پوشش لوله های فولادی با مواد قیری یا قطرانی به طریق گرم
1-2-5 ﮐﻠﯿﺎﺕ
ﺍﯾﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﭘﻮﺷﺶ ﺣﻔﺎﻇﺘﯽ ﺳﻄﻮﺡ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎی ﻓﻮﻻﺩی ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺩ ﻗﯿﺮ ﻧﻔﺘﯽ و ﯾﺎ ﻗﻄﺮﺍﻥ ﺫﻏﺎﻝ ﺳﻨﮕﯽ و ﺍﻧﺪوﺩ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻓﻮﻻﺩی ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺩ ﻗﯿﺮی (ﺑﻪ ﺟﺰ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻓﻮﻻﺩی ﺑﺮﺍی ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺁﺏ ﺁﺷﺎﻣﯿﺪﻧﯽ) ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.
ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﻣﻮﻇﻒ ﺍﺳﺖ ﮐﻠﯿﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦﺁﻻﺕ، ﺍﺑﺰﺍﺭ ﮐﺎﺭ و ﻧﯿﺮوی ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁوﺭﺩﻩ و ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﺎﯾﺪ.
ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﭘﻮﺷﺶ ﺍﺯ ﻗﺪﯾﻢ ﺑﺮﺍی ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺟﺪﺍﺭ ﺩﺍﺧﻠﯽ و ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻓﻮﻻﺩی ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﺭﻓﺘﻪ و ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻧﺎﺭﺳﺎﺋﯽ ﻫﺎ و ﻣﻌﺎﯾﺐ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺟﺮﺍی ﭘﻮﺷﺶ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ و ﻫﻢ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍی ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺎ ﻗﻄﺮﺍﻥ ﺫﻏﺎﻝ ﺳﻨﮕﯽ، ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮﺍﺕ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ ﺩﺭ ﺭﯾﻪ و ﭘﻮﺳﺖ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺿﻮﺍﺑﻂ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﯽ و ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﯾﻤﻨﯽ ﮐﺎﻣﻼً ﺭﻋﺎﯾﺖ ﮔﺮﺩﺩ.
ﺑﺮﺍی ﺍﺟﺮﺍی ﭘﻮﺷﺶ، ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟــﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻣﺎﺳﻪﭘﺎﺷﯽ و ﯾﺎ ﺳﺎﭼﻤﻪﺯﻧﯽ (ﺑﻼﺳﺘﯿﻨﮓ) ﺗﺎ ﺩﺭﺟﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﮐﺎﻣﻼً ﺗﻤﯿﺰﮐﺎﺭی ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ ﺗﺎ ﺳﻄﺢ ﻓﻠﺰ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮی ﻣﺎﺕ ﺩﺭ ﺁﯾﺪ.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻤﯿﺰﮐﺎﺭی و ﺁﻣﺎﺩﻩﺳﺎﺯی ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ، ﻻﯾﻪ ﺁﺳﺘﺮی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮ ﺭوی ﻟﻮﻟﻪ ﭘﺎﺷﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ و ﻣﺪﺗﯽ ﺑﺮﺍی ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻥ، ﻧﮕﻬﺪﺍﺭی ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺳﭙﺲ ﻟﻮﻟﻪ ﺭوی ﻏﻠﻄﮏﻫﺎﺋﯽ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺩوﺭﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺭﺍﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ و ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻝ، ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻧﻪ ﻗﯿﺮﺭﯾﺰ، ﻗﯿﺮ و ﯾﺎ ﻗﻄﺮﺍﻥ ﻣﺬﺍﺏ ﺑﺮ ﺭوی ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻻﯾﻪ ﻗﯿﺮ ﺑﺎ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﺩوﺭﺍﻧﯽ و ﻣﺤﻮﺭی ﻟﻮﻟﻪ و ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻗﯿﺮﺭﯾﺰی ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ.
ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﻗﯿﺮﺭﯾﺰی، ﯾﮏ ﯾﺎ ﺩو ﻻﯾﻪ ﻧﻮﺍﺭ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺍﻟﯿﺎﻑ ﺷﯿﺸﻪ (ﻧﻮﺍﺭ ﺩﺍﺧﻠﯽ) ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺎﺭﭘﯿﭽﯽ ﺑﻪ ﺩوﺭ ﻟﻮﻟﻪ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺍﯾﻦ ﻧﻮﺍﺭ ﺑﺎ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﮐﺸﺶ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻃﻮﺭی ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭوﻥ ﻗﯿﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﺲ ﻧﻮﺍﺭ ﻣﺘﺨﻠﺨﻞ، ﻗﯿﺮ ﺍﺯ ﺩﺭوﻥ ﻣﻨﺎﻓﺬ ﺁﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩﻩ و ﻧﻮﺍﺭ ﮐﺎﻣﻼً ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﯿﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﯾﮏ ﻻﯾﻪ ﻧﻮﺍﺭ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﯿﺮ (ﻧﻮﺍﺭ ﺧﺎﺭﺟﯽ) ﺑﺎ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﮐﺸﺶ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﺩوﺭ ﺁﻥ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺟﺮﺍی ﭘﻮﺷﺶ، وﺟﻮﺩ ﺩو ﻋﺪﺩ ﭼﺸﻤﻪ ﻗﯿﺮ ﯾﮑﯽ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﻮﺍﺭ ﺩﺍﺧﻠﯽ و ﯾﮑﯽ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﻮﺍﺭ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺿﺮوﺭی ﺍﺳﺖ.
ﺑﺮﺍی ﺍﺟﺮﺍی ﺍﻧﺪوﺩ ﺩﺍﺧﻞ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻤﯿﺰﮐﺎﺭی ﺳﻄﻮﺡ ﺩﺍﺧﻞ ﻟﻮﻟﻪ (ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺳﻄﻮﺡ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻟﻮﻟﻪ)، ﻗﺸﺮ ﭘﺮﺍﯾﻤﺮ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮ ﺭوی ﻟﻮﻟﻪ ﺯﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺟﺮﺍی ﺍﻧﺪوﺩ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﯽﭼﺮﺧﺪ، ﻣﻮﺍﺩ ﻗﯿﺮی ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﯾﮏ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﺩﺍﺧﻞ ﻟﻮﻟﻪ ﭘﺎﺷﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺑﺮﺍی ﺍﻧﺪوﺩ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ، ﺍﺯ ﻧﻮﺍﺭﻫﺎی ﺗﻘﻮﯾﺖﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ و ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻻﯾﻪ ﺍﻧﺪوﺩ ﺑﺎ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻗﯿﺮﺭﯾﺰی و ﺣﺮﮐﺖ ﻃﻮﻟﯽ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﻫﻨﺪﻩ، ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ.
2-2-5 ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎ و ﻣﺮﺍﺟﻊ
ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮﺍی ﺍﺟﺮﺍی ﭘﻮﺷﺶ ﺧﺎﺭﺟﯽ و ﺍﻧﺪوﺩ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺁﺑﺮﺳﺎﻧﯽ ﻓﻮﻻﺩی ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺩ ﻗﯿﺮی ﯾﺎ ﻗﻄﺮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﻃﺮﯾﻘﻪ ﮔﺮﻡ ﺗﻬﯿﻪ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ و ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻤﯿﺰﮐﺎﺭی و ﺁﻣﺎﺩﻩﺳﺎﺯی ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ، ﺍﺟﺮﺍی ﺁﺳﺘﺮی ﺑﺮﺭوی ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ، ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻮﺍﺩ ﻗﯿﺮی ﯾﺎ ﻗﻄﺮﺍﻧﯽ، ﺍﺟﺮﺍی ﭘﻮﺷﺶ ﺧﺎﺭﺟﯽ و ﯾﺎ ﺍﻧﺪوﺩ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻟﻮﻟﻪ، ﺗﻌﻤﯿﺮ ﭘﻮﺷﺶ و ﺁﺯﻣﺎﯾﺸﻬﺎی ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﭘﻮﺷﺶ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩی ﺍﯾﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﺒﻮﺩﻩ و ﯾﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﻣﺴﮑﻮﺕ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ وﻫﻠﻪ ﺍوﻝ، ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎی ﻣﺼﻮﺏ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ و ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﻧﺸﺮﯾﺎﺕ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﯾﺰی ﮐﺸﻮﺭ ﯾﺎ ﺑﺨﺸﻬﺎی ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺁﺧﺮﯾﻦ وﯾﺮﺍﯾﺶ و ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎی ﺑﯿﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ JIS, DIN, BS, AWWA, ISO ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﯾﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩ :
ﺍﻟﻒ – ISO 5256
ﭘﻮﺷﺶ ﻗﯿﺮی ﯾﺎ ﻗﻄﺮﺍﻧﯽ ﺑﺮﺍی ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺧﺎﺭﺟﯽ وﺩﺍﺧﻠﯽ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻓﻮﻻﺩی ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ.
