بستن و جازدن خطوط آب و فاضلاب

9-2-1 ﺑﺴﺘﻦ ﻟﻮﻟﻪ (ﺟﺎﺯﺩﻥ)

ﺑﺴﺘﻦ ﯾﺎ ﺟﺎ ﺯﺩﻥ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ و ﺍﺳﺎﺳﯽﺗﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﺍﺳﺖ. ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﻣﻮﻇﻒ ﺍﺳﺖ ﮐﺎﺭﻫﺎی ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺯ ﺁﺏﺑﻨﺪی ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ و ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺎﺯﺩﻫﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺪوﺩﻩ ﻋﻤﺮ ﻃﺮﺍﺣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻧﺤﻮﻩ ﺟﺎ ﺯﺩﻥ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﻟﻮﻟﻪ، ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻝ و وﺿﻌﯿﺖ ﮐﺎﻧﺎﻝ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﯿﺐ و ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺳﺖ. ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺟﺎﺯﺩﻥ ﻟﻮﻟﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺗﻤﯿﺰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻟﻮﻟﻪ و ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ. ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺎک ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﻧﺘﻬﺎی ﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ و ﺍﻧﺘﻬﺎی ﻟﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍی ﺟﻔﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﻨﺪ. ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﻌﻄﺎﻑ و ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﯾﺎ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺟﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﻮﺷﺶ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺯﺩﻥ ﯾﺎ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺟﻮﺷﮑﺎﺭی ﻃﺒﻖ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺁﻣﺎﺩﻩ و ﭘﻮﺷﺶ ﺷﻮﻧﺪ. ﮐﻠﯿﻪ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎی ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ و ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻠﻬﺎی ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺟﻔﺖ و ﻣﺘﺼﻞ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎی ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻫﯿﺪﺭوﻟﯿﮑﯽ ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎی ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﻌﻄﺎﻑ ﺫﮐﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺍﺯ %50 ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ ﺗﺠﺎوﺯ ﮐﻨﺪ. ﻧﺤﻮﻩ ﺟﻔﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻟﻮﻟﻪ و ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﻨﺪﺭﺟﺎﺕ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﯽ و ﺳﺎﯾﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻠﻬﺎی ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻧﮑﺎﺕ ﻓﻨﯽ ﺯﯾﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺿﺮوﺭی ﺍﺳﺖ.

1-9-2-1 ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺳﺮﺳﺎﺩﻩ و ﺳﺮﮐﺎﺳﻪ

ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﻣﻮﻇﻒ ﺍﺳﺖ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﻣﻨﺪﺭﺟﺎﺕ ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎﺭﻩ (4-2-1) ﺭﺍ ﺭﻋﺎﯾﺖ و ﭘﯽﮔﯿﺮی ﮐﻨﺪ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻣﺤﺘﻤﻞﺗﺮﯾﻦ ﻋﻠﺖ ﻋﺪﻡ ﺁﺏﺑﻨﺪی وﺟﻮﺩ ﻣﻮﺍﺩ ﺯﺍﺋﺪ ﺑﯿﻦ ﻻﺳﺘﯿﮏ ﺁﺏﺑﻨﺪی و ﻧﺸﯿﻤﻦﮔﺎﻩ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺳﺮﮐﺎﺳﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﻧﮑﺎﺕ ﻣﻬﻢ ﺩﯾﮕﺮی ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍی ﯾﮏ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺻﺤﯿﺢ و ﺁﺏﺑﻨﺪی ﺻﺪﻣﻪ وﺍﺭﺩ ﮐﻨﺪ، ﻋﺪﻡ ﺟــﺎ ﺯﺩﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﻟﻮﻟﻪ ﺳﺮﺳﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﺳﺖ. ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺳﺮﺳﺎﺩﻩ ﻋﻼﻣﺖﮔﺬﺍﺭی ﺑـﺮﺍی ﺟﺎﮔﺬﺍﺭی ﺻﺤﯿﺢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﯾـــﻦ ﻋﻼﻣﺖﮔﺬﺍﺭی ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻗﻄﻌﻪ ﮔﭻ ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺯﺩﻥ ﻋﻼﻣﺖ ﮔﺬﺍﺭی ﻧﻤﻮﺩ. ﺳﺮﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﻟﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺟﺎﮔﺬﺍﺭی ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺦﺯﻧﯽ2 و ﻧﺮﻡ و ﺑﺪوﻥ ﭘﻠﯿﺴﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﺯ ﺟﺎ ﺯﺩﻥ ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻟﺐ ﺗﯿﺰ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﺎﺳﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭی ﺷﻮﺩ. ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﭘﺎﺭﮔﯽ ﻻﺳﺘﯿﮏ ﺁﺏﺑﻨﺪی و ﺩﺭﻧﺘﯿﺠﻪ ﺻﺪﻣﻪ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ و ﺍﯾﺮﺍﺩﺍﺕ ﺟﺪی ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻫﯿﺪﺭوﻟﯿﮑﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ. ﭘﺦﺯﻧﯽ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﯿﺮﺩ. ﭘﺦﺯﻧﯽ ﺳﺮﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎ وﺳﺎﯾﻞ ﺩﺳﺘﯽ ﯾﺎ ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ. ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩی ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎی ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ ﺳﺮﮐﺎﺳﻪﺍی ﯾﺎ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﺑﺎ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺩﺭ ﻗﻮﺱ ﺟﺎﮔﺬﺍﺭی ﺷﻮﺩ، ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺪوﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺟﺎ ﺯﺩﻩ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎی ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ ﯾﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞ ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺳﺮﺳﺎﺩﻩ ﻟﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﻧﻤﻮﺩ. ﺟﺎﺯﺩﻥ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﺍﻗﻄﺎﺭﮐﻮﭼﮏ ﺭﺍ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻟﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ -5-2-1) ﺍﻟﻒ) ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ. ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﺍﻗﻄﺎﺭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺗﯿﻔﻮﺭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ و ﻗﻄﺮ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ -5-2-1) ﺏ) ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻟﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺟﺎ ﺯﺩ.

