نویسنده: کارشناس پلی اتیلن

مقدمه

کربن سیاه یک ماده‌ای است که به وسیله سوخت‌سوزی ناقص مواد نفتی، مواد گیاهی و یا محصولات نفتی از جمله روغن سوخت، کراکینگ فلوئیدی، و شکست اتیلن در حضور محدود هوا تولید می‌شود. این ماده از کربن پاراکریستالینی تشکیل شده است و نسبت سطح به حجم بالا دارد، اگرچه کمتر از کربن فعال است. خصوصیت‌های متمایزی نسبت به سوت دارد، از جمله نسبت سطح به حجم بسیار بالاتر و محتوای کمتر پلی‌سایکلیک هیدروکربن‌های نفتی (PAH) که به مقدار معتبر و غیر-قابل-جذب در آن وجود دارد. کربن سیاه از مشخصات مشابهی با سوت دیزل برخوردار است که بهترین درک از رفتار سوت دیزل در شرایط واکنش مختلف را فراهم می‌کند. از جمله خصوصیات مشترک آن می‌توان به اندازه‌گیری ذرات، چگالی و توانایی جذب کوپلیمری اشاره کرد که منجر به رفتارهای مشابهی در واکنش‌های مختلف می‌شود.

کاربردهای کربن سیاه

1. رنگ‌آمیزی و تقویت‌کننده در لاستیک: بیشترین کاربرد کربن سیاه (تا 70٪) در رنگ‌آمیزی و فاز تقویت‌کننده در تایر‌های خودرو است. کربن سیاه همچنین به انتقال حرارت از منطقه لاستیک تا محدوده ترد و کمر تایر کمک می‌کند، کاهش آسیب حرارتی و افزایش عمر تایر را تضمین می‌کند. هزینه پایین آن باعث افزودن رایج آن به کاتدها و آندها و به عنوان جایگزین ایمن برای فلز لیتیوم در باتری‌های لیتیوم-یون می‌شود.
2. صنایع غیر-تایر: حدود 20٪ از تولید جهانی کربن سیاه به سمت کمربندها، خرطوم‌ها و سایر محصولات لاستیکی غیر-تایر می‌رود. 10٪ دیگر از کاربرد کربن سیاه به عنوان پیگمنت در مواد پلاستیکی، رنگ‌ها و ماده پیگمنتی در مرکبات و مواد پلاستیکی می‌آید. همچنین به عنوان عامل رسانا در باتری‌های لیتیوم-یون استفاده می‌شود.
3. کاربردهای الکترونیک: کربن سیاه در صنایع الکترونیک نیز به کار می‌رود. به عنوان یک خوش‌رفتار عالی برق، کربن سیاه به عنوان یک مواد پرکننده در پلاستیک، الاستومر، فیلم، چسب و رنگ‌ها مخلوط می‌شود. همچنین به عنوان عامل مضاد استاتیک در کاورها و لوله‌های سوخت خودرو استفاده می‌شود.
4. کربن سیاه از منبع گیاهی به عنوان رنگ مواد غذایی: کربن سیاه از منبع گیاهی به عنوان افزودنی ماده رنگی مواد غذایی استفاده می‌شود و در اروپا با شماره E153 شناخته می‌شود.
5. کاربردهای دیگر: کربن سیاه در بسته‌بندی مواد غذایی و نوشیدنی نیز به کار می‌رود. همچنین در ترازه‌های شیر UHT چندلایه در ایالات متحده، بخش‌هایی از اروپا و آسیا و آفریقای جنوبی و همچنین در محصولاتی مانند سینی‌های غذایی قابل استفاده در مایکروویو و سینی‌های گوشت در نیوزیلند استفاده می‌شود.

تولید و مصرف جهانی

تولید جهانی کربن سیاه در سال 2006 حدود 8،100،000 تن متری (8،900،000 تن کوتاه) بود. مصرف جهانی کربن سیاه در سال 2015 حدود 13.2 میلیون تن متری با ارزش 13.7 میلیارد دلار تخمین زده شد و در سال 2016 به 13.9 میلیون تن متری با ارزش 14.4 میلیارد دلار رسید. مصرف جهانی پیش‌بینی می‌شود تا سال 2024 با نرخ رشد سالیانه مرکب (CAGR) 5.6٪ ادامه داشته باشد و در سال 2024 به 19.2 میلیون تن متری با ارزش 20.4 میلیارد دلار برسد.

کربن سیاه به عنوان یک پرکننده تقویت‌دهنده در محصولات لاستیکی، به ویژه تایر، به کار می‌رود. در حالی که در یک فرآیند ولکانیزاسیون لاستیکی گوم خالص تنسیلی با استحکام حداکثر 2 مگاپاسکال و مقاومت به سایش ناچیز است، اضافه کردن 50٪ کربن سیاه به وزن تنسیلی و مقاومت به سایش آن را افزایش می‌دهد. کربن سیاه به عنوان یک جزء معمول در صنعت هوا و فضا در الاستومرها برای اجزای کنترل ارتعاش هواپیما مانند مونت‌های موتوری نیز به کار می‌رود.

انواع مختلف کربن سیاه بر اساس میزان تقویت‌دهی

نام	ASTM	اندازه ذرات (نانومتر)	تنسیلی (مگاپاسکال)	مقاومت به سایش آزمایشگاهی نسبت به N330	مقاومت به سایش در جاده نسبت به N330
Super Abrasion Furnace	SAF	20-25	25.2	1.35	1.25
Intermediate SAF	ISAF	24-33	23.1	1.25	1.15
High Abrasion Furnace	HAF	28-36	22.4	1.00	1.00
Easy Processing	EPC	30-35	21.7	0.80	0.90
Fast Extruding Furnace	FEF	39-55	18.2	0.64	0.72
High Modulus Furnace	HMF	49-73	16.1	0.56	0.66
Semi-Reinforcing Furnace	SRF	70-96	14.7	0.48	0.60
Fine Thermal	FT	180-200	12.6	0.22	–
Medium Thermal	MT	250-350	9.8	0.18	–

 

کربن سیاه به عنوان یک افزودنی هادی برای باتری‌های لیتیوم-یون شناخته شده است. ذرات کوچک و مناطق سطحی بزرگ (SSA) آن امکان می‌دهند افزودنی به خوبی در سروده یا آنود توزیع شود و همچنین ارزان و دائمی باشد. کربن سیاه در مقایسه با گرافیت، که یکی از مواد دیگر معمول استفاده شده در باتری‌های قابل شارژ است، از شبکه‌های بلوری که دورتر هستند و تراکم بیشتری دارند تشکیل شده است و نفوذ لیتیوم را به‌وجود می‌آورد، زیرا اجازه می‌دهد که مسیرهای بیشتری برای ذخیره لیتیوم وجود داشته باشد. کربن سیاه چگالی کمی دارد که اجازه می‌دهد حجم بزرگی از آن پخش شود تا اثرات رسانا به تساوی در کل باتری اعمال شود. همچنین ترتیب ذرات مشابه به ناهمگنی مواد گرافیتی مانع از پتانسیل تداخل لیتیوم در گرافیت می‌شود که در نهایت تأثیری بر روی عملکرد کاتد دارد.

مسائل ایمنی

1. پتانسیل کانسروژنیک: کربن سیاه به عنوان کانسروژنیک برای انسان‌ها (گروه 2B) تصنیف شده است. این تصنیف به علت وجود شواهد کافی در مطالعات حیوانی از جمله مطالعات تنفسی مزمن و تزریق داخل تراشه در موش‌ها که نشان دادند نرخ‌های قابل توجهی از سرطان ریه در حیوانات مورد اعمال افزایش معنی‌دار دارند، اعمال شده است. هرچند مطالعه تنفسی روی موش‌ها نرخ قابل توجهی از سرطان ریه در حیوانات اعمال شده نشان نداد. داده‌های اپیدمیولوژیک از سه مطالعه کلان در مورد کارگران تولید کربن سیاه به دست آمده است. دو مطالعه از انگلیس و آلمان با بیش از 1000 کارگر در هر گروه مطالعه، نرخ مرگ از سرطان ریه بالاتری را نشان دادند. سومین مطالعه بر روی بیش از 5000 کارگر کربن سیاه در ایالات متحده نشان نداد که نرخ مرگ افزایش داشته باشد. یافته‌های جدیدتر از افزایش مرگ از سرطان ریه در به‌روزرسانی مطالعه انگلیس نشان می‌دهند که کربن سیاه ممکن است یک کانسروژن در مراحل دیرینه باشد. با این حال، مطالعه جدیدتر و بزرگ‌تری از آلمان این فرضیه را تایید نکرد.
2. ایمنی شغلی: دستورالعمل‌های سختگیرانه‌ای برای اطمینان از اینکه کارگرانی که کربن سیاه تولید می‌کنند، در معرض ذره‌های نامطمئن کربن سیاه به صورت خام نیفتند، وجود دارد. تجهیزات حفاظتی تنفسی مورد توصیه برای حفاظت مناسب از کارگران در برابر تنفس کربن سیاه است. نوع تجهیزات حفاظتی تنفسی مورد توصیه بسته به غلظت کربن سیاه مصرفی متغیر است.

افراد ممکن است در محیط کار با تنفس کربن سیاه و تماس با پوست یا چشم‌ها در معرض قرار گیرند. اداره ایمنی و بهداشت حرفه‌ای کار (OSHA) حداکثر مجاز مجاز برای تماس با کربن سیاه در محیط کار را 3.5 میلی‌گرم بر متر مکعب در طول 8 ساعت کاری تعیین کرده است. مؤسسه ملی بهداشت و ایمنی شغلی (NIOSH) حداکثر توصیه‌شده (REL) برای تماس با کربن سیاه در طول 8 ساعت کاری را 3.5 میلی‌گرم بر متر مکعب تعیین کرده است. در سطح‌های 1750 میلی‌گرم بر متر مکعب، کربن سیاه بلافاصله به شدت خطرناک برای زندگی و سلامتی است.

نتیجه‌گیری

کربن سیاه یک ماده با کاربردهای متنوع و خصوصیات خاص است. از جمله کاربردهای مهم آن رنگ‌آمیزی و تقویت‌کننده در لاستیک‌ها، افزودنی در باتری‌های لیتیوم-یون و کاربردهای الکترونیکی است. با این حال، باید توجه داشت که کربن سیاه به عنوان یک ماده کانسروژنیک برای انسان‌ها تصنیف شده است، و کارگران و افرادی که در تماس مستقیم با این ماده هستند، باید دقت لازم را در ایمنی و بهداشت حرفه‌ای خود داشته باشند.

بیشتر بخوانید:

مواد پلی اتیلن

موارد استفاده لوله پلی اتیلن

بررسی کاربردهای پلی اتیلن

لوله پلی اتیلن 

اتصالات پلی اتیلن 

لوله کاروگیت 

منهول پلی اتیلن

ترموفرمینگ روشی پیشرو در شکل‌دهی پلاستیکی با حرارت و فشار است.

