ﻃﺮح کلی و اﺟﺰاء ﺳﻴﺴﺘﻢ آﺑﻴﺎری ﻣﻮضعی

1-1-1-3 اﻧﻮاع ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ از ﻟﺤﺎظ روش اﺳﺘﻬﻼک ﻓﺸﺎر

در آﺑﻴﺎری ﻣﻮﺿﻌﻲ آب ﭘﺲ از ﻋﺒﻮر از ﺻﺎﻓﻲ (ﮔﺎﻫﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻛﻮد ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﮔﻴﺎه) ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ روی ﺧﺎک و ﻳﺎ زﻳﺮ ﺧﺎک و در ﭘﺎی ﮔﻴﺎه ﺟﺎری ﻣﻲﺷﻮد. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ اﻳﻦ روش ﺑﺎ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺻﺤﻴﺢ ﻫﻤﺮاه ﺷﻮد و در ﻃﺮاﺣﻲ ﻫﻴﺪروﻟﻴﻜﻲ اﺻﻮل ﻓﻨﻲ ﻣﺮاﻋﺎت و در اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻮع ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه و آراﻳﺶ آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ دﻗﺖ ﻻزم ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻳﺪ، ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺑﺎزده آﺑﻴﺎری را ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻛﺴﺐ ﻧﻤﻮد.

ﺑﺎ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ دﻗﻴﻖ ﻣﺪت و دور آﺑﻴﺎری ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺎز آﺑﻲ ﮔﻴﺎه و ﺑﺪه ﺧﺮوﺟﻲ آب از ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ و ﻧﻴﺰ ﻛﻨﺘﺮﻟﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻧﻮع ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﻤﺎل ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻲﺗﻮان از ﻧﻔﻮذ ﻋﻤﻘﻲ آب، ﺗﺸﻜﻴﻞ رواﻧﺎب ﺳﻄﺤﻲ، ﺗﺒﺨﻴﺮ از ﺳﻄﺢ ﺧﺎک و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺼﺮف آب ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻠﻔﻬﺎی ﻫﺮز ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﻣﻄﻠﻮﺑﻲ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﻧﻤﻮد.

در اﻳﻦ روش آﺑﻴﺎری اﻣﻜﺎن اﺳﺘﻔﺎده از آب ﻟﺐ ﺷﻮر ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ دﻓﻌﺎت آﺑﻴﺎری و رﻗﻴﻖ ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻦ ﻣﺤﻠﻮل ﺧﺎک ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ روﺷﻬﺎی دﻳﮕﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ وﺟﻮد دارد، ﺑﻪ ﺷﺮﻃﻲ ﻛﻪ ﺗﺠﻤﻊ و ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻧﻤﻚ از ﺣﺪ آﺳﻴﺐ رﺳﺎﻧﻲ ﮔﻴﺎه ﺗﺠﺎوز ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ. ﺑﺮای ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺷﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﻧﻤﻜﻬﺎی ﺗﺠﻤﻊ ﻳﺎﻓﺘﻪ در اﻃﺮاف ﮔﻴﺎه در ﻣﻮاﻗﻊ ﺑﺎرﻧﺪﮔﻲ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺳﻴﺴﺘﻢ در ﺣﺎل ﻛﺎر ﺑﺎﺷﺪ.

از ﻃﺮﻳﻖ ﻧﺼﺐ دﺳﺘﮕﺎﻫﻬﺎی ﺣﺴﺎس ﺑﻪ رﻃﻮﺑﺖ در ﻧﻘﺎط ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺰرﻋﻪ و ارﺳﺎل اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻪ دﺳﺘﮕﺎه ﻛﻨﺘﺮل ﻣﺮﻛﺰی ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰارﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد در ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻴﺎز آﺑﻲ را ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ و دﺳﺘﮕﺎه ﭘﻤﭙﺎژ را راه اﻧﺪازی ﻧﻤﻮد. ﺧﻮدﻛﺎر ﻳﺎ ﻧﻴﻤﻪ ﺧﻮدﻛﺎر ﻋﻤﻞ ﻛﺮدن ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮﻣﺒﻨﺎی ﺣﺠﻤﻲ (ﺣﺠﻢ آب ﺧﺮوﺟﻲ)، زﻣﺎﻧﻲ (ﻣﺪت زﻣﺎن ﻛﺎرﻛﺮد ﺳﻴﺴﺘﻢ) و ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻠﻲ (ﻋﻜﺲاﻟﻌﻤﻞ در ﻣﻘﺎﺑﻞ وﺳﺎﺋﻞ ﺣﺴﺎﺳﻲ ﻛﻪ در ﻣﺰرﻋﻪ ﻧﺼﺐ و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ رﻃﻮﺑﺖ ﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ) ﺗﻨﻈﻴﻢ ﮔﺮدد.

