آلمان غربی 3-3 فرانسه – نیمه نهایی 82

تنها سه روز پس از ضیافت 5 گله بین ایتالیا و برزیل، شاهد یک بازی کلاسیک دیگر در نیمه نهایی جام 1982 بودیم. با گذشت هر چه بیشتر از تورنومنت، دو تیم فرانسه و آلمان قوی تر و قوی تر شدند. هر دو تیم ستاره های بزرگی را را نیز در ترکیب خود داشتند؛ میشل پلاتینی، آلن ژیرس، ژان تیگانا، پل برایتنر، اولی اشتیلکه و پیر لیتبارسکی.

گل لیتبارسکی با پنالتی پلاتینی جبران شد و چیزی که در ادامه شاهد بدویم، ادامه جنگ جهانی دوم، این بار در زمین مسابقه بود. در یکی از جنجالی ترین لحظات تاریخ جام جهانی، هارالد شوماخر، دروازه بان آلمان غربی، پاتریک باتیستون فرانسوی را در موقعیتی تک به تک متوقف کرد و باعث بیهوش شدن او و شکستن دو دندانش شد، اما در کمال ناباوری داور این صحنه را حتی خطا نیز تشخیص نداد.

بازی به وقت اضافه کشید و دو گل در شش دقیقه توسط ماریوس ترسور و ژیرس به نظر می رسید توانسته باشد جای فرانسه را در فینال مستحکم کرده باشد اما آن ها اسیر یک بازگشت تاریخی دیگر از آلمانی ها شدند. کارل هاینتز رومنینگه تعویضی گل دوم آلمان را به ثمر رساند و کلاوس فیشر با ضربه قیچی، گل تساوی را وارد دروازه آبی ها کرد. بازی به پنالتی کشید. اشتلیکه پنالتی خود را خراب کرد تا تنها آلمانی تاریخ باشد که پنالتی خود [م. مقصود از پنالتی، پنالتی های انتهای بازی برای مشخص شدن تیم صعود کننده به دور بعد است.] را در جام جهانی تبدیل به گل نکرده است، اما شوماخر با مهار ضربات دیدیه سیکس و ماکسیم بوسیس آلمان را به دیدار پایانی رساند.



آلمان غربی 3-2 انگلستان (پایان وقت اضافه) – یک چهارم نهایی 70

جام 1970 پر از بازی های کلاسیک بود، که سه تای آن ها در این لیست حضور دارند. این بازی که در مرحه یک چهارم نهایی برگزار شد، تکرار فینال دوره ماقبل بود.

انگلستان، که توسط چهار ستاره خود از جام 66 – بابی مور، بابی چارلتون، مارتین پیترز و جف هورست – میدان داری می کرد، در یک ساعت اول بازی نمایش دلپذیری داشت و با زدن دو گل توسط آلن مالری و پیترز، به نظر نمی رسید که بازنده این دیدار باشد.

اما، همانطور که احتمالا تا کنون متوجه شده اید، هیچ گاه آلمان ها را پیش از سوت پایان بازنده ندانید مخصوصا وقتی ستاره هایی همچون فرانتس بکن باوئر، ولفگانگ اورات و گرد مولر را در اختیار دارند. تصمیم هلموت شون مبنی بر به میدان آوردن یورگن گرابوفسکی ثمربخش بود، او به عنوان بال، کناره های انگلستان را به آتش کشید. بکن باوئر با حرکتی انفرادی در دقیقه 68، اختلاف را به حداقل رساند قبل از اینکه اووه زیلر با ضربه سر خود بازی را به وقت اضافه بکشاند. آلمانی ها دیگر مهارناپذیر شده بودند و گرد مولر با ضربه ای از فاصله نزدیک در دقیقه 108، بازگشت دیدنی المانی ها را کامل کرد.



برزیل 1-1 فرانسه – یک چهارم نهایی 86

با تنها در نظر گرفتن استعداد صرف، این برترین بازی تاریخ جام جهانی است. تیم فوق العاده فرانسه دهه 80، آخرین تورنومنت بزرگ خود را تجربه می کرد و امثال پلاتینی، ژیرس، تیگانا و دومنیک روشتو همگی در دهه چهارم زندگی خود بودند. در همین حال، این جان، جام پایانی برای بسیاری از ستاره های برزیل همچون سوکراتس، جونیور و زیکو نیز بود.