مقدمه

ترموفرمینگ به‌عنوان یکی از اصولی‌ترین و قدیمی‌ترین فرآیندهای شکل‌دهی پلاستیکی است که از دهه‌ها پیش در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. این فرآیند، با تغییر دما و فشار، مواد پلاستیکی را به اشکال و قطعات مختلفی تبدیل می‌کند که به عنوان قطعات نهایی در محصولات و ساختارهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند

انواع ترموفرمینگ

ترموفرمینگ به انواع مختلفی تقسیم می‌شود، از جمله:

 ترموفرمینگ حرارتی

ترموفرمینگ حرارتی یکی از فرآیندهای مهم در شکل‌دهی پلاستیکی است که با استفاده از حرارت بالا، مواد پلاستیکی را به اشکال و قطعات مختلف تبدیل می‌کند. این فرآیند به‌عنوان یکی از روش‌های پرکاربرد در صنعت پلاستیک، از دهه‌ها قبل تاکنون مورد استفاده قرار گرفته است و به دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، در بسیاری از صنایع مانند بسته‌بندی، خودروسازی، الکترونیک، آرایشی و بهداشتی، پزشکی و بسیاری دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در فرآیند ترموفرمینگ حرارتی، مواد پلاستیکی با دماهای بالا به حالت نیمه مایع یا مذاب در می‌آیند و سپس به‌وسیله‌ی فشار، به شکل‌ها و قالب‌های مختلفی تبدیل می‌شوند. این فرآیند معمولاً در دماهای بین ۱۶۰ تا ۲۷۰ درجه سانتی‌گراد انجام می‌شود و به دلیل دماهای بالا، معمولاً مواد پلاستیکی به‌عنوان ورودی از نوع خمیرهای نیمه مایع یا چرب‌مانند وارد دستگاه ترموفرمینگ می‌شوند. برخی از مزایای استفاده از ترموفرمینگ حرارتی عبارتند از: امکان تولید قطعات با اشکال پیچیده: ترموفرمینگ حرارتی امکان تولید قطعات با اشکال پیچیده و جزئیات دقیق را فراهم می‌کند که با روش‌های دیگر به‌سختی قابل تولید هستند. دقت بالا: این فرآیند امکان شکل‌دهی قطعات با دقت بالا را فراهم می‌کند که در بسیاری از صنایع اهمیت دارد. سرعت بالا: ترموفرمینگ حرارتی به دلیل دماهای بالا و سرعت عمل آن، امکان تولید محصولات به صورت دسته‌ای و در زمان کوتاه را فراهم می‌کند. به‌طور کلی، ترموفرمینگ حرارتی یکی از روش‌های کارآمد و پرکاربرد در تولید قطعات پلاستیکی با دقت بالا و اشکال متنوع است و در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ترموفرمینگ خمیرکاری

ترموفرمینگ خمیرکاری یکی دیگر از فرآیندهای مهم در شکل‌دهی پلاستیکی است که با استفاده از حرارت و فشار، مواد پلاستیکی را به شکل‌ها و قطعات مختلف تبدیل می‌کند. در این فرآیند، مواد پلاستیکی به صورت خمیرهای کوچک در دماهای بالا ایجاد می‌شوند و سپس با فشار مناسب به شکل‌ها و قالب‌های مورد نظر تبدیل می‌شوند.

مراحل اجرای ترموفرمینگ خمیرکاری عبارتند از:

پیش‌آماده‌سازی مواد پلاستیکی: ابتدا مواد پلاستیکی به صورت گرانول‌های کوچک و یا مسیله‌ای (چربی‌مانند) آماده می‌شوند. این مواد معمولاً ترکیبی از مواد پلاستیکی مختلف با خواص متفاوت هستند که با ترکیب آن‌ها، ویژگی‌های مورد نظر در قطعه نهایی ایجاد می‌شود. خمیرکاری: در این مرحله، مواد پلاستیکی به همراه مواد افزودنی (اگر وجود داشته باشد) در دمای بالا و با استفاده از ماشین‌آلات خمیرکاری (Extruder) به صورت خمیرهای نیمه مایع تبدیل می‌شوند. خمیرهای پلاستیکی به‌وسیله‌ی پیستون‌ها به قسمت‌های مربوطه انتقال می‌یابند. شکل‌دهی: در این مرحله، خمیرهای پلاستیکی به‌وسیله‌ی ابزارهای مربوطه و با فشار مناسب به شکل‌ها و قالب‌های مورد نظر تبدیل می‌شوند. قالب‌ها می‌توانند از فلز یا سایر مواد مقاوم باشند و معمولاً در دماهای بالا به‌کار می‌روند. خنک‌کاری: بعد از شکل‌دهی، قطعات پلاستیکی حاصله با استفاده از سیستم‌های خنک‌کاری یا هوا روشن می‌شوند تا سریع‌تر خنک شوند و به شکل نهایی خود برسند. برش و انجام مراحل نهایی: در این مرحله، قطعات پلاستیکی به شکل‌های مورد نظر برش می‌شوند و مراحل نهایی نظیر انجام عملیات پرداخت و تمیزکاری صورت می‌گیرد.

مزایا و کاربردها

ترموفرمینگ خمیرکاری به دلیل دماهای بالا و فشار مناسب، امکان تولید قطعات پلاستیکی با دقت بالا و سطحی صاف و همچنین با جزئیات پیچیده را فراهم می‌کند. این فرآیند در صنایع مختلف مانند بسته‌بندی، اتومبیل‌سازی، الکترونیک، آرایشی و بهداشتی، پزشکی و بسیاری دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین، ترموفرمینگ خمیرکاری به دلیل سرعت بالا در تولید قطعات، به‌عنوان یک روش اقتصادی و کارآمد معرفی می‌شود.

ترموفرمینگ مواد ترکیبی

ترموفرمینگ مواد ترکیبی به فرآیند شکل‌دهی پلاستیکی اطلاق می‌شود که در آن از مواد پلاستیکی ترکیبی استفاده می‌شود. مواد ترکیبی شامل ترکیب دو یا چند نوع مواد پلاستیکی با خواص و ویژگی‌های مختلف هستند. این ترکیب می‌تواند بهبود خواص مکانیکی، مقاومت به حرارت، مقاومت به شوک و سایر خصوصیات قطعه نهایی را به ارمغان آورد.

ترموفرمینگ مواد ترکیبی به‌ویژه در صنایعی که نیاز به قطعات پلاستیکی با خواص و کاربردهای مشخص دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی از مزایای استفاده از ترموفرمینگ مواد ترکیبی عبارتند از: بهبود ویژگی‌های مکانیکی: با ترکیب دو یا چند نوع ماده پلاستیکی با هم، می‌توان ویژگی‌های مکانیکی قطعه نهایی را بهبود بخشید. به عنوان مثال، ترکیب پلی‌پروپیلن با پلی‌اتیلن، مقاومت به ضربه قطعه را افزایش می‌دهد. افزایش مقاومت به حرارت: انتخاب مواد پلاستیکی با دمای ذوب و نقطه نرمش متفاوت، می‌تواند مقاومت به حرارت قطعه را افزایش دهد. ایجاد خواص خاص: با ترکیب مواد پلاستیکی مختلف، می‌توان خواص خاصی نظیر ضد‌باکتری، ضد‌خش، ضد‌آب و غیره را در قطعه نهایی ایجاد کرد. کاهش هزینه: استفاده از مواد ترکیبی ممکن است در کاهش هزینه تولید قطعات پلاستیکی نقش مهمی داشته باشد. افزایش قابلیت انعطاف‌پذیری و طراحی: ترکیب مواد پلاستیکی مختلف، به طراحان و مهندسان امکان انتخاب بهتر و مناسب‌تر برای قالب‌ها و قطعات می‌دهد و قابلیت انعطاف‌پذیری در طراحی‌ها را افزایش می‌دهد. در نهایت، استفاده از ترموفرمینگ مواد ترکیبی امکان شکل‌دهی به قطعات پلاستیکی با ویژگی‌های مشخص و متنوع را به ارمغان می‌آورد و از این رو در بسیاری از صنایع مانند خودروسازی، الکترونیک، صنعت آرایشی و بهداشتی، پزشکی و سایر موارد به کار گرفته می‌شود. انتخاب ترکیب مناسب از مواد پلاستیکی، به‌ویژه با توجه به نیازها و خواسته‌های مشتریان، نقش مهمی در موفقیت و اثربخشی این فرآیند ایفا می‌کند.

مزایا و معایب:

ترموفرمینگ استفاده‌ای گسترده در صنایع مختلف دارد که با مزایا و معایب خاص خود همراه است:

مزایا:

• امکان تولید قطعات با اشکال پیچیده و دقت بالا
• استفاده از مواد پلاستیکی مختلف با ویژگی‌های متفاوت
• کاهش هدررفت مواد به‌علت دقت بالای فرآیند
• سرعت بالا در تولید محصولات

معایب:

• هزینه‌های سرمایه‌گذاری اولیه برای تهیه ماشین‌آلات ترموفرمینگ
• محدودیت در تولید قطعات بزرگ
• احتمال کاهش خواص مکانیکی مواد پلاستیکی بر اثر اعمال دما و فشار بالا

  کاربردها:

  ترموفرمینگ به‌عنوان یک فرآیند چندمنظوره، در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی از کاربردهای اصلی آن عبارتند از:
• تولید قطعات بسته‌بندی مانند ظروف یکبار مصرف، پلاک‌ها و کاسه‌ها
• ساخت قطعات اتومبیل‌ها مانند پنل‌ها، بدنه و داشبورد
• تولید محصولات آرایشی و بهداشتی مانند بطری‌ها و جعبه‌ها
• ساخت قطعات الکترونیکی مانند کیس‌ها و شمع‌ها
• تولید قطعات پزشکی مانند کاورها و قطعات داخلی ایمپلنت‌ها

مسائل مرتبط با ترموفرمینگ:

برای استفاده بهینه از ترموفرمینگ و رفع مشکلات مرتبط با آن، باید به موارد زیر توجه کرد: انتخاب مواد پلاستیکی مناسب با توجه به ویژگی‌های مورد نیاز طراحی صحیح قالب‌ها و ابزارها به‌منظور دستیابی به قطعات با دقت بالا کنترل دقیق دما و فشار در طول فرآیند ترموفرمینگ

نتیجه‌گیری

ترموفرمینگ به‌عنوان یک فرآیند کارآمد و چندمنظوره، نقش بسیار مهمی در صنایع مختلف ایفا می‌کند. این فرآیند، با توانایی‌های خاص خود، امکان تولید قطعات با اشکال پیچیده و دقت بالا را فراهم می‌آورد و به‌عنوان یک روش شکل‌دهی پلاستیکی اقتصادی و موثر مورد توجه قرار می‌گیرد. با توسعه تکنولوژی و بهبود‌های مستمر، انتظار می‌رود که کاربردها و اهمیت ترموفرمینگ در آینده بیشتر شود و به‌عنوان یک راهکار مهم در تولید محصولات پلاستیکی با کیفیت و دقت بالا برجسته شود.

بیشتر بخوانید:

کاربرد پلی اتیلن سبک

موارد استفاده لوله پلی اتیلن

بررسی کاربردهای پلی اتیلن

لوله پلی اتیلن 

اتصالات پلی اتیلن 

لوله کاروگیت 

منهول پلی اتیلن

مقدمه

کوپلیمرها نوعی از پلیمرها هستند که از تکرار واحدهای مختلف تشکیل شده‌اند. این تنوع در ترکیب مونومرها و واحدهای متناوب در ساختار کوپلیمرها به خصوص خواص منحصر به فردی را به آنها می‌دهد. در این مقاله، به انواع مختلف کوپلیمرها از جمله کوپلیمرهای بلوکی، کوپلیمرهای پیوندی، کوپلیمرهای شاخه‌ای و ستاره‌ای می‌پردازیم و نحوه جدایی فازها و کاربردهای آنها را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

کوپلیمرهای بلوکی

در کوپلیمرهای بلوکی، دو واحد مختلف (بلوک‌ها) به ترتیب در ساختار پلیمر قرار دارند. این بلوک‌ها معمولاً از لحاظ شیمیایی متفاوت هستند و به خصوص در ترکیب مونومرها متفاوت هستند. به عبارت دیگر، در کوپلیمرهای بلوکی، دو بلوک مختلف تنها در تاکتیسیتی مونومرها متفاوت هستند. این تنوع در ساختار به کوپلیمرهای بلوکی خواص منحصر به فردی می‌دهد و آنها را مناسب برای کاربردهای مختلفی می‌کند.

کوپلیمرهای پیوندی

کوپلیمرهای پیوندی یک نوع خاصی از کوپلیمرهای شاخه‌ای هستند که در آنها زنجیره‌های جانبی از لحاظ ساختاری از زنجیره اصلی متمایز هستند. معمولاً زنجیره اصلی از یک نوع مونومر تشکیل شده و شاخه‌ها از نوع دیگری هستند یا دارای ویژگی‌های ذاتی یا پیکربندی متفاوتی نسبت به زنجیره اصلی دارند. این تنوع در ساختار کوپلیمرهای پیوندی آنها را برای کاربردهای خاصی مانند بهبود خواص مکانیکی یا کنترل خواص ترشوندگی مناسب می‌کند.

کوپلیمرهای شاخه‌ای

کوپلیمرهای شاخه‌ای معماری‌های متنوعی دارند. این انواع کوپلیمرها شامل کوپلیمرهای برسی و کوپلیمرهای شانه‌ای هستند. در کوپلیمرهای شاخه‌ای، زنجیره‌های جانبی به عنوان شاخه‌ها به زنجیره اصلی متصل می‌شوند و ساختار کلی کوپلیمر شاخه‌ای به واسطه تنوع در ساختار شاخه‌ها متغیر است. این انواع کوپلیمرها خواص منحصر به فردی از جمله پایداری حرارتی و خواص مکانیکی بهبود یافته را ایجاد می‌کنند.