اﺟﺰاء اﺻﻠﻲ و ﭘﻴﻜﺮه ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻳﻚ ﺷﺒﻜﻪ آﺑﻴﺎری ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ:

1-1-3 ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻫﺎ

ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ وﺳﺎﺋﻞ و ﺗﺠﻬﻴﺰاﺗﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﻜﻢ ﺧﺮوﺟﻴﻬﺎی ﺳﻴﺴﺘﻢ را داﺷﺘﻪ و آب را در اﺧﺘﻴﺎر ﮔﻴﺎه ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد. اﻳﻦ ﺗﺠﻬﻴﺰات از ﺣﺴﺎسﺗﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎی ﺷﺒﻜﻪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮری ﻛﻪ ﻃﺮاﺣﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺷﺒﻜﻪ، ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺷﻨﺎﺧﺖ اﻧﻮاع ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ و اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. اﻧﻮاع ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻫﺎ ﺑﺮاﺳﺎس روﺷﻬﺎی ﻣﺘﻔﺎوت ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪی آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ:

1-1-1-3 اﻧﻮاع ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ از ﻟﺤﺎظ روش اﺳﺘﻬﻼک ﻓﺸﺎر

در ﺷﺒﻜﻪﻫﺎی آﺑﻴﺎری ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر، وﻇﻴﻔﻪ اﺻﻠﻲ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ و ﻳﺎ ﺧﺮوﺟﻴﻬﺎ، ﻛﺎﻫﺶ اﻧﺮژی ﻓﺸﺎری و ﺧﺮوج ﺟﺮﻳﺎن ﺛﺎﺑﺖ آب ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. اﻳﻦ ﻋﻤﻞ در اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺧﺮوﺟﻴﻬﺎ ﺑﻪ ﭼﻬﺎر روش زﻳﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﻲ ﭘﺬﻳﺮد:

1 – ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎی ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﺴﻴﺮ : در اﻳﻦ روش ﻣﺠﺎری ﺑﺎرﻳﻚ و ﻃﻮﻻﻧﻲ اﻓﺖ ﻻزم را ﺟﻬﺖ ﻛﺎﻫﺶ ﻓﺸﺎر اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﺪ. در اﻳﻦ ﻧﻮع از ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ ﻳﻚ راﺑﻄﻪ ﺧﻄﻲ ﺑﻴﻦ ﺑﺪه و ﻓﺸﺎر وﺟﻮد دارد. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﻳﻦ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻓﺸﺎر ﺑﺴﻴﺎر ﺣﺴﺎس ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ. از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ، اﺣﺘﻤﺎل رﺳﻮﺑﮕﺬاری ﻣﻮاد ﻣﻌﻠﻖ داﺧﻞ آب در ﻃﻮل ﻣﺠﺎری اﻳﻦ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻫﺎ وﺟﻮد دارد.

2 – ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎی روزﻧﻪای : در اﻳﻦ دﺳﺘﻪ از ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻫﺎ اﺳﺘﻬﻼک ﻓﺸﺎر ﺗﻮﺳﻂ روزﻧﻪ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻛﻪ در ﻣﺤﻞ ﺧﺮوﺟﻲ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه وﺟﻮد دارد اﻳﺠﺎد ﻣﻲﮔﺮدد.

رژﻳﻢ ﺟﺮﻳﺎن در اﻳﻦ ﻧﻮع از ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ آﺷﻔﺘﻪ و ﻓﺸﺎر ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺑﺪه ﺑﺎ ﺟﺬر ﻓﺸﺎر ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ اﻳﻦ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻓﺸﺎر ﻛﻢ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﻨﻬﺎ ﻋﻴﺐ اﻳﻦ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﺴﺪود ﺷﺪن روزﻧﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻮاد ﻣﻌﻠﻖ داﺧﻞ آب ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮای رﻓﻊ اﻳﻦ ﻋﻴﺐ ﻧﻴﺰ روزﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺎﻟﺖ ارﺗﺠﺎﻋﻲ داﺷﺘﻪ و ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺷﺴﺘﺸﻮی ﺧﻮدﻛﺎر ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲ ﺳﺎزد.