در آفتاب سوزان، برزیل با گل کارکا از حریف پیش افتاد و چندین موقعین طلایی برای برتری بیشتر را نیز از دست داد. فرانسه توسط پلاتینی بازی را مساوی کرد. هواداران در گوادالاخارای مکزیک آن چنان بلند نام زیکو را صدا می زدند که تله سانتانا در نهایت مجاب شد این ستاره را به میدان بفرستد. زیکو سال ها را به عقب برگرداند و با نبوغ خود یک پنالتی گرفت. او خود پشت توپ ایستاد اما ضربه اش توسط برترین بازیکن میدان، جوئل باتس مهار شد. پس از فرصت سوزی های بسیار، بازی به پنالتی کشیده شد.

دو کاپیتان؛ سوکراتس و پلاتینی، به شکلی باورنکردنی پنالتی های خود را خراب کردند اما این فرانسه بود که پیروز از میدان بیرون آمد.



ایتالیا 4-3 آلمان غربی (پایان وقت اضافه) – نیمه نهایی 70

این بازی معروف که در 17 ژوئن 1970 برگزار شد، به "بازی قرن" مشهور شد. این بازی آن قدر حماسی بود که به گرامیداشت آن، در بیرون ورزشگاه آزتک، جایی که این بازی در آن برگزار شد، بنای یادبودی است که نتیجه بازی بر روی آن حک شده است.

90 دقیقه ابتدایی بازی دراماتیک بود، اما نه در حد بازی قرن! ایتالیا در دقیقه 8 توسط روبرتو بونینسنیا پیش افتاد، سپس به شکلی محکم به دفاع پرداخت. ژرمن ها به دروازه نزدیک و نزدیک تر شدند، حتی ستاره آن ها بکن باوئر با دستی شکسته و باندپیچی شده به بازی ادامه داد، تا اینکه توانستند با آخرین ضربه بازی توسط کارل هاینتس شنلینگر بازی را به تساوی بکشانند.

چیزی که در وقت اضافه اتفاق افتاد را نمی توان پیش بینی کرد: پنج گل در 30 دقیقه در نبردی طاقت فرسا برای تشخیص برترین تیم میدان. مولر آلمانی ها را پیش انداخت، بورگنیچ و جیجی ریوا ورق را برگرداندند، اما مولر در دقیقه 110 دوباره بازی را به تساوی کشاند. بلافاصله بعد از شروع مجدد، جیانی ریورا برتری را دوباره به کمپ ایتالیایی ها آورد و بازی به این شکل پایان یافت. نفس عمیق.



برزیل 2-3 ایتالیا – دور دوم 82

تیم قدرتمند برزیل در سال 1982، عموما به بزرگترین تیمی که نتوانست قهرمان جام جهانی شود معروف است. مردان تله سانتانا گروهی از ستارگان معروف همانند لئاندرو، جونیور، سوکراتس، فالکائو، ادر و بهترین بازیکن جهان، زیکو بودند. پیش از این دیدار، آن ها در چهار بازی خود، 13 گل به ثمر رسانده بودند و تماشاگران بی طرف را با فوتبال زیبای سامباگونه خود جذب کرده بودند. سلسائو مدعی اول کسب قهرمانی بود و تنها به یک تساوی مقابل ایتالیا برای رسیدن به فینال احتیاج داشت.

ایتالیا جام را به شکل بدی آغاز کرد. آن ها هر سه بازی خود در دور گروهی را با تساوی به پایان بردند و پس از انتقادهای فراوان از سوی رسانه ها، همگی سکوت خبری را در پیش گرفته بودند. آن ها در برد 2-1 مقابل آرژانتین کمی پیشرفت از خود نشان دادند اما هیچ کس از آن ها انتظار نداشت که برزیل قدرتمند را شکست دهند.

پائولو روسی که پس از دو سال دوری از فوتبال به دلیل محرومیت، پا به جام گذاشت هبود،با هت تریک خود زمینه ساز برد کشورش شد. دو بار آتزوری پیش افتاد اما برزیل توسط سوکراتس و فالکائو بازی را برگرداند. تنها 16 دقیقه به پایان باقی مانده بود که پائولو روسی این بار از روی توپ ارسالی از نقطه کرنر تیمش را جلو انداخت. این بازی همه چیز داشت، موقعیت های فراوان، بازی سریع و توپ های فراوان بر روی دروازه ها، نبوغ فردی از برونو کنتی و فالکائو، پاره شدن پیراهن زیکو توسط کلودیو جنتیله ملقب به جلاد، گل پذیرفته نشده جنجالی برای ایتالیا که بازی را 4-2 می کرد و مهار قهرمانانه دقایق آخر دینو زوف 40 ساله مقابل ضربه سر اسکار.


 منبع:  طرفداری