کوپلیمرهای ستاره‌ای

پلیمرهای ستاره‌ای دارای چندین زنجیر پلیمر متصل به هسته مرکزی هستند. این ساختارها معمولاً ویژگی‌های دمای انتقال شیشه‌ای متفاوتی دارند و به خصوص در کاربردهای مواد نیمه هادی به کار می‌روند.

جدایی میکروفازها

کوپلیمرها به خاطر تنوع در ساختار و اجزای آنها قابلیت ایجاد جدایی میکروفازها را دارند. در جدایی میکروفازها، کوپلیمرها به دو فاز مجزا تقسیم می‌شوند، همانند جدایی نفت و آب. این خصوصیت منحصر به فرد کوپلیمرها، امکان ایجاد نانوساختارهای دوره‌ای و نانوساختارهای خاص را فراهم می‌کند که در کاربردهای مختلفی مانند مواد نیمه هادی و ذخیره‌سازی اطلاعات با تراکم بالا مورد استفاده قرار می‌گیرند.

کاربردهای کوپلیمرها

کوپلیمرها در مهندسی کوپلیمر به عنوان وسیله‌ای برای اصلاح خواص مواد پلیمری به کار می‌روند. این اصلاحات می‌توانند شامل کاهش بلورینگی، اصلاح دمای انتقال شیشه، کنترل خواص ترشوندگی و بهبود حلالیت باشند. همچنین، کوپلیمرها در تکنیک‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند مانند سختی لاستیکی برای بهبود خواص مکانیکی.

نتیجه‌گیری

کوپلیمرها نوعی از پلیمرها هستند که از ترکیب مونومرها با ساختارهای متفاوت تشکیل می‌شوند. انواع مختلف کوپلیمرها شامل کوپلیمرهای بلوکی، کوپلیمرهای پیوندی، کوپلیمرهای شاخه‌ای و ستاره‌ای هستند. تنوع در ساختار کوپلیمرها به خواص منحصر به فردی از جمله جدایی فازها، پایداری حرارتی و خواص مکانیکی بهبود یافته منجر می‌شود. این خصوصیت‌ها کوپلیمرها را به ابزارهای مهم در مهندسی کوپلیمر تبدیل می‌کنند و کاربردهای گسترده‌ای در علوم مختلف دارند.

بیشتر بخوانید:

کاربرد پلی اتیلن سبک

موارد استفاده لوله پلی اتیلن

بررسی کاربردهای پلی اتیلن

لوله پلی اتیلن 

اتصالات پلی اتیلن 

لوله کاروگیت 

منهول پلی اتیلن

۱ تعریف و مروری بر پلی‌اتیلن تیپ

 

پلی‌اتیلن تیپ، که به PE Tape نیز شناخته می‌شود، نوعی از نوار چسب است که از مواد پلی‌اتیلن تولید می‌شود. پلی‌اتیلن ماده‌ای ترموپلاستیک است که از انعطاف‌پذیری، مقاومت در برابر رطوبتی، مواد شیمیایی و تابش ماورای بنفش برخوردار است. به دلیل ویژگی‌های برجسته خود، از این نوع نوار چسب در برخی از کاربردهای گوناگون استفاده گسترده‌ای صورت می‌گیرد.

 

نوار پلی اتیلن عموماً به صورت رول با پوشش چسبی در یک طرف در دسترس است. این نوار قابلیت برش و اعمال بر روی سطوح مختلف را دارد و باعث ایجاد اتصال امن و محافظت در برابر عوامل محیطی متنوع می‌شود. از آن در صنایع ساختمانی، تولیدی، حمل و نقل، برق و بسته‌بندی استفاده گسترده‌ای می‌شود.

 

این بخش به بررسی تعریف پلی‌اتیلن تیپ، ترکیب آن و ویژگی‌های ساختاری آن می‌پردازد. همچنین به طور خلاصه، انواع و تغییرات مختلف موجود در بازار را مورد بررسی قرار خواهد داد. درک جنبه‌های بنیادین پلی‌اتیلن تیپ برای درک کاربردها و مزایای آن بسیار حائز اهمیت است.

   

۲ کاربردهای پلی‌اتیلن تیپ

 

پلی‌اتیلن تیپ در صنایع مختلفی به عنوان یک ماده چسبنده مورد استفاده قرار می‌گیرد. چندین کاربرد برجسته از پلی‌اتیلن تیپ عبارتند از:

 

۲.۱ حفاظت در برابر رطوبت و آب: پلی‌اتیلن تیپ مقاومت بالایی در برابر نفوذ رطوبت و آب دارد. بنابراین، این نوار چسب برای محافظت از اتصالات لوله‌ها، سیم‌ها، و سطوح مختلف در معرض رطوبت و آب مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

۲.۲ عایق‌بندی حرارتی: پلی‌اتیلن تیپ خواص عایق‌بندی حرارتی بالایی دارد و می‌تواند در جلوگیری از انتقال حرارت در ساختمان‌ها و تجهیزات مختلف مؤثر باشد. از آن در عایق‌بندی لوله‌ها، دیوارهای خارجی ساختمان‌ها، و سیستم‌های حرارتی استفاده می‌شود.

 

۲.۳ محافظت در برابر خوردگی: خواص ضدخوردگی پلی‌اتیلن تیپ باعث می‌شود که این نوار چسب برای پوشش دادن به سطوح فلزی و جلوگیری از تماس آنها با عوامل خورنده و خوردنی مؤثر باشد. به علاوه، از آن در حفاظت از قطعات صنعتی، تجهیزات الکتریکی و لوله‌های فولادی استفاده می‌شود.

 

۲.۴ علامت‌گذاری و برجسته‌سازی: پلی‌اتیلن تیپ قابلیت نمایش رنگ‌های مختلف و تحمل چاپ را دارد. بنابراین، برای علامت‌گذاری، برچسب‌گذاری، و برجسته‌سازی در صنایع مختلف از آن استفاده می‌شود.

 

۲.۵ کاربردهای دیگر: علاوه بر کاربردهای فوق، پلی‌اتیلن تیپ در صنایع بسته‌بندی، حمل و نقل، خودروسازی، و صنایع الکترونیکی نیز استفاده می‌شود. این نوع نوار چسب برای ایجاد اتصالات محکم، عایق‌بندی صحیح، و حفاظت از مواد در برابر شرایط محیطی آسیب‌رسان بسیار مناسب است.

 

۳ اهمیت و مزایای پلی‌اتیلن تیپ

 

پلی‌اتیلن تیپ به دلایل زیر در صنایع مختلف بسیار اهمیت دارد:

 

۳.۱ مقاومت فیزیکی: پلی‌اتیلن تیپ به دلیل خواص فیزیکی برجسته‌ای که دارد، مقاومت بالایی در برابر ضربه، خمش، و کشش دارد. این ویژگی‌ها از آن یک ماده مناسب برای استفاده در محیط‌های سخت و شرایط صنعتی ساخته‌اند.

 

۳.۲ انعطاف‌پذیری: پلی‌اتیلن تیپ انعطاف‌پذیری بالایی دارد و قابلیت تغییر شکل و تناسب با سطوح مختلف را دارد. این ویژگی آن را برای استفاده در اتصالات پیچیده و سطوح غیر صاف مناسب می‌کند.

 

۳.۳ مقاومت شیمیایی: پلی‌اتیلن تیپ در برابر بسیاری از مواد شیمیایی مقاومت بالایی دارد. این ویژگی آن را برای استفاده در صنایع شیمیایی، پتروشیمی، و پالایشگاه‌ها مناسب می‌سازد.

 

۳.۴ نصب آسان: پلی‌اتیلن تیپ به دلیل ساختاری که دارد، به راحتی قابل برش و نصب بر روی سطوح مختلف است. این امکان به کاربران اجازه می‌دهد تا به سرعت و با کیفیت بالا نوار چسب را به محل مورد نظر نصب کنند.

 

۳.۵ قیمت مناسب: نوار پلی‌اتیلن قیمتی مناسب و اقتصادی دارد و نسبت به سایر نوارهای چسب موجود در بازار قابلیت رقابت را دارد. این امر برای صنایع و شرکت‌هایی که نیاز به استفاده گسترده از نوار چسب دارند، مزیت قابل توجهی است.

 

در این بخش، به بررسی اهمیت و مزایای استفاده از پلی‌اتیلن تیپ در صنایع مختلف پرداخته شد. درک این مزایا می‌تواند به کاربران کمک کند تا از قابلیت‌های منحصربه‌فرد این نوار چسب بهره‌برده و تصمیم‌گیری بهتری در مورد استفاده از آن داشته باشند.

بیشتر بخوانید:

کاربرد پلی اتیلن سبک

موارد استفاده لوله پلی اتیلن

بررسی کاربردهای پلی اتیلن

لوله پلی اتیلن 

اتصالات پلی اتیلن 

لوله کاروگیت 

منهول پلی اتیلن

مقایسه مخزن‌های پلی اتیلن و پلی پروپیلن: تفاوت‌ها چیست؟

 

تصور بسیاری از مردم این است که پلاستیک ها یک نوع ماده هستند، اما در واقعیت چندین نوع مختلف از پلاستیک وجود دارد. در صورت نیاز به یک محصولی که از پلاستیک استفاده می‌کند، مهم است که کاربردهای آن‌ها را درک کنید، زیرا بسته به انتخاب شما، نتایج بسیار متفاوتی خواهید داشت. یکی از انتخاب‌های رایجی که مردم باید در مورد آن تصمیم بگیرند، نوع مخزن پلاستیکی برای نگهداری مایعات است. در حالی که نوع‌های مختلفی از مخازن پلاستیکی وجود دارند، پلی پروپیلن و پلی اتیلن دو گزینه رایج هستند. پس، تفاوتشان چیست؟

مقایسه خصوصیات مواد:

 

پلی‌اتیلن (PE):

– مقاومت در برابر ضربه: PE با ساختار مولکولی طولانی به مقاومت خوبی در برابر ضربه شناخته شده است.

– مقاومت در برابر خوردگی: مولکول‌های PE باعث مقاومت به خوردگی و اثرات محیطی می‌شوند.

– کاربرد گسترده: برای ذخیره‌سازی آب، مواد شیمیایی، و مصارف کشاورزی استفاده می‌شود.

پلی‌پروپیلن (PP):

– مقاومت در برابر حرارت: PP به عنوان یک ماده با مقاومت بالا در برابر حرارت شناخته می‌شود.

– مقاومت در برابر شکست: PP دارای مقاومت بالا در برابر شکست و ضربه است.

– کاربردهای شیمیایی: در صنایع شیمیایی برای ذخیره‌سازی مواد شیمیایی و در صنعت خودروسازی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تفاوت شیمیایی

اولین چیزی که باید درباره نوع‌های پلاستیک بدانید، تفاوت‌های شیمیایی آن‌هاست. بسیاری از پلاستیک‌ها ترکیب شیمیایی بسیار مشابهی دارند، اما تغییرات کوچک در مواد شیمیایی باعث تغییرات چشمگیر در محصول نهایی می‌شود. پلی پروپیلن و پلی اتیلن اکثراً ترکیب شیمیایی مشابهی دارند، اما از واحدهای مونومر مختلف در فرایند تولید خود استفاده می‌کنند. پلی اتیلن از واحدهای مونومر اتیلن استفاده می‌کند و پلی پروپیلن از واحدهای مونومر پروپیلن استفاده می‌کند. این باعث ایجاد ویژگی‌های قابل تمایز در پلاستیک‌ها می‌شود.

 

تفاوت‌های عملی

هرچند تفاوت‌های شیمیایی بین پلاستیک‌ها بخش مهمی از تولید پلاستیک را تشکیل می‌دهند، اما شما باید بیشتر روی تفاوت‌های عملی تمرکز کنید. این بخش به بررسی عمیق‌تر از تفاوت‌های این پلاستیک‌ها با یکدیگر و تأثیر آن‌ها بر کاربرد آن‌ها می‌پردازد. لازم است توجه کنید که هر دوی این پلاستیک‌ها در مخازن مفید هستند، اما تفاوت‌هایشان ممکن است بدانند که کدام یک برای نیازهای خاص شما مفیدتر است.

 

نقطه ذوب

نقاط ذوب محصولات پلی اتیلن و پلی پروپیلن وابسته به ترکیب و مخلوط خاص هستند، اما می‌توانید روند کلی را بررسی کرده تا بهتر درک کنید. پلی اتیلن قادر است در دماهای بالاتر از پلی پروپیلن و بسیاری از پلاستیک‌های دیگر عمل کند. اما این به معنای داشتن نقطه ذوب پایینی برای پلی پروپیلن نیست؛ فقط نمی‌تواند با اندازه‌های حدی که پلاستیک پلی اتیلن می‌تواند تحمل کند، کار کند.