3 – ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎی ﮔﺮداﺑﻲ : در اﻳﻦ دﺳﺘﻪ از ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻫﺎ، ﺑﻪدﻟﻴﻞ وﺟﻮد ﻳﻚ ﻣﺤﻔﻈﻪ ﻣﺨﺮوﻃﻲ ﻣﺪور، آب ﭘﺲ از وارد ﺷﺪن ﺑﻪ داﺧﻞ اﻳﻦ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ دارای ﺣﺮﻛﺖ ﭼﺮﺧﺸﻲ ﺷﺪه و ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﭼﺮﺧﺸﻲ دارای اﻓﺖ ﻓﺸﺎر زﻳﺎدی ﻣﻲ ﮔﺮدد. در اﻳﻦ ﻧﻮع از ﺧﺮوﺟﻴﻬﺎ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻓﺸﺎر ﻛﻤﺘﺮ از اﻧﻮاع ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﺴﻴﺮ و روزﻧﻪای ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺸﻜﻞ ﻋﻤﺪه اﻳﻦ ﺧﺮوﺟﻴﻬﺎ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ آﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﮕﻲ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻮدن ﻣﺠﺮای ﻋﺒﻮر آب ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

4 – ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎی ﻣﺴﻴﺮ ﻛﻮﺗﺎه ﭘﻴﭻ در ﭘﻴﭻ : در اﻳﻦ ﻧﻮع از ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه روش اﺳﺘﻬﻼک ﻓﺸﺎر ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺴﻴﺮﻫﺎی ﻛﻮﺗﺎه وﻟﻲ ﭘﻴﭻ در ﭘﻴﭻ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ زاﻧﻮﻫﺎی ﺗﻨﺪ و اﻧﻘﺒﺎض و اﻧﺒﺴﺎط ﻣﺴﻴﺮ ﺻﻮرت ﻣﻲ ﭘﺬﻳﺮد. اﮔﺮﭼﻪ ﺷﻜﻞ ﻇﺎﻫﺮی آﻧﻬﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺴﻴﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ وﻟﻲ ﻏﺎﻟﺒﺎً دارای ﻣﺠﺎری ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮده و ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﻛﻤﺘﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﮕﻲ و رﺳﻮﺑﮕﺬاری دارﻧﺪ. در ﺿﻤﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﺪه و ﻓﺸﺎر آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺘﺮ از اﻧﻮاع ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺴﻴﺮ ﺑﻮده و ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻗﻄﺮه ﭼﻜﺎﻧﻬﺎی روزﻧﻪای ﺷﺒﺎﻫﺖ دارد.

2-1-1-3 اﻧﻮاع ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ از ﻟﺤﺎظ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ اﺗﺼﺎل ﺑﻪ ﻟﻮﻟﻪ آﺑﺪه

از ﻟﺤﺎظ روش ﻧﺼﺐ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ ﺑﺮروی ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎی آﺑﺪه،ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ ﺑﻪ دو ﻧﻮع داﺧﻞ ﺧﻂ و روی ﺧﻂ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎی داﺧﻞ ﺧﻂ ﺑﻪ اﻧـﻮاﻋﻲ اﺗـﻼق ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه داﺧﻞ ﻟﻮﻟﻪ آﺑﺪه ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد. ﺑﺮای اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻳﺎ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎی آﺑﺪه را ﺑﺮﻳﺪه و ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه را ﺑﻴﻦ دو ﻗﻄﻌﻪ ﻧﺼﺐ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻳﺎ در ﻣﺤﻞ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ، ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻜﭙﺎرﭼﻪ ﺑﺎ ﻟﻮﻟﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ وﻟﻲ اﻧﻮاع روی ﺧﻂ ﺑﻪ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎﻳﻲ اﺗﻼق ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﺮ روی ﻟﻮﻟﻪ آﺑﺪه ﻧﺼﺐ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.