ﺏ – AWWA C203
ﭘﻮﺷﺶ ﻗﻄﺮﺍﻥ ﺫﻏﺎﻝ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺮﺍی ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺧﺎﺭﺟﯽ و ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺁﺑﺮﺳﺎﻧﯽ ﻓﻮﻻﺩی.
پ – BS 4147
ﭘﻮﺷﺶ ﻗﯿﺮ ﻧﻔﺘﯽ ﺑﺮﺍی ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺳﻄﻮﺡ ﻓﻠﺰی
ﺕ – DIN 30673
ﭘﻮﺷﺶ ﻗﯿﺮ ﻧﻔﺘﯽ ﺑﺮﺍی ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺳﻄﻮﺡ ﺧﺎﺭﺟﯽ و ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻓﻮﻻﺩی.
ﺙ – JIS G 3491
ﭘﻮﺷﺶ ﻗﯿﺮ ﻧﻔﺘﯽ ﺑﺮﺍی ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺳﻄﻮﺡ ﺩﺍﺧﻠﯽ و ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﺁﺑﺮﺳﺎﻧﯽ ﻓﻮﻻﺩی.
ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﭘﻮﺷﺶ، ﺷﺎﻣﻞ ﻗﯿﺮ ﯾﺎ ﻗﻄﺮﺍﻥ، ﭘﺮﺍﯾﻤﺮ، ﻧﻮﺍﺭ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺍﻟﯿﺎﻑ ﺷﯿﺸﻪ و ﻧﻮﺍﺭ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺍﻟﯿﺎﻑ ﺷﯿﺸﻪ و ﯾﺎ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﯿﺮ ﯾﺎ ﻗﻄﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﺮﺍی ﺗﻬﯿﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ، ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺩﺭ وﻫﻠﻪ ﺍوﻝ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎی ﻣﺼﻮﺏ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ و ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ (ISIRI) و ﻧﺸﺮﯾﺎﺕ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﯾﺰی ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ و ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎی ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﻓﻮﻕﺍﻟﺬﮐﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮔﺮﺩﺩ.
3-2-5 ﺗﻤﯿﺰﮐﺎﺭی و ﺁﻣﺎﺩﻩﺳﺎﺯی ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ
1-3-2-5 ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻠﯽ
ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺟﺮﺍی ﭘﻮﺷﺶ ﺧﺎﺭﺟﯽ و ﺩﺍﺧﻠﯽ، ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﻣﻼً ﺗﻤﯿﺰ ﺑﻮﺩﻩ و ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﺩ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﻧﮓ، ﺭوﻏﻦ، ﮔﺮﯾﺲ، ﭘﻮﺳﺘﻪ، ﺯﻧﮓ و ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺎﺧﺎﻟﺼﯽﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﯽ ﭘﻮﺷﺶ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﻋﺎﺭی ﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﺮﺍی ﺗﻤﯿﺰﮐﺎﺭی ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﺭوﺵ ﻣﺎﺳﻪﭘﺎﺷﯽ ﯾﺎ ﺳﺎﭼﻤﻪﺯﻧﯽ، ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﺯﺭﺳﯽ ﭼﺸﻤﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﺩ و ﮐﻠﯿﻪ ﻣﻮﺍﺩ ﺭوﻏﻨﯽ، ﮔﺮﯾﺲ و ﻧﻈﯿﺮ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺣﻼﻝ ﻣﻨﺎﺳﺐ (ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺮی ﮐﻠﺮوﺍﺗﺎﻥ (10101 و ﭘﺎﺭﭼﻪ ﯾﺎ ﮔﻮﻧﯽ ﺗﻤﯿﺰ و ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﻓﻠﺰ ﭘﺎک ﺷﻮﺩ.
ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺴﻬﯿﻞ ﺗﻤﯿﺰﮐﺎﺭی، ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﯿﺶﮔﺮﻣﯽ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ. ﭘﯿﺶﮔﺮﻣﯽ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺑﺮﻕ و ﯾﺎ ﺑﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ، ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﻦ 30 ﺗﺎ 50 ﺩﺭﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﯿﮕﺮﺍﺩ ﮔﺮﻡ ﺷﻮﺩ.
ﺑﺮﺍی ﺗﻤﯿﺰﮐﺎﺭی ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﺭوﺵ ﻣﺎﺳﻪﭘﺎﺷﯽ ، ﺑﺎﯾﺪ ﺩﯾﮓ ﻣﺎﺳﻪﭘﺎﺷﯽ، ﮐﻤﭙﺮﺳﻮﺭ ﻫﻮﺍ و ﺳﺎﯾﺮ ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ و ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺗﻬﯿﻪ ﺷﻮﺩ. ﻣﺎﺳﻪ ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﺯﯾﺎﺩ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻮﺍی ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﯾﮏ ﻟﻮﻟﻪ و ﺳﭙﺲ ﻧﺎﺯﻝ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺳﻄﺢ ﻓﻠﺰ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ و ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺍﺩ، ﺳﻄﺢ ﻓﻠﺰ ﺗﻤﯿﺰ و ﺳﺎﺋﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺟﻨﺲ ﻣﺎﺳﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺳﯿﻠﯿﺲ و ﻓﺎﻗﺪ ﺧﺎک ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﺍﺯ وﺭوﺩ ﺫﺭﺍﺕ ﻣﺎﺳﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻟﻮﻟﻪ، ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺩو ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﺎﻟﺸﺘﮏ ﻣﺴﺪوﺩ ﻧﻤﻮﺩ.
ﺩﺭﺟﻪ ﺗﻤﯿﺰی ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺩﺭﺟﻪ Sa2 ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩISO8501-1 (ﯾﺎ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺳﻮﺋﺪی SIS 055900 و ﯾﺎ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ) ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻣﺎﺳﻪﭘﺎﺷﯽ، ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻄﺢ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻫﻮﺍی ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﮔﺮﺩ و ﻏﺒﺎﺭ ﺗﻤﯿﺰﮔﺮﺩﺩ.
ﺑﺮﺍی ﺗﻤﯿﺰﮐﺎﺭی ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺭوﺵ ﺳﺎﭼﻤﻪﺯﻧﯽ، ﻟﻮﻟﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﺧﻞ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﭘﺎﺷﺸﯽ ﻋﺒﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﭘﺎﺷﺸﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺯﻧﮓ، ﭘﻮﺳﺘﻪ و ﺭﺳﻮﺑﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﭘﺎک ﻧﻤﻮﺩﻩ و ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮی ﻓﻠﺰی ﺭﺍ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥ ﺳﺎﺯﺩ. ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺗﻤﯿﺰی ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭوﺵ ﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺩﺭﺟﻪ Sa2 ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩﻫﺎی ﻓﻮﻕﺍﻟﺬﮐﺮ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﺮﺍی ﺗﻤﯿﺰﮐﺮﺩﻥ ﻏﺒﺎﺭ و ﺳﺎﯾﺮ ﺫﺭﺍﺕ ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪﻩ ﺭوی ﻟﻮﻟﻪ، ﺑﺎ ﺗﻌﺒﯿﻪ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻣﮑﻨﺪﻩ ﻏﺒﺎﺭ و ﻋﺒﻮﺭﺩﺍﺩﻥ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﻥ، ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﻟﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺗﻤﯿﺰ ﻧﻤﻮﺩ. ﺳﻄﻮﺡ ﻟﻮﻟﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻤﯿﺰ ﺷﺪﻥ، ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔﺮﺩ و ﻏﺒﺎﺭ و ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﭼﺮﺑﯽ، ﺭوﻏﻦ و ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻮﺍﺩ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑــﻞ ﺯﻧﮓﺯﺩﮔﯽ ﻣﺠﺪﺩ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺷﻮﺩ.
ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻤﯿﺰﮐﺎﺭی و ﺯﻧﮓﺯﺩﺍﺋﯽ ﻟﻮﻟﻪ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺣﻔﺮﻩ و ﯾﺎ ﻧﻘﺎﺋﺺ ﺩﯾﮕﺮی ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﺸــﺎﻫﺪﻩ ﺷﻮﺩ، ﻟـﻮﻟـﻪ ﺑﺮﺍی ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺎﺯﺭﺳﯽ ﺩﻗﯿﻖ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ و ﺭﺩ ﯾﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﺁﻥ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
2-3-2-5 تمیزکاری موضعی
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺗﻤﯿﺰﮐﺎﺭی ﺳﻄﺢ ﻣﺤﺪوﺩی ﺍﺯ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﺮﺱ ﺳﯿﻤﯽ ﺑﺮﻗﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺣﻤﻞ، ﺳﻨﮓ ﺳﻤﺒﺎﺩﻩ و ﯾﺎ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ Sa3 ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ISO 8501-1 (ﯾﺎ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺳﻮﺋﺪی) ﺗﻤﯿﺰ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩ.
4-2-5 آسترزنی
ﺁﺳﺘﺮی ﻣﺎﯾﻊ ﺳﯿﺎﻩ ﺭﻧﮓ ﭼﺴﺒﻨﺪﻩﺍی ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻻﯾﻪ ﺑﺮ ﺭوی ﺳﻄﺢ ﻓﻠﺰ ﺗﻤﯿﺰ ﺷﺪﻩ، ﺯﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﯽ ﺑﯿﻦ ﻓﻠﺰ و ﻻﯾﻪ ﭘﻮﺷﺶ ﺭﺍ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﺪ.
ﺁﺳﺘﺮی ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﺭوی ﺳﻄﺢ ﺗﻤﯿﺰ و ﺧﺸﮏ ﻫﻤﺎﻥﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﻓﻮﻕ ﺑﯿﺎﻥ ﺷﺪ، ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﺩ. ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺟﺮﺍ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﻣﺎی ﻫﻮﺍ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ 7 ﺩﺭﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﯿﮕﺮﺍﺩ و ﯾﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﻣﺤﯿﻂ، ﺯﯾﺎﺩ (ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ 85 ﺩﺭﺻﺪ) و ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﺮﻃﻮﺏ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺟﺮﺍی ﺁﺳﺘﺮی ﻣﺠﺎﺯ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷد ﻣﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﺗﺎ ﺩﻣﺎی30 ﺗﺎ40 ﺩﺭﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﯿﮕﺮﺍﺩ ﮔﺮﻡ ﺷﻮﺩ. ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﯿﺰی ﺳﻄﺢ ﻓﻠﺰ ﺑﺮﺍی ﺍﺟﺮﺍی ﺁﺳﺘﺮی ﻟﻄﻤﻪ وﺍﺭﺩ ﺳﺎﺯﺩ.
ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻫﻮﺍ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﯾﺎ ﻣﻪﺁﻟﻮﺩ ﺍﺳﺖ، ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺁﺳﺘﺮی ﺯﺩﻩ ﺷﻮﺩ، ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﯿﻂ ﺳﺮﭘﻮﺷﯿﺪﻩ و ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﻮﺩ. ﻗﺸﺮ ﺁﺳﺘﺮی ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺁﺳﺘﺮی و ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ 20 ﻣﯿﮑﺮوﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﯾﮑﻨﻮﺍﺧﺖ و ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﺩ. ﺍﺟﺮﺍی ﺁﺳﺘﺮی ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺎﺷﺸﯽ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ. ﺁﺳﺘﺮی ﺭﺍ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻓﺮﭼﻪ (ﺑﺮﺱ ﺩﺳﺘﯽ)، ﻏﻠﺘﮏ و ﯾﺎ ﻫﺮ وﺳﯿﻠﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﺮﺩ.