 

مقاومت پلاستیک

مقاومت به معنای ویژگی‌های مختلفی است، اما در مورد ضربات، پلی پروپیلن بهترین انتخاب است. پلی پروپیلن قادر است ضربات سخت را بدون شکستن تحمل کند و به مرور زمان مقاومت در برابر تنش را نشان دهد. محصولاتی که از پلی اتیلن استفاده می‌کنند نیز مقاوم هستند، اما در مقاومت در برابر ضربات بالا مانند پلی پروپیلن مقاومت ویژه ندارند. به همین دلیل خواهید دید که بیشتر محصولاتی که در مقاومت در برابر ضربات نیازمندیم، از پلی پروپیلن به جای پلی اتیلن استفاده می‌کنند.

 

مقاومت شیمیایی

وقتی به مقاومت شیمیایی می‌پردازیم، که یکی از مهم‌ترین عوامل مخازن پلاستیکی است، پلی پروپیلن نسبت به پلی اتیلن یک مزیت خاص دارد. پلی پروپیلن می‌تواند در برابر طیف گسترده‌ای از حلال‌های آلی، مواد شیمیایی و اسیدها مقاومت کند، به همین دلیل برای یک مخزن یک انتخاب عالی است. پلی اتیلن نیز مقاومت زیادی در برابر مواد شیمیایی دارد، اما کمتر از پلی پروپیلن. به طور کلی، اگر به دنبال مخازن مقاوم در برابر خوردگی هستید، باید پلی پروپیلن را انتخاب کنید.

 

شفافیت

یکی از تفاوت‌های کوچک بین این دو پلاستیک، در شفافیت آن‌ها برای نیازهای شما است. اگرچه برای یک مخزن این مورد  عامل خیلی حیاتی نیست، اما اطلاعات خوبی است که بتوانید تصمیم درستی بگیرید. پلی اتیلن می‌تواند کاملا شفاف یا تقریباً شفاف باقی بماند و در عین حال وظایف دیگر خود را انجام دهد. این ویژگی باعث می‌شود که برای مخازنی که می‌خواهید مایعات درون آن را ببینید، برای ارائه یا دانستن مقدار باقیمانده در مخزن بصورت بصری، بسیار مناسب باشد.

کاربردهای صنعتی:

 

پلی‌اتیلن:

– کشاورزی: مخازن PE برای ذخیره‌سازی آب در کشاورزی به دلیل مقاومت به خوردگی و ضربه بسیار مناسب هستند.

– صنایع شیمیایی: برای ذخیره‌سازی مواد شیمیایی با ترکیبات متنوع مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پلی‌پروپیلن:

– ذخیره‌سازی مواد شیمیایی: با مقاومت بالا به مواد شیمیایی، PP به عنوان یک گزینه ایده‌آل برای صنایع شیمیایی محسوب می‌شود.

– خودروسازی: در ساخت اجزای خودروها به دلیل مقاومت به شکست و خواص مکانیکی مناسب مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

تصمیم گیری بین پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن برای مخازن ذخیره‌سازی به عوامل متعددی بستگی دارد. اگر نیاز به مقاومت بیشتر در برابر خوردگی و ضربه دارید، پلی‌اتیلن گزینه مناسب‌تری است. اما اگر برای کاربردهای صنعتی خاصی نظیر ذخیره‌سازی مواد شیمیایی یا استفاده در صنایع خودروسازی هستید، پلی‌پروپیلن ممکن است بهترین انتخاب باشد.

 

مهمترین نکته این است که در هر انتخاب، باید به نیازهای خاص پروژه و خصوصیات منحصربه‌فرد هر ماده توجه شود تا عملکرد بهینه و ایمنی مخزن ذخیره‌سازی تضمین گردد.

بیشتر بخوانید:

کاتالوگ مخازن پلی اتیلنی

مخازن تک جداره و دوجداره پلی اتیلن

لوله پلی اتیلن

اتصالات پلی اتیلن

لوله کاروگیت

منهول پلی اتیلن

 

انواع هندهول از نظر کاربرد:

 

هندهول فاضلاب:

 

هندهول فاضلاب یک ساختار فلزی یا بتنی است که برای دسترسی، تعمیر و نگهداری شبکه فاضلاب استفاده می‌شود. فاضلاب شامل آب‌های فاضلابی است که از خانه‌ها، ساختمان‌ها و صنایع جمع‌آوری می‌شوند و به تأمین منابع آبی و محیط زیست کمک می‌کند. هندهول فاضلاب به عنوان یک تونل یا گذرگاه برای ورود به سیستم فاضلاب عمل می‌کند.

 

نصب هندهول‌های فاضلاب برای ایجاد دسترسی به سیستم فاضلاب ضروری است تا در صورت بروز خرابی، لوله‌ها را بتوان به راحتی تعمیر کرد و از عملکرد صحیح سیستم اطمینان حاصل کرد. هندهول‌های فاضلاب معمولاً در نقاط استراتژیک مانند تقاطعات اصلی، نقاط تغییر جهت و محل‌های مشخصی در سیستم فاضلاب نصب می‌شوند.

 

این هندهول‌ها معمولاً دارای درب‌های قابل باز و بسته شدن هستند تا امکان دسترسی به لوله‌ها و تجهیزات موجود در داخل آن فراهم شود. همچنین، برای جلوگیری از ورود عوامل غیرمجاز و حفظ ایمنی، هندهول‌های فاضلاب معمولاً قفل می‌شوند.

 

استفاده از هندهول فاضلاب در نگهداری و تعمیر سیستم فاضلاب کمک می‌کند تا عمر مفید شبکه فاضلاب افزایش یابد و هزینه‌های نگهداری و تعمیرات به حداقل برسد.

 

هندهول گاز:

 

هندهول گاز، یک ساختار فلزی یا بتنی یا پلی اتیلن است که برای اتصال و تعمیر شبکه گاز و دسترسی به لوله‌های گاز استفاده می‌شود. شبکه گاز، شبکه‌ای است که گاز طبیعی را از منابع تأمین می‌کند و به مناطق مختلف شهر یا منطقه منتقل می‌کند تا برای استفاده در خانه‌ها، ساختمان‌ها و صنایع در دسترس باشد.

 

نصب هندهول‌های گاز ضروری است تا در صورت نیاز به تعمیرات، دسترسی آسان به لوله‌ها و تجهیزات گاز فراهم شود. این هندهول‌ها معمولاً در نقاط استراتژیکی مانند تقاطعات اصلی، نقاط تغییر جهت و فواصل مشخصی در سیستم شبکه گاز نصب می‌شوند.

 

هندهول‌های گاز معمولاً دارای درب‌های قابل باز و بسته شدن هستند تا فرآیند تعمیرات و نگهداری را سهل‌تر کنند. همچنین، به منظور ایمنی و جلوگیری از ورود عوامل غیرمجاز، هندهول‌های گاز مجهز به سیستم قفل‌گذاری هستند.

 

استفاده از هندهول گاز در تعمیر و نگهداری شبکه گاز به متخصصان اجازه می‌دهد به راحتی به لوله‌ها و تجهیزات دسترسی پیدا کنند و عمر مفید شبکه گاز را افزایش دهند. همچنین، این ساختارها به کاهش هزینه‌های نگهداری و تعمیرات کمک می‌کنند و ایمنی سیستم را تضمین می‌کنند.

 

هندهول برق:

 

هندهول برق،ساختاری است که برای دسترسی به کابل‌های برق و تجهیزات مرتبط با شبکه برق استفاده می‌شود. شبکه برق، سیستمی است که برق تولید شده را از نیروگاه‌ها یا منابع دیگر به مناطق مختلف شهر یا منطقه منتقل می‌کند تا بتواند به صورت برق قابل استفاده در خانه‌ها، ساختمان‌ها، صنایع و سایر نیازها در دسترس باشد.

 

هندهول برق معمولاً در نقاط استراتژیکی نصب می‌شود، از جمله تقاطعات اصلی، نقاط تغییر جهت، نقاط اتصال به ترانسفورماتورها و تجهیزات اصلی شبکه برق. این ساختارها اجازه می‌دهند تا در صورت نیاز به تعمیرات و نگهداری، تکنسین‌ها و کارکنان مربوطه به سرعت و بهره‌وری به کابل‌ها و تجهیزات برق دسترسی پیدا کنند.

 

هندهول‌های برق معمولاً دارای درب‌های فلزی یا کامپوزیتی هستند تا فرآیند تعمیرات و نگهداری را آسان‌تر کنند. همچنین، به منظور ایمنی و جلوگیری از وقوع حوادث برق‌گیری، هندهول‌های برق مجهز به سیستم‌های ایمنی و علائم هشداردهنده هستند.

 

استفاده از هندهول برق در تعمیر و نگهداری شبکه برق اهمیت بسیاری دارد. این ساختارها به تکنسین‌ها و کارکنان مربوطه اجازه می‌دهند به راحتی به کابل‌ها، قطعات و تجهیزات برق دسترسی پیدا کنند و عمر مفید شبکه برق را افزایش دهند. همچنین، این هندهول‌ها کمک می‌کنند تا هزینه‌های نگهداری و تعمیرات کاهش یابند و ایمنی سیستم برق را تضمین کنند.

 

هندهول مخابراتی:

 

هندهول مخابراتی پلی اتیلن یک ساختار فیزیکی است که برای نصب، نگهداری و تعمیر کابل‌ها، تجهیزات و تسهیل ارتباطات در شبکه‌های مخابراتی استفاده می‌شود. شبکه‌های مخابراتی شامل انتقال اطلاعات صوتی، تصویری و داده‌ها بین دو یا چند نقطه فراهم می‌کنند. این شبکه‌ها شامل تلفن، اینترنت، تلویزیون، رادیو و سایر سیستم‌های ارتباطی می‌شوند.

 

هندهول مخابراتی به عنوان یک زیرساخت حیاتی در شبکه‌های مخابراتی استفاده می‌شود. این ساختارها عموماً شامل لوله‌ها، کابل‌ها، تجهیزات ارتباطی و سیم‌های ارتباطی می‌شوند که برای انتقال اطلاعات و ارتباط بین نقاط مختلف شبکه استفاده می‌شوند.

 

هندهول مخابراتی به تکنسین‌ها و کارشناسان مرتبط با نصب، تعمیر و نگهداری شبکه‌های مخابراتی امکان می‌دهد به راحتی به تجهیزات، کابل‌ها و قطعات دسترسی پیدا کنند. این ساختارها برای حفظ امنیت و حفاظت از تجهیزات مخابراتی ضروری هستند و به تکنسین‌ها امکان می‌دهند در صورت بروز مشکلات و خرابی‌ها به سرعت و با دقت عیب‌یابی و رفع مشکلات ارتباطی را انجام دهند.

 

علاوه بر این، هندهول مخابراتی به عنوان یک زیرساخت اصلی در گسترش شبکه‌های مخابراتی استفاده می‌شود. این ساختار امکان اتصال و انتقال کابل‌ها و تجهیزات جدید را فراهم می‌کند و در نتیجه، امکان ارائه خدمات مخابراتی پیشرفته و بهتر را به کاربران ارائه می‌دهد.

 

به طور خلاصه، هندهول مخابراتی یک ساختار حیاتی در شبکه‌های مخابراتی است که نصب، تعمیر و نگهداری کابل‌ها و تجهیزات مرتبط با ارتباطات را آسانتر و کارآمدتر می‌کند و باعث بهبود کیفیت و قابلیت ارتباطات در سطح یک شبکه می‌شود.

   

انواع هندهول از نظر متریال یا مواد :

 

هندهول فلزی:

این نوع هندهول‌ها از متریال‌ فلزی مانند فولاد، آلومینیوم یا آهن ساخته می‌شوند. آن‌ها قوی، مقاوم در برابر ضربه و حرارت، و قابلیت پشتیبانی از تجهیزات سنگین را دارند. هندهول‌های فلزی به عنوان یکی از گزینه‌های اصلی برای انتقال برق و ارتباطات به کار می‌روند.

 

هندهول بتنی:

این نوع هندهول‌ها از متریال بتن ساخته می‌شوند. آن‌ها قوی و مقاوم در برابر فشار و بارهای سنگین هستند. هندهول‌های بتنی بیشتر برای انتقال فاضلاب، آب و خطوط تلفن استفاده می‌شوند.