3-1-1-3 اﻧﻮاع ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ از ﻟﺤﺎظ ﻧﺤﻮه ﺧﻴﺲ ﻛﺮدن ﺧﺎک

ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ از ﻟﺤﺎظ ﻧﺤﻮه ﺧﻴﺲ ﻛﺮدن ﺧﺎک ﺑﻪ دو ﻧﻮع ﭘﺨﺶ ﻧﻘﻄﻪای و ﭘﺨﺶ ﺧﻄﻲ ﺗﻔﻜﻴﻚ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎی ﭘﺨﺶ ﻧﻘﻄﻪای، ﺧﺮوﺟﻴﻬﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ آب را ﺑﻪ ﻳﻚ ﺳﻄﺢ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲرﻳﺰﻧﺪ. اﻳﻦ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ ﻃﻴﻒ وﺳﻴﻌﻲ از اﻧﻮاع ﻗﻄﺮه ﭼﻜﺎﻧﻬﺎ، ﺣﺒﺎب ﺳﺎزﻫﺎ، رﻳﺰﭘﺎﺷﻬﺎ و اﻓﺸﺎﻧﻪﻫﺎ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. در ﺻﻮرﺗﻲﻛﻪ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻫﺎی ﺑﺎ ﭘﺨﺶ ﺧﻄﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎی روزﻧﻪدار و ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻣﺘﺨﻠﺨﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ آب از ﺧﺮوﺟﻴﻬﺎی ﻣﺘﻌﺪد آﻧﻬﺎ ﻛﻪ در ﻃﻮل ﻟﻮﻟﻪ آﺑﺪه واﻗﻊ ﮔﺮدﻳﺪه، ﺧﺎرج ﺷﺪه و ﻳﻚ ﻧﻮار ﻣﻤﺘﺪ در ﻃﻮل ﻟﻮﻟﻪ آﺑﺪه را ﺧﻴﺲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ.

2-1-3 ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی آﺑﺪه

اﻏﻠﺐ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی آﺑﺪه از ﺟﻨﺲ ﭘﻠﻲ اﺗﻴﻠﻦ ( لوله پلی اتیلن آبیاری ) ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﺑﻴﻦ 12 ﺗﺎ 32 ﻣﻴﻠﻲﻣﺘﺮ 0/5) ﺗﺎ 1/3 اﻳﻨﭻ) اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ. اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ وﻇﻴﻔﻪ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه دارﻧﺪ ﻛﻪ در ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮارد اﻳﻦ وﻇﻴﻔﻪ را ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و ﮔﺎﻫﻲ اوﻗﺎت ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻚ ﻟﻮﻟﻪ اﻧﺸﻌﺎﺑﻲ اﻧﺠﺎم ﻣﻲدﻫﻨﺪ. از ﻟﺤﺎظ ﻧﻮع ﻧﺼﺐ ﻧﻴﺰ اﻣﻜﺎن ﻧﺼﺐ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی آﺑﺪه ﻫﻢ در ﺳﻄﺢ زﻣﻴﻦ و ﻫﻢ در ﺑﺎﻻﺗﺮ و ﻳﺎ در زﻳﺮ ﺳﻄﺢ زﻣﻴﻦ اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

3-1-3 ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی راﺑﻂ

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی راﺑﻂ ﻛﻪ ﻧﻘﺶ ﺗﻐﺬﻳﻪﻛﻨﻨﺪه ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی آﺑﺪه را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه دارﻧﺪ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ﺳﻄﺢ و ﻳﺎ زﻳﺮ ﺧﺎک ﻧﺼﺐ ﮔﺮدﻧﺪ. ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی آﺑﺪه ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل از ﻳﻚ و ﻳﺎ ﻫﺮ دو ﻃﺮف ﺑﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎی راﺑﻂ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ اﻏﻠﺐ از ﺟﻨﺲ ﭘﻠﻲاﺗﻴﻠﻦ و ﻳﺎ PVC ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ.

4-1-3 ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی اﺻﻠﻲ و ﻧﻴﻤﻪ اﺻﻠﻲ

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی اﺻﻠﻲ و ﻧﻴﻤﻪ اﺻﻠﻲ، ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎی راﺑﻂ را ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ. اﻳﻦ ﻧﻮع ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل از ﺟﻨﺲ PVC ﺳﺨﺖ، ﭘﻠﻲاﺗﻴﻠﻦ و آزﺑﺴﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻓﺖ ﻓﺸﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺪه ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﻗﻄﻌﻪﻫﺎی آﺑﻴﺎری را ﻛﻪ ﻫﻢزﻣﺎن آﺑﻴﺎری ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.

