ﺿﻮاﺑﻂ ﻃﺮاحی ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﺑﺎرانی

در ﻃﺮاحی ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﭘﺲ از اﻧﺠﺎم ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﭘﺎﻳﻪ و ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪن ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ در ﻃﺮاﺣﻲ ، ﺑﺎﻳﺪ اﺑﺘﺪا ﻧﻮع ﺳﻴﺴﺘﻢ آﺑﻴﺎری ﺑﺎراﻧﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ را ﺗﺸﺨﻴﺺ داد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮاﺣﻲ اﺟﺰای ﺳﻴﺴﺘﻢ ﭘﺮداﺧﺖ. ﺑﺮای اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر در اﻳﻦ ﻓﺼﻞ اﺑﺘﺪا ﻳﻚ ﺷﺮح ﻛﻠﻲ در ﺧﺼﻮص اﻧﻮاع روﺷﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﺑﺎرانی و وﻳﮋﮔﻴﻬﺎی ﻫﺮ ﻳﻚ از آﻧﻬﺎ اراﺋﻪ میﺷﻮد و ﺳﭙﺲ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻫﺮ ﻳﻚ از اﺟﺰای ﺳﻴﺴﺘﻢ آﺑﻴﺎری ﺑﺎراﻧﻲ از ﻗﺒﻴﻞ آﺑﭙﺎش، ﺑﺎل آﺑﻴﺎری و ﻟﻮﻟﻪ اصلی ﻣﻄﺮح و روش ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ و ﻃﺮاﺣﻲ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻴﺎن میﮔﺮدد.

ﻃﺮح کلی و اﺟﺰاء ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﺑﺎرانی

در روش آﺑﻴﺎری ﺑﺎرانی ، آب ﭘﺲ از ﻋﺒﻮر از ﺷﺒﻜﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎی ﺗﻮزﻳﻊ آب از آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ ﺧﺎرج ﺷﺪه و ﺷﺒﻴﻪ ﻗﻄﺮهﻫﺎی ﺑﺎران ﺑﺮ ﺳﻄﺢ زﻣﻴﻦ ﻳﺎ ﺷﺎخ و ﺑﺮگ ﮔﻴﺎﻫﺎن ﻓﺮو ﻣﻲرﻳﺰد. در اﻳﻦ روش آﺑﻴﺎری، ﺑﻪدﻟﻴﻞ اﻣﻜﺎن ﻛﻨﺘﺮل آب و ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﻫﺪر رﻓﺘﻦ آن، در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ اﺻﻮل ﻓﻨﻲ ﻃﺮاﺣﻲ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﻬﺮهﺑﺮداری ﻣﻨﺎﺳﺐ رﻋﺎﻳﺖ ﮔﺮدد، ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎزده ﻛﺎرﺑﺮد و ﺗﻮزﻳﻊ ﺑﺎﻻﻳﻲ را اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ.
ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﺑﺎرانی را میﺗﻮان ﺑﺮای آﺑﻴﺎری ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﻴﺎﻫﺎن، در ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺨﺘﻠﻒ آب و ﻫﻮاﻳﻲ از ﻣﺮﻃﻮب ﺗﺎ ﺧﺸﻚ (ﺑﺠﺰ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﺎ ﺑﺎد ﺷﺪﻳﺪ)، اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺧﺎﻛﻬﺎی ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺷﻨﻲ ﺗﺎ رﺳﻲ، ﺧﺎﻛﻬﺎی ﻛﻢ ﻋﻤﻖ و ﺷﻴﺒﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻛﺎرﺑﺮد. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ از ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﺑﺎرانی میﺗﻮان ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﺳﺮﻣﺎزدﮔﻲ ﺷﺎخ و ﺑﺮگ درﺧﺘﺎن، ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﮔﺮﻣﺎزدگی ﮔﻴﺎﻫﺎن و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﺨﺶ ﻛﻮدﻫﺎی ﻣﺤﻠﻮل در آب اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد.