 

هندهول خاکی:

این نوع هندهول‌ها در واقع شبکه‌ای از لوله‌ها و کانال‌های زیرزمینی در خاک هستند که برای انتقال کابل‌ها و لوله‌های مختلف از جمله برق، ارتباطات و آب به کار می‌روند. آن‌ها معمولاً با استفاده از مواد مقاوم در برابر خوردگی و ضد آب ساخته می‌شوند.

 

هندهول پلاستیکی:

این نوع هندهول‌ها از متریال پلاستیکی مانند پلی‌وینیل کلرید (PVC) یا پلی اتیلن ساخته می‌شوند. آن‌ها سبکتر و ضربه پذیرتر از هندهول‌های فلزی هستند و استفاده آن‌ها در محیط‌هایی که به عزلت الکتریکی نیاز دارند، مفید است.

 

انواع هندهول پلاستیکی :

 

هندهول پی وی سی

 

هندهول PVС (Polyvinyl Chloride) یک نوع هندهول است که از ماده پلی وینیل کلراید ساخته می‌شود. پلی وینیل کلراید یک نوع پلاستیک است که به دلیل ویژگی‌های آن شامل انعطاف‌پذیری، مقاومت در برابر حرارت، شیمیایی و خوردگی، و قیمت اقتصادی، برای مصارف مختلف استفاده می‌شود.

 

هندهول پلی اتیلن

 

هندهول پلی اتیلن (Polyethylene Conduit) یک نوع هندهول است که از ماده پلی اتیلن ساخته می‌شود. پلی اتیلن یک نوع پلاستیک است که به دلیل خواص و ویژگی‌های منحصر به فرد آن، در صنایع مختلف برای انتقال و حفاظت از سیم‌ها و کابل‌ها استفاده می‌شود.این نوع هندهول به دلیل وزن سبک، مقاومت بالا در برابر آب و حرارت، و مقاومت به خوردگی شیمیایی، برای انتقال فاضلاب، آب، گاز و مخابرات استفاده می‌شود.

 

هندهول پلی اتیلن به علت مقاومت بالا در برابر خوردگی، حرارت، ضربه، رطوبت و محیط‌های شیمیایی، به عنوان یک راه‌حل ایده‌آل برای انتقال سیم‌ها و کابل‌ها در بستر زمین، دیوارها، ساختمان‌ها و زیرزمین‌ها استفاده می‌شود.

 

هندهول پلی اتیلن دارای ویژگی‌هایی مانند انعطاف‌پذیری بالا، سبکی، مقاومت الکتریکی، عایق بودن و دوام طولانی است. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که هندهول پلی اتیلن در صنایع برق، مخابرات، ساختمانی، آب و فاضلاب و سایر صنایع مشابه به طور گسترده استفاده شود.

 

با استفاده از هندهول پلی اتیلن، می‌توان کابل‌ها را در محیط‌های مختلف به صورت محافظت شده و در برابر عوامل خارجی محافظت نموده و از خطرات ناشی از خوردگی، رطوبت و آسیب مکانیکی جلوگیری کرد.

 

هندهول کامپوزیت

 

هندهول کامپوزیت: هندهول کامپوزیت از ترکیبی از مواد مختلف مانند فیبرکربن، فیبرگلاس و رزین ساخته می‌شود. این نوع هندهول معمولاً دارای ویژگی‌هایی همچون سبکی، مقاومت بالا در برابر خوردگی و ضربه، و عایق برقی می‌باشد. به دلیل این ویژگی‌ها، هندهول‌های کامپوزیت در برخی صنایع مختلف مانند هوافضا، خودروسازی و انرژی استفاده می‌شوند.

 

هندهول پیش ساخته چیست؟

 

هندهول پیش ساخته یک نوع هندهول است که از پیش ساخته شده و به شکل بلوک‌های قابل نصب تولید می‌شود. این بلوک‌ها در طول مشخصی ساخته شده و در محل نصب به یکدیگر متصل می‌شوند. هندهول پیش ساخته به دلیل سهولت و سرعت نصب، کاهش هزینه‌ها و امکان ایجاد تغییرات و تعمیرات سریع، در پروژه‌های بزرگ ساختمانی و زیرساختی استفاده می‌شود.

بیشتر بخوانید:

کاربرد هندهول

لوله پلی اتیلن

اتصالات پلی اتیلن

لوله کاروگیت

منهول پلی اتیلن

مقدمه:

با توسعه شهرها و اهمیت روزافزون مدیریت ترافیک، نقش موانع پلی اتیلنی در ایجاد امنیت و کارآیی بیشتر قابل انکار نیست. در این مقاله، ما به بررسی اصول و ملاحظات کلیدی در طراحی موانع جرسی می‌پردازیم که نه تنها به ایجاد حفاظت فیزیکی کمک می‌کنند بلکه به زیبایی و طراحی شهری نیز سهم دارند.

 

1. درک هدف:

قدم اول در طراحی موانع نیوجرسی پلی اتیلن، تعریف دقیق هدف استفاده آنها است. آیا می‌خواهیم تغییر در ترافیک ایجاد کنیم، ایمنی عابران پیاده را تضمین کنیم یا در هنگام حوادث امنیت را فراهم سازیم؟ هر هدف نیازمند رویکرد طراحی خاصی است. با شناسایی نیازها و هدف‌های مشخص، می‌توانیم موانعی را طراحی کنیم که برای استفاده مورد نظر بهینه شده‌اند.

 

2. انتخاب مواد:

موانع یا جداول یا جرسی می‌توانند از مواد مختلفی از جمله بتن، پلی اتیلن و فلز ساخته شوند. هر ماده دارای مزایا و معایب خود است که در طراحی باید به دقت مورد بررسی قرار گیرند. موانع بتنی به دلیل قدرت و مقاومت خود شناخته شده‌اند، موانع پلاستیکی قابلیت نصب و جابجایی آسان را دارند و موانع فلزی تعادلی بین قدرت و زیبایی ایجاد می‌کنند. انتخاب ماده مورد استفاده به عواملی مانند بودجه، عمر مفید و تأثیر بصری مورد نظر وابسته می باشد.

 

3. شکل و ابعاد:

طراحی موانع جرسی با شکل منحصر به فرد و سطوح شیب دار، اهداف گوناگونی را دنبال می‌کند. این طراحی به هدایت و تغییر مسیر وسایل نقلیه در صورت برخورد کمک می‌کند و احتمال عبور وسایل نقلیه به خطوط مخالف را کاهش می‌دهد. ابعاد موانع، شامل طول، عرض و ارتفاع، باید با دقت بر اساس سطح حفاظتی مورد نیاز و شرایط جاده تعیین شوند.

 

4. ادغام با منظر شهری:

زمانی که موانع جرسی در محیط شهری استفاده می‌شدند، به عنوان عوارض ناخوشایند از منظر زیبایی شهری شناخته می‌شدند، اما امروزه تأکید بیشتری بر ادغام آنها با چشم‌انداز شهری وجود دارد. عناصر طراحی مانند سطوح بافت دار، الگوهای تزئینی و گزینه‌های رنگی امکان سفارشی سازی و زیبایی بصری را فراهم می‌کنند. با ترکیب عناصری که با محیط اطراف هماهنگ هستند، می‌توانیم موانعی ایجاد کنیم که نه تنها کاربردی هستند، بلکه از نظر ظاهری نیز جذابیت لازم را دارند.

 

5. ویژگی‌های ایمنی و دسترسی:

در طراحی موانع جرسی، ایمنی برای رانندگان و عابران پیاده باید در اولویت قرار گیرد. استفاده از علائم بازتابنده (شبرنگ) و علائم می‌تواند در شرایط نور کم شب دید را بهبود بخشد، در حالی که درج شکاف‌ها برای عابرپیاده امکان عبور ایمن را نیز تضمین می‌کند. علاوه بر این، در نظر گرفتن دسترسی برای افراد معلول با استفاده از رمپ‌ها یا فضاهای قابل استفاده لازم است برای آنها در طراحی موانع پلی اتیلنی مد نظر قرار گیرد.

 

6. مقاومت در برابر ضربه و آزمون تصادف:

طراحی مانع نیوجرسی پلی اتیلن که قادر به مقاومت در برابر ضربه و نیروهای وارد شده در ضربات با سرعت بالا باشند، بسیار مهم است. آزمایشات تصادف و شبیه‌سازی ضربه برای تأیید و تضمین کارایی طراحی ضروری هستند. این آزمایش‌ها به اصلاح یکپارچگی ساختاری موانع کمک می‌کنند و تضمین می‌کنند که استانداردهای ایمنی مورد نیاز را برآورده می‌کنند.

 

نتیجه:

طراحی موثر موانع نیوجرسی پلی اتیلن یا جداول پلی اتیلنی نیازمند درک عمیقی از مدیریت ترافیک، مقررات ایمنی ضمن درنظر گرفتن ملاحظات زیبایی است. با دقت در تعیین هدف، انتخاب مواد، شکل، یکپارچگی، ویژگی‌های ایمنی و مقاومت در برابر ضربه، می‌توانیم موانع یا جداولی ایجاد کنیم که به طور موثر واقعیت اهداف مورد نظر را به دست آورده و در عین حال به زیبایی شهری کمک کنند. پارس اتیلن کیش به عنوان تولید کننده موانع نیوجرسی پلی اتیلن، تحقیقات و نوآوری‌های مستمر خود را برای بهبود و بهینه‌سازی طراحی و عملکرد موانع نیوجرسی در پی گرفته تا در نهایت جاده‌ها را ایمن‌تر و شهرهایمان را امن‌تر بسازیم.

بیشتر بخوانید:

فروش نیوجرسی پلی اتیلن

لوله پلی اتیلن

اتصالات پلی اتیلن

لوله کاروگیت

منهول پلی اتیلن

مخزن پلی پروپیلن یک نوع مخزن پلاستیکی است که از ماده پلی پروپیلن ساخته می‌شود. پلی پروپیلن یک پلیمر ترموپلاستیک است که از گاز پروپیلن تولید می‌شود. این نوع مخزن به علت ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی منحصر به فرد پلی پروپیلن، در بسیاری از صنایع و کاربردها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

کاربردهای مخزن پلی پروپیلن:

 

مخازن پلی پروپیلن در صنایع مختلف و برای مصارف متنوعی استفاده می‌شوند. برخی از کاربردهای رایج مخازن پلی پروپیلن عبارتند از:

 

1. ذخیره سازی مواد شیمیایی: مخازن پلی پروپیلن بسیار مناسب برای ذخیره سازی مواد شیمیایی هستند. این مخازن می‌توانند مواد شیمیایی خورنده، اسیدها، آلکالی‌ها و سایر مواد شیمیایی را با امنیت بالا ذخیره کنند.

 

2. آب‌شیرین کن ها: مخازن پلی پروپیلن در سیستم‌های آب‌شیرین کن استفاده می‌شوند. این مخازن می‌توانند آب را ذخیره کرده و در فرایند تصفیه آب استفاده شوند.

 

3. صنایع خوراکی و دارویی: مخازن پلی پروپیلن در صنایع خوراکی و دارویی برای ذخیره سازی مواد غذایی، روغن‌ها، شیر، مواد اولیه دارویی و سایر مواد مصرفی استفاده می‌شوند.

 

4. صنعت پتروشیمی: مخازن پلی پروپیلن در صنعت پتروشیمی برای ذخیره سازی محصولات پتروشیمی مانند گازها، سوخت‌ها، اسیدها و آلکالی‌ها استفاده می‌شوند.

 

مزایای مخزن پلی پروپیلن:

 

– مقاومت در برابر خوردگی: مخازن پلی پروپیلن بسیار مقاوم در برابر اثرات مواد شیمیایی و خوردگی هستند. این مقاومت آن‌ها را برای ذخیره سازی انواع مواد شیمیایی و حفظ کیفیت آن‌ها مناسب می‌کند.

 

– مقاومت حرارتی: پلی پروپیلن دارای مقاومت بالا در برابر دماهای بالا و پایین است. مخازن پلی پروپیلن می‌توانند در دماهای گرمایی و سرمایی بالا به خوبی عمل کنند و از شکست یا تغییر شکل ناشی از تغییر دما جلوگیری کنند.