5-1-3 واﺣﺪ ﻛﻨﺘﺮل ﻣﺮﻛﺰی

واﺣﺪ ﻛﻨﺘﺮل ﻣﺮﻛﺰی ﻛﻪ اﻏﻠﺐ در ﻣﺤﻞ ﻣﻨﺒﻊ آب و ﻳﺎ اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﻤﭙﺎژ ﻗﺮار دارد، ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ وﺳﺎﻳﻞ اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی آب و ﻛﻨﺘﺮل ﻓﺸﺎر، ﺷﻴﺮآﻻت ﻣﺨﺘﻠﻒ، دﺳﺘﮕﺎه ﺗﺰرﻳﻖ، وﺳﺎﻳﻞ ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﻨﺪه ﺧﻮدﻛﺎر و ﺻﺎﻓﻴﻬﺎ اﺗﻼق ﻣﻲﮔﺮدد. ﮔﺎﻫﻲ وﺳﺎﻳﻞ ﻛﻨﺘﺮل ﻓﺸﺎر و یا ﺻﺎﻓﻴﻬﺎی درﺟﻪ دو ﻧﻴﺰ در ورودی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی راﺑﻂ و ﻳﺎ آﺑﺪه ﺑﺮای اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺼﺐ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ. ﺻﺎﻓﻴﻬﺎ ﻛﻪ از ﻧﻮع ﺷﻨﻲ و ﮔﺮداﺑﻲ و ﻣﺸﺒﻚ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻓﻘﻂ ﻗﺎدرﻧﺪ از ورود ﻣﻮاد ﺟﺎﻣﺪ ﻣﻌﻠﻖ در آب ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺻﺎﻓﻴﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺮﺗﺐ ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺗﻤﻴﺰ ﻛﺮدن دارﻧﺪ، ﻣﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ دﺳﺘﮕﺎه ﺧﻮدﻛﺎر ﺷﺴﺘﺸﻮ در داﺧﻞ آﻧﻬﺎ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮای ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻴﺰان ﮔﺮﻓﺘﮕﻲ و ﺗﻌﻴﻴﻦ زﻣﺎن ﺗﻤﻴﺰ ﻛﺮدن ﺻﺎﻓﻲ، ﻧﺼﺐ ﻓﺸﺎرﺳﻨﺞ در ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﺻﺎﻓﻴﻬﺎ ﺿﺮوری اﺳﺖ. ﻣﺤﻠﻮل ﻛﻮد ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﻤﭗ ﻛﻮﭼﻚ و ﻳﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﺗﺎﻧﻚ ﻓﺸﺎر ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﺰرﻳﻖ ﻣﻲﮔﺮدد.

2-3 اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ

اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺆﺛﺮ در ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻃﺮح آﺑﻴﺎری ﻣﻮﺿﻌﻲ اﺳﺖ. ﺑﺮای اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎی زﻳﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺎﻣﻞ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.

1-2-3 اﺳﺘﺤﻜﺎم

ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔﺮﻣﺎ، ﺳﺮﻣﺎ و اﺷﻌﻪ ﻣﺎوراء ﺑﻨﻔﺶ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻣﻘﺎوم ﺑﺎﺷﺪ و راﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ ﺑﺪه و ﻓﺸﺎر در آﻧﻬﺎ ﭘﺎﻳﺪار ﺑﻮده و در اﺛﺮ ﻣﺮور زﻣﺎن ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭼﻨﺪاﻧﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