اﺟﺰاء و ﭘﻴﻜﺮه اﺻﻠﻲ ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﺑﺎرانی ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ میﺑﺎﺷﺪ :

آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ

آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ اﺟﺰاء ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ آﺑﻴﺎری ﺑﺎراﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﺘﺪاولﺗﺮﻳﻦ آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﺎ اﻧﻮاع ﮔﻴﺎﻫﺎن زراﻋﻲ و ﺧﺎﻛﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﻄﺒﻴﻖ دارﻧﺪ، آﺑﭙﺎﺷﻬﺎی ﺿﺮﺑﻪای ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ از ﻗﺴﻤﺘﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺎﻳﻪ اﺗﺼﺎل، ﻟﻮﻟﻪ اﺗﺼﺎل، ﺑﺪﻧﻪ آﺑﭙﺎش، ﻓﻮاره (ﻧﺎزل)، ﻓﻨﺮ اﻧﺒﺴﺎﻃﻲ، ﭼﺮﺧﺎﻧﻨﺪه دﻫﺎﻧﻪ، ﭼﻜﺶ و ﻣﺤﻮر ﭼﺮﺧﺶ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲﮔﺮدد. اﻧﻮاع دﻳﮕﺮ آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ، آﺑﭙﺎش زﻳﺮدرﺧﺘﻲ و ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺳﻮراﺧﺪار ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻒ آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ (ﺟﺪول 1-2 ) ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻣﻴﺰان ﻓﺸﺎر آب ﻻزم ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ ﺗﻘﺴﻴﻢﺑﻨﺪی ﻣﻲﮔﺮدﻧﺪ:

آﺑﭙﺎﺷﻬﺎی ﺑﺎ ﻓﺸﺎر ﻛﻢ

اﻳﻦ ﻧﻮع آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ در ﻓﺸﺎر ﺑﻴﻦ 0/35 ﺗﺎ 2 اﺗﻤﺴﻔﺮ ﻛﺎر ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. اﻧﺪازه ﻗﻄﺮهﻫﺎی آب ﺧﺮوﺟﻲ از آﺑﭙﺎش درﺷﺖ ﺑﻮده و ﻗﻄﺮ ﭘﺮاﻛﻨﺶ آب ﻛﻢ اﺳﺖ. اﻳﻦ آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ اﻏﻠﺐ ﺑﺮای آﺑﻴﺎری ﺳﺒﺰﻳﺠﺎت و درﺧﺘﺎن ﻣﻴﻮه ﺑﻪ وﻳﮋه ﻣﺮﻛﺒﺎت اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.

آﺑﭙﺎﺷﻬﺎی ﺑﺎ ﻓﺸﺎر ﻣﻼﻳﻢ

اﻳﻦ ﻧﻮع آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ در ﻓﺸﺎرﻫﺎی 1 ﺗﺎ 2 اﺗﻤﺴﻔﺮ ﻛﺎر ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و اﻏﻠﺐ دارای ﻳﻚ دﻫﺎﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻗﻄﺮهﻫﺎی آب، ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﺤﺼﻮﻻت زراﻋﻲ، ﺳﺒﺰﻳﺠﺎت و آﺑﻴﺎری زﻳﺮدرﺧﺘﻲ ﺑﺎﻏﻬﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﺟﺪول -1-2 دﺳﺘﻪﺑﻨﺪی آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ و ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت و ﺳﺎزﮔﺎری آﻧﻬﺎ

آﺑﭙﺎﺷﻬﺎی ﺑﺎ ﻓﺸﺎر ﻣﺘﻮﺳﻂ

اﻳﻦ آﺑﭙﺎﺷ‌ﻬﺎ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر 2 ﺗﺎ 4 اﺗﻤﺴﻔﺮ ﻛﺎر ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ دارای ﻳﻚ ﻳﺎ دو دﻫﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻗﻄﺮ ﭘﺮاﻛﻨﺶ آب ﺑﺰرﮔﺘﺮ از آﺑﭙﺎﺷﻬﺎی ﻛﻢ ﻓﺸﺎر اﺳﺖ و ﻫﺮ آﺑﭙﺎش ﻗﻄﺮی ﺣﺪود 23 ﺗﺎ 37 ﻣﺘﺮ را ﺧﻴﺲ ﻣﻲﻛﻨﺪ. اﻳﻦ ﻧﻮع آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ ﺑﺮای آﺑﻴﺎری اﻏﻠﺐ ﮔﻴﺎﻫﺎن و در اﻧﻮاع ﺧﺎﻛﻬﺎ ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده اﺳﺖ.

آﺑﭙﺎﺷﻬﺎی ﺑﺎ ﻓﺸﺎر زﻳﺎد

اﻳﻦ آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺑﻴﻦ 4 ﺗﺎ 7 اﺗﻤﺴﻔﺮ ﻛﺎر میﻛﻨﻨﺪ و در ﺑﺎدﻫﺎی ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻛﻤﺘﺮ از 13 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﺑﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻮزﻳﻊ آب ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﻮع آﺑﭙﺎش و ﺑﺎ ﻳﻜﻨﻮاﺧﺘﻲ زﻳﺎد ﺻﻮرت میﮔﻴﺮد. ﻗﻄﺮ آﺑﭙﺎﺷﻲ آﻧﻬﺎ ﺑﻴﻦ 34 ﺗﺎ 90 ﻣﺘﺮ اﺳﺖ و ﺑﺮای اﻧﻮاع ﮔﻴﺎﻫﺎن ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده میﺑﺎﺷﺪ.