 

– سبکی و قابلیت حمل و نقل آسان: مخازن پلی پروپیلن به دلیل سبکی آن‌ها، به راحتی قابل حمل و نقل هستند. این ویژگی مخازن پلی پروپیلن را برای استفاده در مکان‌هایی که نیاز به تصفیه آب دارند، بسیار مناسب می‌کند.

 

فرایند تولید مخزن پلی پروپیلن:

 

تولید مخازن پلی پروپیلن به صورت فرایندی صنعتی انجام می‌شود. این فرایند شامل مراحل زیر می‌باشد:

 

1. انتخاب مواد اولیه: مواد پلی پروپیلن اولیه با کیفیت مناسب و استاندارد انتخاب می‌شود.

 

2. فرایند پلیمریزاسیون: در این مرحله، گاز پروپیلن تحت فشار و حرارت تبدیل به پلی پروپیلن می‌شود.

 

3. فرایند فرم‌دهی: پس از تولید پلی پروپیلن، به وسیله روش‌های فرم‌دهی، مخازن پلی پروپیلن به شکل مورد نظر تولید می‌شوند. این فرایند می‌تواند شامل روش‌هایی مانند قالب گیری، استفاده از قالب‌های فشاری و یا فرایند تزریق باشد.

 

4. پس از تولید، مخازن پلی پروپیلن برای بررسی کیفیت و استانداردهای مربوطه آزمایش می‌شوند.

 

با توجه به مزایا و کاربردهای گسترده مخازن پلی پروپیلن، این نوع مخازن در صنایع مختلف بسیار محبوب بوده و به عنوان یک جایگزین ایده‌آل برای مخازن فلزی و سایر مواد ساختمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

بیتشتر بخوانید:

کاتالوگ مخازن پلی اتیلنی

مخازن تک جداره و دوجداره پلی اتیلن

لوله پلی اتیلن

اتصالات پلی اتیلن

لوله کاروگیت

منهول پلی اتیلن

 

مخزن یک ساختار است که برای نگهداری و ذخیره‌سازی مایعات مختلف از جمله آب، نفت، سوخت، مواد شیمیایی، محصولات غذایی و مواد صنعتی استفاده می‌شود. این ساختارها عموماً از موادی مانند فلزات، پلاستیک‌ها، بتن، فیبرگلاس، پلی اتیلن و چندین ماده دیگر ساخته می‌شوند.

 

مخازن می‌توانند از انواع مواد ساخته شوند که بسته به نوع ماده یا مایع ذخیره شده و شرایط کاربری مخزن، از جمله مقاومت شیمیایی، مقاومت فیزیکی و دما، انتخاب می‌شوند. در زیر برخی از مواد شایع برای ساخت مخازن را بررسی می‌کنیم:

 

فولاد: فولاد یکی از مواد ساختاری رایج برای مخازن است. مخازن فولادی معمولاً با استفاده از فولاد ضدزنگ (مانند استنلس استیل) ساخته می‌شود که دارای مقاومت شیمیایی بالاست. فولاد به دلیل مقاومت بالا در برابر فشار و ضربه، قابلیت انعطاف‌پذیری در طراحی و ساختارهای پیچیده، و مقاومت در برابر حرارت استفاده می‌شود. همچنین، مخازن فولادی می‌تواند با روکش‌های خاصی مانند رنگ و روکش ضدزنگ محافظت شود.

 

بتن: مخازن بتنی یا مخازنی که دیواره‌های آنها از بتن ساخته شده است، برای ذخیره‌سازی آب و فاضلاب، محصولات شیمیایی و غیره استفاده می‌شوند. بتن به دلیل مقاومت بالا در برابر تاثیرات شیمیایی و قدرت فشاری خود، مناسب برای مخازنی است که با مایعات خورنده یا سمی سر و کار دارند. علاوه بر این، بتن قابلیت ساخت ساختارهای سفارشی را دارد و می‌توان آن‌ها را به اندازه و شکل دلخواه طراحی کرد.

 

فیبرگلاس تقویت شده با فولاد (FRP): این نوع مخازن از مواد مرکبی ساخته می‌شوند که شامل فیبرگلاس (الیاف شیشه) و رزین اپوکسی است. مخازن FRP به دلیل سبکی و مقاومت بالا در برابر خوردگی و تاثیرات شیمیایی، برای ذخیره‌سازی آب، فاضلاب، مواد شیمیایی، مواد غذایی و سایر مایعات مناسب است. این مواد قابلیت تنظیم شکل و اندازه بصورت سفارشی دارند و در مقابل ضربه و تغییرات دما مقاومت خوبی دارند.

 

آلومینیوم: مخازن آلومینیوم برای ذخیره‌سازی مایعاتی که نیاز به مقاومت در برابر خوردگی دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. آلومینیوم دارای وزن سبک، مقاومت در برابر خوردگی و سبکی است و مناسب برای ذخیره‌سازی مایعات غیرسمی است. با این حال، آلومینیوم نیاز به روکش‌های محافظتی دارد تا در معرض تاثیرات شیمیایی و خوردگی قرار نگیرد.

 

پی وی سی : PVC (پلی وینیل کلراید) ماده‌ای است که برای ساخت مخازن کوچک و خرده‌فروشی استفاده می‌شود. این مواد خواصی مانند مقاومت در برابر خوردگی، قابلیت جوشکاری و قابلیت شکل‌دهی دارند. مخازن PVC به خصوص در برابر اسیدها و قلیایی‌ها مقاومت خوبی دارند و برای ذخیره‌سازی مواد شیمیایی کوچک به خوبی عمل می‌کنند.

 

استیل ضد زنگ: استیل ضد زنگ (استیل آلیاژی با حداقل 10.5% کروم) دارای مقاومت بسیار بالا در برابر خوردگی است. مخازن استیل ضد زنگ در ذخیره‌سازی مایعات شیمیایی و غذایی استفاده می‌شوند و برای محیط‌هایی با دما و فشار متغیر مناسب هستند.

 

آکواپلیت: آکواپلیت یک ماده کامپوزیتی است که از ترکیب فولاد گالوانیزه و پوشش پلیمری پلی‌اتیلن تشکیل شده است. این ماده مقاومت بالایی در برابر خوردگی دارد و مخازن آکواپلیت به خصوص در ذخیره‌سازی آب و مواد شیمیایی استفاده می‌شوند.

 

الیاف شیشه‌ای: الیاف شیشه‌ای می‌توانند به صورت کامپوزیت با مواد دیگری مانند رزین‌ها ترکیب شوند تا مخازن ساخته شوند. این مخازن دارای خواص مانند مقاومت در برابر خوردگی، سبکی و عایق‌بندی مناسب هستند.

 

پلی پروپیلن: مخازن پلی‌پروپیلن یا مخازن PP (Polypropylene) از جمله مخازن پلاستیکی محبوب در صنعت هستند که از ماده پلی‌پروپیلن ساخته می‌شوند. پلی‌پروپیلن یک پلیمر ترموپلاستیک است که به واسطه فرایند پلیمریزاسیون از گاز پروپیلن تولید می‌شود. این ماده دارای خواص فیزیکی و شیمیایی منحصر به فردی است که آن را برای ساخت مخازن بسیار مناسب می‌کند. در زیر به برخی از ویژگی‌ها و مزایای مخازن پلی‌پروپیلن اشاره می‌کنیم:

 

پلی اتیلن: مخازن پلی‌اتیلن یا مخازن PE (Polyethylene) از جمله مخازن پلاستیکی رایج هستند که از مواد پلی‌اتیلن ساخته می‌شوند. پلی‌اتیلن یک پلیمر ترموپلاستیک است که از گاز اتیلن تولید می‌شود. این ماده دارای خواص منحصر به فردی است که آن را برای ساخت مخازن بسیار مناسب می‌کند. در زیر به برخی از ویژگی‌ها و مزایای مخازن پلی‌اتیلن اشاره می‌کنیم:

 

1. مقاومت در برابر خوردگی: پلی‌اتیلن مقاومت بسیار بالا در برابر خوردگی از طریق مواد شیمیایی و رطوبت دارد. به همین دلیل، مخازن پلی‌اتیلن برای ذخیره‌سازی مواد شیمیایی، آب، فاضلاب و سایر موادی که ممکن است باعث خوردگی سایر مواد ساختمانی شوند، استفاده می‌شوند.

 

2. سبکی و قابلیت حمل و نقل آسان: مخازن پلی‌اتیلن بسیار سبک هستند و به راحتی قابل حمل و نقل می‌باشند. این ویژگی مخازن را برای استفاده در مکان‌هایی که نیاز به حمل و نقل مخزن دارند، بسیار مناسب می‌کند.

 

3. ضد آب و عایق‌بندی: پلی‌اتیلن ضد آب است و به خوبی در برابر نفوذ آب و رطوبت عمل می‌کند. همچنین، این ماده دارای خاصیت عایق‌بندی بالاست که مخازن پلی‌اتیلن را برای ذخیره‌سازی آب و سایر مایعات حساس به دما و رطوبت مناسب می‌کند.

 

4. مقاومت مکانیکی بالا: پلی‌اتیلن دارای مقاومت مکانیکی بالاست و در برابر ضربه‌ها و شکستگی‌ها مقاوم می‌باشد. این ویژگی مخازن پلی‌اتیلن را قادر می‌سازد تا در شرایطی که نیاز به مقاومت بالا در برابر فشار و ضربه دارند، استفاده شوند.

 

5. قابلیت ساخت تنوع‌پذیر: مخازن پلی‌اتیلن به راحتی قابل ساخت و تولید به اندازه و شکل دلخواه هستند. این ویژگی امکان سفارشی‌سازی مخازن بر اساس نیازهای خاص هر کاربر را فراهم می‌کند.

 

مخازن پلی‌اتیلن به علت خواص برتری که دارند، در بسیاری از صنایع مورد استفاده قرار می‌گیرند، از جمله صنایع نفت و گاز، پتروشیمی، آب و فاضلاب، کشاورزی، صنایع شیمیایی و معدنی، خوردگی و آبشارهای تصفیه آب، صنایع غذایی و بسیاری موارد دیگر.

 

مهمترین نکته در انتخاب مخازن انتخاب مواد صحیح است که با توجه به نیازهای خاص هر کاربری، مقاومت و کارایی لازم را فراهم کند. هر ماده ساختاری مزایا و محدودیت‌های خود را دارد و لازم است به عوامل مختلفی مانند محیط کاربری، خواص مایع ذخیره شده و هزینه‌ها توجه شود تا بهترین ماده برای مخزن مورد نظر انتخاب شود.

بیشتر بخوانید:

کاتالوگ مخازن پلی اتیلنی

مخازن تک جداره و دوجداره پلی اتیلن

لوله پلی اتیلن

اتصالات پلی اتیلن

لوله کاروگیت

منهول پلی اتیلن

 

1. مقدمه

   1.1 تعریف ترموپلاستیک و مفهوم گرمانرم

   1.2 تاریخچه ترموپلاستیک و تکنولوژی تولید

   1.3 اهمیت استفاده از ترموپلاستیک در صنعت

 

2. خواص و ویژگی‌های ترموپلاستیک

   2.1 ظاهر و ساختار مولکولی ترموپلاستیک

   2.2 تاثیر ظرفیت گرمایی و پلیمرهای موجود بر ویژگی‌های ترموپلاستیک

   2.3 انواع ترموپلاستیک‌ها و خواص هر نوع

 

3. روش‌های تولید ترموپلاستیک

   3.1 روش‌های ریخته‌گری ترموپلاستیک

       3.1.1 روش ریخته‌گری تزریقی

       3.1.2 روش ریخته‌گری فشاری

       3.1.3 روش ریخته‌گری فرایند جوشکاری

   3.2 روش‌های دیگر تولید ترموپلاستیک

       3.2.1 روش‌های ساخت ورق و شیت

       3.2.2 روش‌های اکستروژن و نفوذ

 

4. کاربردهای ترموپلاستیک

   4.1 صنایع خودروسازی و تجهیزات ورزشی

   4.2 صنعت الکترونیک و برق

   4.3 صنعت بسته‌بندی و غذایی

   4.4 صنایع پزشکی و داروسازی

   4.5 سایر کاربردهای ترموپلاستیک در صنعت

 

5. مزایا و معایب استفاده از ترموپلاستیک

   5.1 مزایا و خواص مکانیکی

   5.2 مزایا و خواص حرارتی

   5.3 معایب و محدودیت‌های ترموپلاستیک

 

6. نکات ایمنی و محیط زیست

   6.1 ایمنی در هنگام تولید

 

 و استفاده از ترموپلاستیک

   6.2 تاثیر ترموپلاستیک بر محیط زیست و پایداری زیستی

 

7. پژوهش‌ها و نوآوری‌های اخیر در حوزه ترموپلاستیک

   7.1 تحولات و پیشرفت‌های تکنولوژی تولید ترموپلاستیک

   7.2 پژوهش‌های جدید در زمینه خواص و کاربردهای ترموپلاستیک

 

8. نتیجه‌گیری

 

مقدمه

 

در حوزه مواد پلیمری، ترموپلاستیک یا گرمانرم یکی از دسته‌های مهم و پرکاربرد مواد است. ترموپلاستیک‌ها در برخی از جوانب متفاوت از مواد پلیمری دیگر تمایز می‌یابند؛ زیرا می‌توانند در دماهای متوسط به بالا نرم شوند و بعد از سرد شدن به حالت اولیه خود بازگردند. این خاصیت گرمانرم بودن، توانسته است ترموپلاستیک‌ها را در صنایع مختلفی از جمله خودروسازی، الکترونیک، بسته‌بندی و صنایع پزشکی به کار ببرد. در این مقاله، به معرفی و بررسی جامع ترموپلاستیک یا گرمانرم می‌پردازیم.

