن ﻣﻲﮔﺮدد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻫﻴﺪروﻣﺪول آﺑﻴﺎری ﭘﺮوژه در دوره ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻣﺼﺮف از ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺣﺠﻢ ﻧﻴﺎز آﺑﻲ ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻛﺸﺖ (ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻟﻴﺘﺮ) ﺑﺮ ﻃﻮل دوره ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺛﺎﻧﻴﻪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﭘﺮوژه (ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻫﻜﺘﺎر) ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻲآﻳﺪ.

ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺷﺒﻜﻪ آﺑﻴﺎری

ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺷﺒﻜﻪ اﻧﺘﻘﺎل و ﺗﻮزﻳﻊ ( ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ و ﻣﺠﺎری آب در ﺳﻴﺴتم آبیاری تحت فشار ) از ﺣﺎﺻﻞﺿﺮب ﻣﺴﺎﺣﺖ اراﺿﻲ ﺗﺤﺖ ﭘﻮﺷﺶ ﻫﺮ ﻳﻚ از ﻣﺠﺎری در ﻫﻴﺪروﻣﺪول ﻣﺮﺑﻮط ﺗﻌﻴﻴﻦ میﮔﺮدد. ﺑﻪﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻣﺬﻛﻮر ﺑﺎ ﻫﻴﺪروﻣﺪول ﻧﺴﺒﺖ ﻋﻜﺲ داﺷﺘﻪ و ﻫﺮ ﭼﻪ وﺳﻌﺖ اراﺿﻲ ﺗﺤﺖ ﭘﻮﺷﺶ ﻣﺠﺎری ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﻴﺪروﻣﺪول ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮی (ﻫﻴﺪروﻣﺪول ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻛﺸﺖ) ﻣﺒﻨﺎی ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻣﺠﺎری اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﺮﭼﻪ وﺳﻌﺖ ذﻛﺮ ﺷﺪه ﻛﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ اﻣﻜﺎن ﻛﺎﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮل واﺣﺪ در ﻣﺤﺪوده ﺗﺤﺖ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ زارع و ﻳﺎ در ﻣﺤﺪوده ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ ﻣﺎﺷﻴﻦآﻻت ﻛﺸﺎورزی، ﻫﻴﺪروﻣﺪول ﺑﺎﻻﺗﺮی (ﻫﻴﺪروﻣﺪول ﭘﺮﻣﺼﺮفﺗﺮﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻛﺸﺖ) ﻣﺒﻨﺎی ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻣﻲ‌ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ در ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻧﺘﻘﺎل آب، ﻫﻴﺪروﻣﺪول ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻛﺸﺖ (ﺑﺎ درﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻴﺎز آﺑﻲ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﭘﺮوژه و ﺑﺎزدهﻫﺎی اﻧﺘﻘﺎل، ﺗﻮزﻳﻊ و ﻛﺎرﺑﺮد) ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد. در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻮزﻳﻊ ﻣﻘﺪار ﻫﻴﺪروﻣﺪول اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ و در ﻧﻬﺎﻳﺖ در ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺗﻐﺬﻳﻪﻛﻨﻨﺪه آﺑﮕﻴﺮﻫﺎی ﻣﺰرﻋﻪ (ﻫﻴﺪراﻧﺖﻫﺎ) ﻧﻴﺎز آﺑﻲ ﭘﺮﻣﺼﺮفﺗﺮﻳﻦ ﻣﺤﺼﻮل و اﻋﻤﺎل ﺑﺎزدهﻫﺎی ﺗﻮزﻳﻊ و ﻛﺎرﺑﺮد ﻣﻼک ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﻻزم ﺑﻪ ﻳﺎدآوری اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪه ﺑﺮای ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺗﻐﺬﻳﻪﻛﻨﻨﺪه ﻣﺰارع ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻮع ﺳﻴﺴﺘﻢ و زﻣﺎن ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﻲ درﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺑﺪه ﺳﻴﺴﺘﻢ آﺑﻴﺎری ﺑﺎراﻧﻲ(ﻣﺠﻤﻮع ﺑﺪه ﻣﺎﺷﻴﻨﻬﺎ ﻳﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﺑﺎراﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪﺻﻮرت ﻫﻢزﻣﺎن ﻓﻌﺎل ﺑﻮده و از ﻟﻮﻟﻪ ﻣﺰرﻋﻪ آﺑﮕﻴﺮی ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ) ﺿﺮورت دارد.