آﺑﭙﺎﺷﻬﺎی ﺑﺰرگ ﺑﺎ ﺑﺪه زﻳﺎد

اﻳﻦ ﻧﻮع آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻮاﻗﻊ ﺗﻔﻨﮕﻲ ﻧﺎﻣﻴﺪه میﺷﻮﻧﺪ در ﻓﺸﺎرﻫﺎی ﺣﺪود 5/5 ﺗﺎ 8/5 اﺗﻤﺴﻔﺮ و ﺑﺎ ﺑﺪه ﺣﺪود 20 ﺗﺎ 60 ﻟﻴﺘﺮ ﺑﺮ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻛﺎر میﻛﻨﻨﺪ. ﻗﻄﺮ آﺑﭙﺎﺷﻲ در آﻧﻬﺎ ﺑﻴﻦ 61 ﺗﺎ 122 ﻣﺘﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. اﻳﻦ آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ ﺑﺮای آﺑﻴﺎری ﺗﻜﻤﻴﻠﻲ ﻣﺤﺼﻮﻻت و آﺑﻴﺎری ﻣﺮاﺗﻊ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ اراﺿﻲ ﺑﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﮔﻴﺎﻫﻲ ﻣﺘﺮاﻛﻢ ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻻزم ﺑﻪ ذﻛﺮ اﺳﺖ ﻛﻪاﺧﻴﺮاً آﺑﭙﺎﺷﻬﺎی ﺗﻔﻨﮕﻲ ﺑﺎ ﻓﺸﺎر ﻛﺎرﻛﺮد و آﺑﺪﻫﻲ ﻛﻤﺘﺮ از ﺣﺪود ﺑﺎﻻ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻬﺖ ﻛﺎرﺑﺮد آﻧﻬﺎ در ﻃﺮاﺣﻴﻬﺎ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻓﻨﻲ اراﺋﻪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎزﻧﺪه ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻧﻤﻮد.

2-1-2  بالهای آبیاری

ﺑﺎل آﺑﻴﺎری، ﻟﻮﻟﻪای اﺳﺖ ﻛﻪ آﺑﭙﺎﺷﻬﺎ ﺑﺮ روی آن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و آب را در ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ ﺗﻮزﻳﻊ میﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺑﺎل آﺑﻴﺎری ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻮع ﺳﻴﺴﺘﻢ آﺑﻴﺎری دارای ﻗﻄﺮ و ﺟﻨﺴﻬﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﺟﻨﺲ اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ آﻟﻮﻣﻴﻨﻴﻮم، ﭘﻠﻲاﺗﻴﻠﻦ و ﻳﺎ آﻫﻦ ﮔﺎﻟﻮاﻧﻴﺰه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. از ﻟﺤﺎظ ﻗﻄﺮ ﻧﻴﺰ از 50 ﻣﻴﻠﻲﻣﺘﺮ ﺗﺎ 125 ﻣﻴﻠﻲﻣﺘﺮ ﻣﺘﻐﻴﺮ میﺑﺎﺷﺪ. از ﻟﺤﺎظ ﻧﻮع ﻧﺼﺐ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻟﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در زﻳﺮزﻣﻴﻦ، روی زﻣﻴﻦ و ﻳﺎ ﺑﺎﻻی ﺳﻄﺢ زﻣﻴﻦ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.
ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ در آراﻳﺶ اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﻲ زﻣﻴﻦ، ﺳﺮﻋﺖ و ﺟﻬﺖ ﺑﺎد ﻏﺎﻟﺐ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. از ﻟﺤﺎظ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﻲ زﻣﻴﻦ ﺳﻌﻲ ﻣﻲﺷﻮد اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ در ﺟﻬﺖ ﺧﻄﻮط ﺗﺮاز ﻗﺮار ﮔﻴﺮد، در ﻣﻮاردی ﻛﻪ اﻳﻦﻛﺎر اﻣﻜﺎنﭘﺬﻳﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻗﺮار دادن ﺑﺎل در ﺟﻬﺖ ﺳﺮازﻳﺮی ﻧﻴﺰ ﻣﺸﻜﻞ ﭼﻨﺪاﻧﻲ اﻳﺠﺎد ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻛﺮد. ﻣﮕﺮ در ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی ﻣﻜﺎﻧﻴﺰه ﻧﻈﻴﺮ آﺑﻔﺸﺎن ﻏﻠﺘﺎن، دوار و ﺧﻄﻲ ﻛﻪ وﺟﻮد ﺷﻴﺐ ﻳﻚ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺣﺮﻛﺖ دﺳﺘﮕﺎه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. در اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺷﻴﺐ در ﺟﻬﺖ ﺑﺎل 2 ﺗﺎ 3 درﺻﺪ و در ﺟﻬﺖ ﻋﻤﻮد ﺑﺮ ﺷﻴﺐ (ﺟﻬﺖ ﺣﺮﻛﺖ دﺳﺘﮕﺎه) 4 ﺗﺎ 5 درﺻﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. از ﻟﺤﺎظ ﺑﺎد ﻏﺎﻟﺐ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻧﻴﺰ ﺗﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎد 6 ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ ﺑﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮی ﺑﺮ روی آراﻳﺶ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. وﻟﻲ در ﺳﺮﻋﺘﻬﺎی ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺎﻟﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﻋﻤﻮد ﺑﺮ ﺟﻬﺖ ﺑﺎد ﻏﺎﻟﺐ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی اصلی و ﻧﻴﻤﻪ اصلی در آبیاری بارانی

ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی اﺻﻠﻲ و ﻧﻴﻤﻪ اﺻﻠﻲ در ﺳﻴﺴﺘﻤﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﺑﺎرانی، ﻟﻮﻟﻪ‌ﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ آب را در ﺑﻴﻦ ﺑﺎﻟﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﺗﻮزﻳﻊ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ اﻏﻠﺐ از ﺟﻨﺲ لوله ﭘﻠﻲاﺗﻴﻠﻦ، ﺳﻴﻤﺎن آزﺑﺴﺖ، پی وی سی و در ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮارد آﻟﻤﻴﻨﻴﻮم و ﻳﺎ ﺟﻨﺴﻬﺎی دﻳﮕﺮ میﺑﺎﺷﺪ. در آراﻳﺶ اﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺗﻌﺪاد ﺑﺎل آﺑﻴﺎری ﺑﺎ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻃﻮل ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی اﺻﻠﻲ و ﻧﻴﻤﻪ اﺻﻠﻲ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﺷﻮد. ﺑﺮای اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺳﻌﻲ ﻣﻲﺷﻮد ﻟﻮﻟﻪ اﺻﻠﻲ ﻳﺎ ﻧﻴﻤﻪ اﺻﻠﻲ در وﺳﻂ ﻣﺰرﻋﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎﻟﻬﺎی آﺑﻴﺎری را دو ﻃﺮﻓﻪ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻛﻨﺪ.
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦﻛﻪ ﺑﺎﻟﻬﺎی آﺑﻴﺎری در ﺟﻬﺖ ﺧﻂ ﺗﺮاز ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ، ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی اﺻﻠﻲ ﻳﺎ ﻧﻴﻤﻪ اﺻﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﻬﺎی آﺑﻴﺎری را ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ در ﺟﻬﺖ ﺷﻴﺐ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ. ﺑﺮای ﺗﻮزﻳﻊ ﺑﻬﺘﺮ ﻓﺸﺎر در ﺑﻴﻦ ﺑﺎﻟﻬﺎی آﺑﻴﺎری ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی اﺻﻠﻲ ﻳﺎ ﻧﻴﻤﻪ اﺻﻠﻲ ﺣﺘﻲاﻟﻤﻘﺪور در ﺧﻂ اﻟﺮأس و در ﺟﻬﺖ ﺷﻴﺐ ﺳﺮازﻳﺮی ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ. در ﺻﻮرت ﻋﺪم اﻣﻜﺎن ﺑﺎ رﻋﺎﻳﺖ ﺿﻮاﺑﻂ ﻫﻴﺪروﻟﻴﻜﻲ ﻣﺮﺑﻮط ﻗﺮار دادن آﻧﻬﺎ در وﺿﻌﻴﺘﻲ ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﻤﺎﻧﻌﺘﻲ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. ﻃﻮل ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی اﺻﻠﻲ و ﻧﻴﻤﻪ اﺻﻠﻲ ﻧﻴﺰ ﺗﺎﺑﻌﻲ از ﺗﻌﺪاد ﺑﺎﻟﻬﺎی ﺗﺤﺖ ﭘﻮﺷﺶ و ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﻬﺮه ﺑﺮداری ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.