   

1.1 تعریف ترموپلاستیک و مفهوم گرمانرم

 

ترموپلاستیک یا گرمانرم، یک نوع ماده پلیمری است که دارای ویژگی‌های خاصی است. اصطلاح “گرمانرم” به معنای قابلیت نرم شدن با افزایش دما و سخت شدن با کاهش دما است. در عبور از مرز یک دمای خاص (نقطه نرمی)، ترموپلاستیک‌ها از حالت جامد به حالت مذاب تبدیل می‌شوند و می‌توانند به شکل‌دهی و فرآیندهای دیگری تحت تاثیر گرما مورد استفاده قرار گیرند. با کاهش دما، ترموپلاستیک‌ها به سرعت از حالت مذاب به حالت جامد بازمی‌گردند، بدون تغییر شیمیایی در ساختار و خواص آن‌ها.

 

این ویژگی منحصر به فرد گرمانرم بودن، امکان استفاده مکرر از ترموپلاستیک‌ها را فراهم می‌کند. زمانی که ترموپلاستیک به شکل‌دهی در دماهای بالا و پس از خنک شدن به حالت جامد بازمی‌گردد، می‌توان آن را مجدداً با گرمایش مجدد تا دمای مورد نیاز نرم کرد و به شکل‌دهی مجدد پرداخت. این ویژگی باعث می‌شود تا ترموپلاستیک‌ها در صنایع مختلفی مانند خودروسازی، الکترونیک، بسته‌بندی و صنایع پزشکی استفاده شوند.

 

مفهوم گرمانرم در ترموپلاستیک‌ها به معنای توانایی آن‌ها برای تحمل گرما و سردی بوده و این توانایی به واسطه تغییر فیزیکی حالت ماده از جامد به مذاب و برعکس بدون تغییر شیمیایی در ساختار مولکولی آن‌

ایجاد می‌شود. این ویژگی، ترموپلاستیک‌ها را از ترموستاتیک‌ها (موادی که حالت فیزیکی آن‌ها با تغییر دما تغییر می‌کند اما پس از تغییر به حالت جامد، دیگر به حالت مذاب بازنمی‌گردند) متمایز می‌کند.

 

تعریف ترموپلاستیک و مفهوم گرمانرم اصطلاحاتی هستند که در مطالعه و بررسی خواص و کاربردهای ترموپلاستیک‌ها بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند.

 

1.2 تاریخچه ترموپلاستیک و تکنولوژی تولید

 

ترموپلاستیک‌ها و تکنولوژی تولید آن‌ها دارای یک تاریخچه طولانی و پیچیده هستند. در ادامه، به برخی از مهمترین رویدادها و مراحل توسعه ترموپلاستیک و تکنولوژی تولید آن‌ها اشاره خواهیم کرد:

 

– قرن نوزدهم: در این دوره، پلیمرهای طبیعی مانند لاستیک و سلولز به عنوان اولین مواد پلیمری شناخته شدند. با پیدایش اصول شیمی پلیمری و کشف کمیتی بیشتر از مواد پلیمری، ابتدایی‌ترین پایه‌ها برای ترموپلاستیک‌ها فراهم شد.

 

– قرن بیستم: توسعه صنعت پلاستیک و پلیمرها در این دوره باعث تولید ترموپلاستیک‌های مهمی شد. مانند پلی‌اتیلن، پلی‌وینیل کلراید (PVC) و پلی‌استایرن (PS). تکنولوژی‌های تولید و فرآوری پلاستیک‌ها نیز در این دوره بهبود یافت.

 

– دهه 1940: ترموپلاستیک‌های پلی‌اولفینی مانند پلی‌پروپیلن (PP) و پلی‌اتیلن ترفتالات (PET) به عنوان ترموپلاستیک‌های پیشرفته معرفی شدند.

 

– دهه 1950: ظهور ترموپلاستیک‌های پلی‌آمیدی مانند نایلون (PA) و ترموپلاستیک‌های پلی‌استری مانند پلی‌استر آمید (PEA) و پلی‌استر سولفون (PES) در این دوره رخ داد.

 

– دهه 1960: توسعه ترموپلاستیک‌های پلی‌کربناتی مانند پلی‌کربنات (PC) و ترموپلاستیک‌های پلی‌فنیل اتری مانند پلی‌اتر ایتر کتون (PEEK) در این دوره رخ داد.

 

– اواخر قرن بیستم: با پیشرفت فناوری و تحقیقات علمی، ترموپلاستیک‌های نوینی مانند پلیمرهای القایی (PI)، پلی‌فنیل سولفید (PPS) و پلی‌اولفین‌های تقویت شده با الیاف (GFRP) توسعه یافتند.

 

– امروزه: تکنولوژی تولید ترموپلاستیک‌ها بهبود یافته و روش‌های جدیدی مانند تزریق پلاستیک، فرآیند اکستروژن، و روش‌های فرآوری حرارتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین، ترموپلاستیک‌ها با تنوع بالایی در بازار و کاربردهای گسترده ای در صنایع مختلف مانند خودروسازی، الکترونیک، بسته بندی، پزشکی و غیره، به عنوان جایگزین مناسبی برای مواد سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

 

1.3 اهمیت استفاده از ترموپلاستیک در صنعت

 

ترموپلاستیک‌ها به دلیل ویژگی‌های منحصر به فردی که دارند، در صنعت و تولید محصولات مختلف اهمیت زیادی دارند. در ادامه، به برخی از اهمیت‌های استفاده از ترموپلاستیک در صنعت اشاره می‌کنیم:

1. قابلیت بازیافت: یکی از ویژگی‌های بارز ترموپلاستیک‌ها، قابلیت بازیافت و دوباره‌پذیری آن‌ها است. این ویژگی مهم امکان استفاده مجدد و بازیافت مواد پلاستیکی را فراهم می‌کند و به کاهش آلودگی محیط زیست و مصرف منابع طبیعی کمک می‌کند.

2. خواص مکانیکی برتر: ترموپلاستیک‌ها دارای خواص مکانیکی برتری هستند که آن‌ها را به جایگزین مناسبی برای مواد سنتی مانند فلزات و چوب می‌کند. آن‌ها دارای مقاومت بالا در برابر ضربه، خمش و کشش هستند و همچنین وزن کمتری دارند که از آن‌ها در صنایعی مانند خودروسازی و هوافضا استفاده بیشتری را ممکن می‌سازد.

3. انعطاف‌پذیری و طراحی آزاد: ترموپلاستیک‌ها به طور عمومی انعطاف‌پذیری بالایی دارند و می‌توانند به شکل‌ها و ابعاد مختلفی تشکیل شوند. این ویژگی به طراحان و تولیدکنندگان امکان می‌دهد تا محصولات با طراحی آزاد و متنوعی را تولید کنند.

4. مقاومت شیمیایی: ترموپلاستیک‌ها در برابر اثرات شیمیایی مانند اسیدها، بازها، حلال‌ها و حرارت، مقاومت بالایی دارند. این ویژگی باعث می‌شود که آن‌ها برای کاربردهای صنعتی و شیمیایی مانند صنایع داروسازی، پتروشیمی و صنعت الکترونیک بسیار مناسب باشند.

5. پردازش آسان: ترموپلاستیک‌ها به راحتی قابلیت پردازش و فرآوری هستند. از جمله روش‌های استفاده شده برای تولید قطعات از ترموپلاستیک می‌توان به تزریق پلاستیک، اکستروژن، فرمینگ حرارتی و چسباندن اشاره کرد. این ویژگی باعث کاهش هزینه و زمان تولید می‌شود.

با توجه به این اهمیت‌ها، استفاده از ترموپلاستیک‌ها در صنعت رو به افزایش است و امکانات بیشتری برای طراحی و تولید محصولات نوآورانه را فراهم می‌کند.

 

2. خواص و ویژگی‌های ترموپلاستیک

 

2.1 ظاهر و ساختار مولکولی ترموپلاستیک

ترموپلاستیک‌ها دارای ساختار مولکولی خطی یا شاخه‌دار هستند. ظاهر آن‌ها معمولاً جامد است و می‌تواند شفاف، نیمه شفاف یا غیر شفاف باشد. ساختار مولکولی ترموپلاستیک‌ها امکان مهندسی دقیق خواص آن‌ها را فراهم می‌کند.

 

2.2 تأثیر ظرفیت گرمایی و پلیمرهای موجود بر ویژگی‌های ترموپلاستیک

ظرفیت گرمایی پلیمر، میزان گرما که توسط آن ترموپلاستیک جذب یا تحریک می‌شود، تأثیر زیادی بر ویژگی‌های آن دارد. همچنین، نوع و ساختار پلیمر موجود نیز بر خواص ترموپلاستیک‌ها تأثیر می‌گذارد. مثلاً، پلیمرهای خطی معمولاً قوی‌تر و سخت‌تر هستند در حالی که پلیمرهای شاخه‌دار انعطاف‌پذیرتر و مقاومت به خمش و ضربه بیشتری دارند.

 

2.3 انواع ترموپلاستیک‌ها و خواص هر نوع

ترموپلاستیک‌ها به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند که هر یک ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. به برخی از انواع ترموپلاستیک‌ها و خواص هر نوع اشاره می‌کنیم:

 

– پلی‌اتیلن (PE): پلی‌اتیلن دارای خواص برجسته‌ای مانند مقاومت در برابر ضربه و خمش، انعطاف‌پذیری بالا و مقاومت شیمیایی است. از آن در بسیاری از صنایع از جمله صنایع بسته‌بندی، خودروسازی و لوازم خانگی استفاده می‌شود.

– پلی‌پروپیلن (PP): پلی‌پروپیلن دارای خواصی همچون مقاومت در برابر حرارت، سختی، استحکام بالا و پایداری شیمیایی است. از آن در برخی قطعات خودرو، لوازم خانگی و صنایع بسته‌بندی استفاده می‌شود.

– پلی‌وینیل کلراید (پی وی س ): PVC دارای خواصی مانند انعطاف‌پذیری، مقاومت در برابر شوک و حرارت است. به دلیل خواص ضد آتش، استفاده‌های بسیاری در ساختارهای ساختمانی، لوله‌های آب و فاضلاب، صنایع برق و الکترونیک دارد.

– پلی‌ستایرن (PS): پلی‌ستایرن دارای خواصی همچون سبکی، سختی، استحکام و پایداری شیمیایی است. استفاده‌های آن شامل بسته‌بندی، لوازم خانگی، صنایع الکترونیکی و ساختمانی است.

– پلی‌اتر اتر کتون (PEEK): PEEK دارای خواص برجسته‌ای مانند مقاومت در برابر حرارت، مقاومت مکانیکی بالا، پایداری شیمیایی و عایق بودن است. به عنوان یک ماده پیشرفته، در صنایع هوافضا، پزشکی، خودروسازی و صنعت الکترونیک استفاده می‌شود.

این نمونه‌ها تنها چند نمونه از انواع ترموپلاستیک‌ها هستند و هر کدام خواص و کاربردهای خاص خود را دارند.