 2-9-2-1 ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﻌﻄﺎﻑ (ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ)

ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﺑﺮﺍی ﺟﺎ ﺯﺩﻥ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﻓﻮﻻﺩی ﺑﺎ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﯾﺎ ﻟﻮﻟﻪﻫﺎی ﭼﺪﻥ ﻧﺸﮑﻦ ﺑﺎ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﮔﻠﻨﺪ و ﭘﯿﭻ و ﻣﻬﺮﻩﺍی ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎﺭﻩ (6-2-1) ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﯿﺮوی ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺍی ﺳﻔﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﭘﯿﭽﻬﺎ ﺑﺮﺍی ﺍﺟﺮﺍی ﯾﮏ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﮐﺎﻣﻞ و ﺻﺤﯿﺢ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﺎﻥ و ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻧﻮﻉ ﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻮﻝ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

3-9-2-1 ﻧﮕﻬﺪﺍﺭی ﻟﻮﻟﻪ ﺩﺭ ﺷﯿﺒﻬﺎی ﺗﻨﺪ

ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎی ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﺑﺎ ﺷﯿﺒﻬﺎی ﺗﻨﺪ ﻧﺤﻮﻩ ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺭ ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺴﻤﺖ ﺟﻠﻮ ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪﻫﺎی ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ و ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻃﺮﺡ ﺫﮐﺮ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﻧﮕﺮﺩﯾﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎﺭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺘﺒﺎً ﺍﯾﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ. ﺗﻮﺻﯿﻪﻫﺎی ﺯﯾﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎی ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺷﯿﺐ ﻣﺴﯿﺮ ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﺍﺯ 1 : 5 (ﯾﮏ ﻋﻤﻮﺩی، 5 ﺍﻓﻘﯽ) ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﮕﻬﺪﺍﺭی ﻟﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﺍﺯ ﺭﺍﻧﺶ و ﻓﺮﺍﺭ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﻟﺰﺍﻣﯽ ﺍﺳﺖ. ﻧﮕﻬﺪﺍﺭی ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺑﻠﻮﮐﻬﺎی ﺑﺘﻨﯽ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻧﺪﻩ ﻋﻤﻮﺩ ﺑﺮ ﻣﺴﯿﺮ ﻟﻮﻟﻪﮔﺬﺍﺭی ﯾﺎ ﺗﺮﺗﯿﺒﺎﺕ ﺩﯾﮕﺮی ﺻﻮﺭﺕ ﮔﯿﺮﺩ. ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻠﻮﮐﻬﺎی ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻧﺪﻩ ﺩﺭﺟﺪوﻝ ﺷﻤﺎﺭﻩ (3-2-1) ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺍی ﺷﯿﺒﻬﺎی ﺑﯿﻦ 1 : 6 ﺗﺎ 1 : 12 ﻟﺰوﻡ ﺍﺟﺮﺍی ﺑﻠﻮﮐﻬﺎی ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻧﺪﻩ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﺍﺭﺩ و ﺑﺮﺍی ﺷﯿﺒﻬﺎی ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ 1 : 12 ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺑﻠﻮﮐﻬﺎی وﺍﺩﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ. ﺩﺭ ﺗﺮﺍﻧﺸﻪﻫﺎی ﺑﺎ ﺷﯿﺐ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺗﻨﺪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺎﮐﺒﺮﺩﺍﺭی، ﺗﺮﺍﻧﺸﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺴﯿﺮ ﺗﺨﻠﯿﻪ ﺁﺑﻬﺎی ﺳﻄﺤﯽ ﯾﺎ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻨﯽ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺳﺮﯾﻊ ﺁﺏ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺴﺘﺸﻮی ﻣﻮﺍﺩ ﮐﻒ ﺑﺴﺘﺮ ﺷﺪﻩ و ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻘﻠﯿﻞ ﺿﺮﯾﺐ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﮐﺎﺭﻫﺎی ﻧﺼﺐ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﺑﺮﺍی ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺴﺘﺮ ﻟﻮﻟﻪ و ﺧﺎﮐﺮﯾﺰی ﺭوی ﺁﻥ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻣﺸﺎوﺭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩ. ﺩﺭ ﺟﺪوﻝ ﺷﻤﺎﺭﻩ (3-2-1) ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻠﻮکﻫﺎی ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻧﺪﻩ ﺑﺮﺍی ﻟﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﻃﻮﻝ 5 ﻣﺘﺮ ﺩﺭ ﺷﯿﺐﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