ﺩﻣﺎی ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺟﺮﺍی ﺁﺳﺘﺮی، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ. ﺁﺳﺘﺮی ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ و ﺑﺎ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺧﻮﺏ ﺑﺮ ﺭوی ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﻮﺩ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭی ﮐﻪ ﺣﯿﻦ ﺍﺟﺮﺍی ﺁﺳﺘﺮی، ﺣﺒﺎﺏ ﺭوی ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻧﺸﻮﺩ. ﺁﺳﺘﺮی و ﻣﻮﺍﺩ ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﺳﺘﺮی، ﺑﺸﮑﻪﻫﺎی ﺣﺎوی ﺁﺳﺘﺮی ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻏﻠﻄﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺤﺘﻮﯾﺎﺕ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﻥ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺨﻠﻮﻁ و ﯾﮑﻨﻮﺍﺧﺖ ﺷﻮﺩ.
ﺁﺳﺘﺮی ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﻫﻮﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ، ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍی ﯾﮏ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺁﺳﺘﺮیﺯﻧﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﺳﺘﺮی ﻫﺎی ﻏﻠﯿﻆ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﯾﻊ ﺣﻼﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺨﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺠﺎﺯ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮﺍی ﺳﻬﻮﻟﺖ ﺍﺟﺮﺍی ﺁﺳﺘﺮی، ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺟﺮﺍ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺩﻣﺎی ﻣﺠﺎﺯ ﻃﺒﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﮔﺮﻡ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺖ.
ﺑﺮﺍی ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺁﺳﺘﺮی ﺧﯿﺲ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻤﺎﺱ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺑﺎ ﮔﺮﺩوﻏﺒﺎﺭ، ﻣﻪ، ﺑﺎﺭﺍﻥ و ﯾﺎ ﻫﺮ ﻣﺎﺩﻩ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺩﯾﮕﺮ و ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺁﺳﺘﺮی ﮐﺎﻣﻼً ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ و ﭘﻮﺷﺶ ﺭوی ﺁﻥ ﺍﺟﺮﺍ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺬﯾﺮﺩ.
ﺣﺪﺍﻗﻞ و ﺣﺪﺍﮐﺜﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻥ ﺑﺮﺍی ﻻﯾﻪ ﺁﺳﺘﺮی و ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﯿﻦ ﺯﺩﻥ ﺁﺳﺘﺮی و ﺍﺟﺮﺍی ﭘﻮﺷﺶ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﺁﺳﺘﺮی و ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺁﻥ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻥ ﺁﺳﺘﺮی ﺭﺍ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻟﻤﺲ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻧﻤﻮﺩ. ﻻﯾﻪ ﺁﺳﺘﺮی ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺨﺖ و ﺧﺸﮏ ﺑﻮﺩﻩ و ﺍﺛﺮ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮ ﺭوی ﺁﻥ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ.
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﯿﻦ ﺯﺩﻥ ﺁﺳﺘﺮی و ﺍﺟﺮﺍی ﭘﻮﺷﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺑﻄﻮﻝ ﺍﻧﺠﺎﻣﺪ، ﺳﻄﺢ ﺁﺳﺘﺮی ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺠﺪﺩﺍً ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺎﺭی ﺷﺪﻩ و ﺁﺳﺘﺮی ﺯﺩﻩ ﺷﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺁﺳﺘﺮی، ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞ ﻣﺸﺨﺺ و ﺧﺎﺻﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺳﻄﺢ ﺁﺳﺘﺮی ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎﻣﻼً ﺻﺎﻑ و ﻋﺎﺭی ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻨﻔﺬ، ﺷﺮﻩ و ﯾﺎ ﻧﺎﺻﺎﻓﯽﻫﺎی ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺤﻞ ﻣﻨﻔﺬﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺠﺪﺩﺍً ﺁﺳﺘﺮی ﺧﻮﺭﺩﻩ و ﻣﺤﻞ ﺷﺮﻩﻫﺎ و ﻧﺎﺻﺎﻓﯽﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﺮﺱ ﺳﯿﻤﯽ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ و ﺳﻄﺢ ﻓﻠﺰ ﻣﺠﺪﺩﺍً ﺗﻤﯿﺰﮐﺎﺭی ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ، ﺁﺳﺘﺮی ﺯﺩﻩ ﺷﻮﺩ.