2-2-3 ﺗﻐﻴﻴﺮات در ﺳﺎﺧﺖ

ﺿﺮﻳﺐ ﻳﻜﻨﻮاﺧﺘﻲ ﺳﺎﺧﺖ، ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﻳﻜﻨﻮاﺧﺘﻲ ﺑﺪه ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎی ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻚ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ و ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻣﺤﺼﻮل ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻋﺪم ﻳﻜﻨﻮاﺧﺘﻲ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎزﻧﺪه ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ در ﺑﺪه ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﺑﺎﺷﺪ. در ﺳﺎﺧﺖ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺿﺮﻳﺐ ﻳﻜﻨﻮاﺧﺘﻲ ﺳﺎﺧﺖ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻣﻄﻠﻮﺑﺘﺮ اﺳﺖ. ﻧﺤﻮه ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺿﺮﻳﺐ ﻳﻜﻨﻮاﺧﺘﻲ ﺳﺎﺧﺖ در زﻳﺮ اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. در ﺿﻤﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪارد درﺟﻪﺑﻨﺪی ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ ﺑﺮاﺳﺎس ﺗﻐﻴﻴﺮات در ﺳﺎﺧﺖ آﻧﻬﺎ در ﺟﺪول 1-3 اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮای ﻛﻤﻲ ﻛﺮدن ﻣﻌﻴﺎر ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ در ﺳﺎﺧﺖ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻫﺎ ﺿﺮﻳﺒﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺿﺮﻳﺐ ﻳﻜﻨﻮاﺧﺘﻲ ﺳﺎﺧﺖ V (ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺻﺪم) ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲﮔﺮدد، ﻛﻪ ﻣﻘﺪار آن از راﺑﻄﻪ 1-3 ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻲﺷﻮد :

* ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻳﻨﻜﻪ در ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎی ﺳﻮراخدار ﻓﻮاﺻﻞ رﻳﺰش آب ﻛﻢ ﺑﻮده و ﺗﻐﻴﻴﺮات ﺑﺪه ﺳﻮراﺧﻬﺎ اﺛﺮ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ را ﺗﺎ اﻧﺪازه ای ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی اﻗﺘﺼﺎدی، ﻣﻘﺪار v در اﻳﻦ ﻧﻮع ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻫﺎ ﺑﻪﻃﻮر ﻧﺴﺒﻲ ﺑﺰرگ ﻣﻨﻈﻮر ﮔﺮدﻳﺪه اﺳﺖ.

4-2-3 راﺑﻄﻪ ﻓﺸﺎر ﺑﺎ ﺑﺪه ﺗﺨﻠﻴﻪ

از ﻟﺤﺎظ ﻣﺼﺮف ﻣﻮاد و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻗﻴﻤﺖ، ﺳﻬﻮﻟﺖ اﺳﺘﻘﺮار روی ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎی آﺑﺪه، ﺟﻤﻊ آوری و ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺎﻳﺪ در ﺣﺪ ﻣﻌﻘﻮل ﺑﺎﺷﺪ.

4-2-3 راﺑﻄﻪ ﻓﺸﺎر ﺑﺎ ﺑﺪه ﺗﺨﻠﻴﻪ

راﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ ﻓﺸﺎر و ﺑﺪه ﺗﺨﻠﻴﻪ در ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻫﺎ ﻳﻜﻲ از ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎی ﻣﻬﻢ دراﻧﺘﺨﺎب ﻧﻮع ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺷﻜﻞ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻣﻌﺎدﻟﻪ اﻳﻦ راﺑﻄﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت q = kh x ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. دراﻳﻦ ﻣﻌﺎدﻟﻪ ﺿﺮﻳﺐ x (ﺗﻮان ﻣﻌﺎدﻟﻪ) و ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺷﻴﺐ ﻣﻨﺤﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﻋﻤﺪه ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ رژﻳﻢ ﺟﺮﻳﺎن دارد و ﺑﻴﻦ 0 ﺗﺎ 1 ﻣﺘﻐﻴﺮ اﺳﺖ. ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻘﺪار x ﺑﻪ ﺻﻔﺮ ﻧﺰدﻳﻚﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺪه ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻛﻤﺘﺮ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻓﺸﺎر ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و اﻣﻜﺎن ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﺪن اﻓﺖ ﻣﺠﺎز ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی آﺑﺪه را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲآورد. در ﺟﺪول 2-3 اﺳﺘﺎﻧﺪارد و درﺟﻪﺑﻨﺪی x داده ﺷﺪه اﺳﺖ.