3. روش‌های تولید ترموپلاستیک

 

3.1 روش‌های ریخته‌گری ترموپلاستیک

3.1.1 روش ریخته‌گری تزریقی

در این روش، مواد ترموپلاستیک به صورت پودر یا گرانول وارد دستگاه ریخته‌گری تزریقی می‌شوند. مواد به وسیله یک مسمار سرخوش در دستگاه ذوب و در قالب‌هایی تزریق می‌شوند. سپس تحت فشار و دما قالب‌ها پر شده و پس از سرد شدن، قطعات ترموپلاستیک تشکیل می‌شوند. این روش برای تولید قطعات کوچک و پیچیده با دقت بالا استفاده می‌شود.  

3.1.2 روش ریخته‌گری فشاری

در این روش، مواد ترموپلاستیک به صورت گرانول در قالب‌ها قرار می‌گیرند و سپس با استفاده از فشار مکانیکی به دماهای بالا فشرده می‌شوند. این فشار باعث ذوب شدن مواد و تشکیل قطعات ترموپلاستیک می‌شود. روش ریخته‌گری فشاری برای تولید قطعات بزرگتر و با پوشش‌های ریز استفاده می‌شود.

3.1.3 روش ریخته‌گری فرایند جوشکاری

در این روش، دو قسمت از مواد ترموپلاستیک به وسیله گرمایش متقابل به هم متصل می‌شوند و به وسیله فشار ترمیز قابل تنظیم یا جوشکاری فراصوتی متصل می‌شوند. این روش برای تولید قطعات با ابعاد و اشکال پیچیده و همچنین تولید لوله‌ها و اتصالات استفاده می‌شود.

 

3.2 روش‌های دیگر تولید ترموپلاستیک

3.2.1 روش‌های ساخت ورق و شیت

در این روش، مواد ترموپلاستیک به صورت ورق یا شیت تولید می‌شوند. مواد اولیه ترموپلاستیک به صورت گرانول یا پودر در دستگاه‌های اکستروژن دمای بالا ذوب و از یک نازل به صورت لایه‌ای بر روی نوارها یا ورق‌ها تخلیه می‌شوند. سپس با سرد شدن و جمع شدن، ورق‌ها و شیت‌های ترموپلاستیک تشکیل می‌شوند.

 

3.2.2 روش‌های اکستروژن و نفوذ

در روش اکستروژن، مواد ترموپلاستیک به صورت گرانول وارد دستگاه اکستروژن می‌شوند و در داخل یک مسمار سرخوش ذوب می‌شوند. سپس به وسیله یک قالب قالب‌بندی شده و از یک نازل به صورت پروفیل، لوله یا شیت خروجی داده می‌شوند. این روش برای تولید قطعات با مقطع هندسی مختلف و بزرگتر استفاده می‌شود.

 

در روش نفوذ، مواد ترموپلاستیک به صورت گرانول در قالب‌ها قرار می‌گیرند و سپس با استفاده از فشار متقارن و دمای بالا، مواد ترموپلاستیک درون قالب نفوذ می‌کنند و پس از سرد شدن، قطعات ترموپلاستیک تشکیل می‌شوند. این روش برای تولید قطعات با پیچیدگی هندسی بالا و تحت فشار قابل تولید استفاده می‌شود.

 

4. کاربردهای ترموپلاستیک

 

4.1 صنایع خودروسازی و تجهیزات ورزشی:

ترموپلاستیک‌ها در صنعت خودروسازی و تولید تجهیزات ورزشی به عنوان جزء اصلی در تولید قطعات مورد استفاده قرار می‌گیرند، از جمله قطعات داخلی خودرو، بدنه خودرو، داشبورد، سیستم‌های تهویه و لوازم ورزشی.

 

4.2 صنعت الکترونیک و برق:

ترموپلاستیک‌ها به عنوان مواد پایه در تولید قطعات الکترونیکی و برقی مورد استفاده قرار می‌گیرند، از جمله قطعات مخابراتی، کابل‌ها، کانکتورها، باتری‌ها، بدنه دستگاه‌های الکترونیکی و پوشش‌های حفاظتی.

 

4.3 صنعت بسته‌بندی و غذایی:

ترموپلاستیک‌ها در صنعت بسته‌بندی و غذایی به عنوان مواد بسته‌بندی استفاده می‌شوند. آنها ویژگی‌هایی مانند مقاومت در برابر رطوبت، جلوگیری از نفوذ هوا و حفظ کیفیت محصولات غذایی را دارا هستند.

 

4.4 صنایع پزشکی و داروسازی:

ترموپلاستیک‌ها در صنایع پزشکی و داروسازی در تولید وسایل پزشکی و دارویی استفاده می‌شوند. این شامل قطعات سیستم‌های تحویل دارو، وسایل پزشکی تکمیلی، بسته‌بندی داروها و لوازم جراحی است.

 

4.5 سایر کاربردهای ترموپلاستیک در صنعت:

ترموپلاستیک‌ها در صنایع مختلف دیگر نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند، از جمله صنعت لوازم خانگی، صنعت بازیافت، صنعت ساختمانی (نوارهای نئون، لوله‌های پلاستیکی)، صنعت بسته‌بندی صنعتی (کیسه‌های پلاستیکی، بطری‌ها) و صنعت مصنوعات پلاستیکی.

 

5. مزایا و معایب استفاده از ترموپلاستیک

 

5.1 مزایا و خواص مکانیکی:

– وزن سبک: ترموپلاستیک‌ها به طور کلی وزن سبکی دارند که منجر به کاهش وزن قطعات تولیدی و افزایش کارایی و سرعت تولید می‌شود.

– انعطاف‌پذیری و شکل‌پذیری: ترموپلاستیک‌ها انعطاف‌پذیری بالایی دارند و قابلیت شکل‌پذیری و تولید قطعات پیچیده را فراهم می‌کنند.

– ضربه‌پذیری: ترموپلاستیک‌ها مقاومت بالایی در برابر ضربه و شکستگی دارند و مناسب برای کاربردهایی هستند که نیاز به مقاومت در برابر ضربه دارند.

– انجماد سریع: ترموپلاستیک‌ها به راحتی قابل انجماد سریع هستند که منجر به کاهش زمان سیکل تولید و افزایش سرعت تولید می‌شود.

5.2 مزایا و خواص حرارتی:

– قابلیت مقاومت در برابر دما: ترموپلاستیک‌ها قابلیت مقاومت در برابر دماهای مختلف را دارند و می‌توانند در دماهای بالا و پایین کار کنند.

– استحکام مکانیکی در دماهای بالا: برخی از ترموپلاستیک‌ها، مانند پلی‌اتیلن ترفتالات (PET) و پلی‌سولفون (PSU)، استحکام مکانیکی بالا را در دماهای بالا حفظ می‌کنند.

– خاصیت ضدلغزندگی: برخی از ترموپلاستیک‌ها دارای خاصیت ضدلغزندگی هستند و در کاربردهایی مانند دستگیره‌ها و سطوح قابل لغزش استفاده می‌شوند.

5.3 معایب و محدودیت‌های ترموپلاستیک:

– حساسیت به حرارت: برخی از ترموپلاستیک‌ها حساسیت بالایی به حرارت دارند و ممکن است در دماهای بالا تغییر شکل یا آسیب ببینند.

– حساسیت به مواد شیمیایی: ترموپلاستیک‌ها ممکن است حساسیت بیشتری نسبت به مواد شیمیایی داشته باشند و در تماس با برخی مواد شیمیایی مورد تأثیر قرار بگیرند.

– کاهش خواص مکانیکی در طول زمان: برخی ترموپلاستیک‌ها ممکن است در طول زمان خواص مکانیکی خود را از دست دهند و تحت تأثیر عوامل خارجی مانند نور خورشید، رطوبت و حرارت قرار بگیرند.

– قیمت بالا: برخی از ترموپلاستیک‌ها قیمت بالایی دارند و ممکن است برای برخی کاربردها اقتصادی نباشند.

مهم است که در هر کاربرد خاصی، مزایا و معایب ترموپلاستیک‌ها در نظر گرفته شوند تا بهترین ماده را برای آن کاربرد انتخاب کرد.

6. نکات ایمنی و محیط زیست

 

6.1 ایمنی در هنگام تولید و استفاده از ترموپلاستیک:

– استفاده از تجهیزات ایمنی: در فرآیندهای تولید ترموپلاستیک، استفاده از تجهیزات ایمنی مناسب مانند کلاه، عینک، دستکش‌های محافظ و لباس‌های مناسب الزامی است.

– مدیریت مواد شیمیایی: باید از مواد شیمیایی استفاده شده در فرآیندهای تولید ترموپلاستیک به طور صحیح استفاده شود و اقدامات لازم برای جلوگیری از آلودگی هوا و آب انجام شود.

– آتش‌نشانی: در صورت نیاز، اقدامات آتش‌نشانی برای کاهش خطر احتمالی آتش‌سوزی در محل‌های تولید ترموپلاستیک باید انجام شود.

6.2 تأثیر ترموپلاستیک بر محیط زیست و پایداری زیستی:

– بازیافت: ترموپلاستیک‌ها قابلیت بازیافت و بازیافت شدن را دارند، که این امر می‌تواند منجر به کاهش استفاده از منابع طبیعی و کاهش تولید زباله‌های پلاستیکی شود.

– آلودگی آب و هوا: در صورتی که ترموپلاستیک‌ها به طور نامناسب دفن شوند یا به طور نامناسب دور ریخته شوند، می‌توانند منجر به آلودگی هوا و آب شوند. بنابراین، برنامه‌های مناسب برای جمع‌آوری و بازیافت ترموپلاستیک‌ها باید انجام شود.

– استفاده از مواد بهینه‌سازی شده: استفاده از مواد ترموپلاستیکی با کمترین تأثیر زیست‌محیطی و بهینه‌سازی فرآیندهای تولید می‌تواند به حفاظت از محیط زیست کمک کند.

اهمیت رعایت نکات ایمنی و محیط زیست در تولید و استفاده از ترموپلاستیک برای کاهش خطرات و تأثیرات مخرب بر محیط زیست بسیار حائز اهمیت است.

7. پژوهش‌ها و نوآوری‌های اخیر در حوزه ترموپلاستیک:

 

7.1 تحولات و پیشرفت‌های تکنولوژی تولید ترموپلاستیک:

– استفاده از فناوری‌های پیشرفته در روش‌های ریخته‌گری ترموپلاستیک، مانند ریخته‌گری تزریقی و فشاری، که بهبود قابلیت تولید و دقت بیشتر را به همراه دارد.

– استفاده از تکنولوژی‌های نانو، مانند نانوذرات و نانوفیبرها، به منظور بهبود خواص مکانیکی و حرارتی ترموپلاستیک‌ها.

– توسعه روش‌های جدیدی مانند چاپ سه‌بعدی ترموپلاستیک‌ها که امکان تولید محصولات سفارشی و پیچیده را فراهم می‌کند.

7.2 پژوهش‌های جدید در زمینه خواص و کاربردهای ترموپلاستیک:

– بررسی خواص الکتریکی و هادی ترموپلاستیک‌ها برای کاربردهای الکترونیکی پیشرفته، مانند سنسورها و اجزای الکترونیکی انعطاف‌پذیر.

– پژوهش در زمینه توسعه ترموپلاستیک‌های هوشمند با خواص متغیر، مانند ترموپلاستیک‌های حساس به دما یا تغییر شکل.

– استفاده از ترکیبات طبیعی و بیولوژیکی در تولید ترموپلاستیک‌ها به منظور کاهش وابستگی به منابع آلی و کاهش تأثیرات زیست‌محیطی.

این پژوهش‌ها و نوآوری‌ها با هدف بهبود و گسترش کاربردهای ترموپلاستیک‌ها در صنایع مختلف صورت می‌گیرند و به پیشرفت در این حوزه کمک می‌کنند.

8.نتیجه‌گیری

در این مقاله، به بررسی ترموپلاستیک یا گرمانرم پرداخته شد. با توجه به مطالب بالا، می‌توان نتیجه گرفت که ترموپلاستیک یک ماده بسیار مهم در صنایع مختلف است و از مزایای فراوانی همچون خواص مکانیکی و حرارتی برخوردار است. اما در عین حال، معایب و محدودیت‌هایی نیز دارد و نیاز به رعایت نکات ایمنی و محیط زیستی دارد. همچنین، پژوهش‌ها و نوآوری‌های جدید در این حوزه به سمت بهبود و گسترش کاربردهای ترموپلاستیک هدفمند بسیار مهم هستند.

 

بیشتر بخوانید:

انواع لوله‌های پلاستیکی

ساخت ترموپلاستیک الاستومر بر پایه لاستیک بازیافتی و پلی اتیلن

شناخت و مقایسه انواع لوله‏ های پلاستیکی