4-9-2-1 ﺿﺮﺑﻪ ﮔﯿﺮﻫﺎ

ﺩﺭ ﺧﻄﻮﻁ ﻟﻮﻟﻪ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻬﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ، ﺷﯿﺮﻫﺎ، ﺯﺍﻧﻮﯾﯽﻫﺎ، ﺳﻪ ﺭﺍﻫﯽﻫﺎ، ﺗﺒﺪﯾﻞﻫﺎ و ﻧﻈﺎﯾﺮ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﻮﺩ، ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺿﺮﺑﻪ و ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﺮﮐﺖ ﻟﻮﻟﻪ و ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺟﺬﺏ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺮو و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﻟﻮﻟﻪ و ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ، ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﻤﻬﯿﺪﺍﺕ ﺧﺎﺹ ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ ﺍﻟﺰﺍﻣﯽ ﺍﺳﺖ. ﻧﯿﺮوی ﺿﺮﺑﻪﺍی ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻋﻤﻮﺩ ﺑﺮ ﻣﺤﻮﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﯾﺎ ﺗﺤﺖ ﺍﺛﺮ ﺑﺮﺁﯾﻨﺪ ﻧﯿﺮوﻫﺎی وﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺯﺍوﯾﻪ ﺩﺍﺭ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺮو ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﯾﺎ ﻟﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﻣﺤﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﻨﺪ. ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﺷﻤــﺎﺭﻩ (7-2-1) ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻤﺎﺗﯿﮏ ﻧﺤﻮﻩ ﺍﺛﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﺿﺮﺑﻪﺍی ﺑﺮﺍی ﺯﺍﻧﻮی 45 و 90 ﺩﺭﺟﻪ و ﺳﻪﺭﺍﻫﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﻓﻮﻕ، ﮐﻨﺘﺮﻝ و ﺟﺬﺏ ﻧﺸﻮﺩ، ﺑﺎﻋﺚ ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ و ﺩﺭ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ و ﺍﺯ ﺁﺏﺑﻨﺪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻥ ﺧﻂ ﻟﻮﻟﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﻧﺤﻮﻩ ﮐﻨﺘﺮﻝ و ﺟﺬﺏ ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﺿﺮﺑﻪﺍی ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺍﺗﺼﺎﻟﯽﻫﺎ و ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﯾﺮ ﺍﺳﺖ.

1-4-9-2-1 ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻠﻮک ﺿﺮﺑﻪ ﮔﯿﺮ

ﻣﻌﻤﻮﻝﺗﺮﯾﻦ ﺭوﺵ ﮐﻨﺘﺮﻝ و ﺟﺬﺏ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺮو ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻠﻮﮐﻬﺎی ﺿﺮﺑﻪﮔﯿﺮ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍی ﺑﺘﻦ ﺩﺭﺟﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺷـﮑﻞ (8-2-1) ﺍﺳﺖ.

2-4-9-2-1 ﻣﯿﻞ مهار

ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩی ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ و ﻓﻀﺎی ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻠﻮﮐﻬﺎی ﺿﺮﺑﻪﮔﯿﺮ ﻣﯿﺴﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭوﺷﻬﺎی ﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ. ﺩﺭ ﺷﮑﻠﻬﺎی ﺷﻤﺎﺭﻩ (9-2-1) و (10-2-1) ﺭوﺵ ﺟﺬﺏ ﻧﯿﺮوی ﺿﺮﺑﻪﺍی ﺑﺎ ﻧﺼﺐ ﻣﯿﻞ ﻣﻬﺎﺭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭوﺵ ﻧﯿﺮو ﺗﻮﺳﻂ ﻣﯿﻞ ﻣﻬﺎﺭ ﺟﺬﺏ و ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺑﺘﻦ و ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺟﺰﯾﯿﺎﺕ و ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺑﻠﻮﮐﻬﺎی ﺿﺮﺑﻪﮔﯿﺮ ﯾﺎ ﻣﯿﻞ ﻣﻬﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻓﻨﯽ و ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻃﺮﺡ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.