5-2-3 درﺻﺪ ﺳﻄﺢ ﺧﻴﺲ ﺷﺪه (Pw)

وﺳﻌﺖ ﺳﻄﺢ ﺧﻴﺲ ﺷﺪه در اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻮع و ﺑﺪه ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻣﺆﺛﺮ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﺮ ﭼﻪ ﭘﻴﺎز رﻃﻮﺑﺘﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه ﭘﻬﻦ و ﺑﺰرگ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻘﺪار ﺳﻄﺢ ﺧﻴﺲ ﺷﺪه ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ. ﺳﻄﺢ ﺧﻴﺲ ﺷﺪه ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﻧﻮع ﺧﺎک، ﺑﺪه ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﺣﺠﻢ ﻛﻞ آب داده ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه، ﺷﻴﺐ زﻣﻴﻦ، ﺗﻌﺪاد ﻧﻘﺎط رﻳﺰش و اﻧﻮاع آراﻳﺶ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه در روی ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی آﺑﺪه دارد. ﻣﺴﺎﺣﺖ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺳﻄﺢ ﺧﻴﺲ ﺷﺪه ﻣﻌﺎدل ﺑﺮای ﺧﺎﻛﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺎ ﻋﻤﻖ 75 ﺳﺎﻧﺘﻲﻣﺘﺮی ﺗﻮﺳﻂ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﺑﺎ ﺑﺪه 4 ﻟﻴﺘﺮ ﺑﺮ ﺳﺎﻋﺖ در ﺟﺪول 3-3 اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.

در اﻳﻦ ﺟﺪول ﻳﺎدآوری ﻧﻜﺎت زﻳﺮ ﺿﺮوری ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ:

Sw -1 ﻋﺮض ﻧﻮار ﺧﻴﺲ ﺷﺪه و Se ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ ﺑﺮ روی ﻟﻮﻟﻪ آﺑﺪه

2 ﺑﺎﻓﺖ درﺷﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﺎﻓﺖ ﺷﻨﻲ درﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺳﻂ، ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﺎﻓﺘﻬﺎی ﺷﻦ ﻟﻮﻣﻲ، ﺑﺎﻓﺖ رﻳﺰ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﺎﻓﺘﻬﺎی ﻟﻮم رﺳﻲ ﺷﻨﻲ ﺗﺎ رﺳﻲ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ (اﮔﺮ ﺑﺎﻓﺖ رﺳﻲ ﺗﺮک ﺧﻮرده ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺰء ﺑﺎﻓﺘﻬﺎی درﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲ آﻳﺪ).

3 ﺧﺎﻛﻲ ﻫﻤﮕﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻔﻮذﭘﺬﻳﺮی آن در ﺟﻬﺖ اﻓﻘﻲ و ﻋﻤﻮدی ﺑﻪﻃﻮر ﺗﻘﺮﻳﺐ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﺧﺎﻛﻲ دارای ﻻﻳﻪﺑﻨﺪی ﻛﻢ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ دارای ﺑﺎﻓﺖ ﺑﻪﻃﻮر ﻧﺴﺒﻲ ﻳﻜﻨﻮاﺧﺖ ﺑﻮده و ﻧﻔﻮذﭘﺬﻳﺮی ﻋﻤﻮدی ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻓﺸﺮدﮔﻲ ﻻﻳﻪﻫﺎی ﺧﺎک ﻳﺎ رﻳﺰﺗﺮ ﺷﺪن ذرات ﺧﺎک در ﻻﻳﻪ ﻫﺎی ﭘﺎﻳﻴﻨﻲ از ﻧﻔﻮذﭘﺬﻳﺮی اﻓﻘﻲ ﻛﻤﺘﺮ اﺳﺖ. در ﺧﺎﻛﻬﺎی ﺑﺎ ﻻﻳﻪ ﺑﻨﺪی زﻳﺎد اﺧﺘﻼف ﻧﻔﻮذﭘﺬﻳﺮی در ﺟﻬﺖ ﻋﻤﻮدی و اﻓﻘﻲ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺗﻔﺎوت ﺑﺎﻓﺖ در ﻻﻳﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

-4 در ﺧﺎﻛﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻻﻳﻪ ﺑﻨﺪی آﻧﻬﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺪﻳﺪ اﺳﺖ ارﻗﺎم) Sw × Se (ﺟﺪول دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻮد.

6-2-3 ﻛﻴﻔﻴﺖ آب آﺑﻴﺎری

اﻣﻼح ﻣﻮﺟﻮد در آب آﺑﻴﺎری در ﮔﺮﻓﺘﮕﻲ و اﻧﺴﺪاد ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮده و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻌﻴﺎری در اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻮع ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮای ﺗﻌﻴﻴﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻛﻴﻔﻲ آب آﺑﻴﺎری ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺸﺮﻳﻪ FAO – 29 از ﺟﺪول 4-3 اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد.

7-2-3 ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﻲ زﻣﻴﻦ

ﭘﺴﺘﻲ و ﺑﻠﻨﺪی زﻣﻴﻦ در ﻋﺪم ﺗﻮزﻳﻊ ﻳﻜﻨﻮاﺧﺖ ﻓﺸﺎر ﻣﺆﺛﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺪﻳﻦ ﻟﺤﺎظ ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻓﺸﺎر اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.

8-2-3 ﻧﻮع ﮔﻴﺎه

ﻧﻮع ﮔﻴﺎه از ﻟﺤﺎظ ﻧﺤﻮه ﻛﺎﺷﺖ، ﻧﻴﺎز آﺑﻲ و ﻓﺼﻠﻲ ﻳﺎ داﺋﻤﻲ ﺑﻮدن در اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﺗﺄﺛﻴﺮ دارد ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ در ﮔﻴﺎﻫﺎن ﺑﺎ ﻛﺸﺖ ردﻳﻔﻲ از ﮔﺴﻴﻠﻨﺪهﻫﺎی داﺧﻞ ﺧﻂ ﻳﺎ روی ﺧﻂ ﺑﺎ اﻧﺪازه ﻛﻮﭼﻚ و ﻳﺎ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺳﻮراﺧﺪار اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در درﺧﺖﻛﺎری از ﮔﺴﻴﻠﻨﺪه ﻫﺎی ﭼﻨﺪ ﺷﺎﺧﻪ ای اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه و در زراﻋﺖ ﻧﻴﺸﻜﺮ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺳﻮزاﻧﺪن ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎ ﭘﺲ از ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮل از ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی آﺑﺪه ﺳﻮراﺧﺪار ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻜﺒﺎر ﻣﺼﺮف اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮد.

* ﺑﺮای آﺑﻴﺎری ﻣﻮﺿﻌﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ در اﻳﻦ ﻏﻠﻈﺘﻬﺎی ﻣﻨﻴﺰﻳﻢ واﻗﻊ ﻧﺸﻮد. ﭼﻮن ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﺴﻤﻮﻣﻴﺖ ﮔﻴﺎه در ﻏﻠﻈﺘﻬﺎی ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ اﺗﻔﺎق ﺑﻴﻔﺘﺪ. (ﺑﺮاﺳﺎس ﺟﺪول ﺷﻤﺎره 21 ﻧﺸﺮﻳﻪ FAO- 29 (1985) ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻏﻠﻈﺖ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺷﺪه ﺑﺮای ﻣﻨﻴﺰﻳﻢ در آب آﺑﻴﺎری 0/2 ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم ﺑﺮ ﻟﻴﺘﺮ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

** ﻏﻠﻈﺖ آﻫﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ از 5/0 ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم ﺑﺮ ﻟﻴﺘﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﻣﻮاد ﻏﺬاﻳﻲ در ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺷﻮد (ﺑﺮاﺳﺎس ﺟﺪول ﺷﻤﺎره 21 ﻧﺸﺮﻳﻪ FAO- 29 (1985) ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻏﻠﻈﺖ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﺷﺪه ﺑﺮای آﻫﻦ در آب آﺑﻴﺎری 5/0 ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم ﺑﺮ ﻟﻴﺘﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. اﻳﻦ ﻣﻘﺪار آﻫﻦ در ﺣﺎﻟﺘﻬﺎی ﺧﺸﻚ ﺑﺮای ﮔﻴﺎﻫﺎن ﻣﺴﻤﻮم ﻛﻨﻨﺪه ﻧﻴﺴﺖ. اﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮای اﺳﻴﺪی ﻛﺮدن ﺧﺎک ﻣﺸﻜﻞ ﺳﺎز ﺷﺪه و ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ دﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﻓﺴﻔﺮ و ﻣﻮﻟﻴﺒﺪوم ﺿﺮوری ﺧﺎک را ﻛﺎﻫﺶ ﺑﺪﻫﺪ. در آﺑﻴﺎری ﺑﺎراﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺎﻋﺚ آﺳﻴﺐ دﻳﺪن ﮔﻴﺎه، ﻟﻮازم و ﺗﺠﻬﻴﺰات ﺳﻴﺴﺘﻢ آﺑﻴﺎری ﺷﻮد).