اصول استاندارد

•  اصل اول استاندارد

استاندارد کردن عمل ساده سازی است که در نتیجه تلاش دسته جمعی و آگاهانه اعضاء جامعه به وجودآمده و مستلزم کاهش تعداد بسیاری از موضوعات است . استاندارد کردن باعث رفع پیچیدگی ها ی زاید می شود .

• اصل دوم استاندارد

استاندارد کردن فعالیتی است اجتمایی و اقتصادی  که باید با همکاری تمامی افراد ذی علاقه و ذی نفع و بر اساس یک توافق عمومی  صورت می گیرد .

• اصل سوم استاندارد

نشر یک استاندارد  به خودی خود ارزشی ندارد مگر این که به اجرا دراید که این امر نیاز دارد تا یک برنامه ریزی مناسب توسط عده ای فداکار برای منافع عمومی صورت می گیرد .

• اصل چهارم استاندارد

استاندارد کردن ازطریق تهیه یک استاندارد . انتخاب و تثبیت آن چه که انتخاب شده است .

• اصل پنجم استاندارد

استاندارد ها باید در فواصل زمانی معین  مورد بازنگری و در صورت لزوم مورد تجدید نظر قرار گیرند . فاصله تجدید نظرها نباید زیاد باشد زیرا در این صورت استاندارد به عنوان یک سند قابل اتکا و تثبیت شده قلمداد نمی گردد . از طرفی استاندارد ها نمی تواند به مدت طولانی نیز بدون تغییر بماند . زیرا تکنولوژی تولید و خدمات هر روز رو به پیشرفت و تغییر است . معمولا اکثر کشور ها یک دوره پنج ساله را برای تجدید نظر در نظر می گیرند .

• اصل ششم استاندارد

زمانی که در یک استاندارد ویژگی های یک محصول تشریح می گردد . باید روش های آزمون مربوطه نیز تدوین و تشریح شود . و یا باید به استاندارد های دیگری که این روش ها در آن نوشته شده ارجا داد .

• اصل هفتم استاندارد

لزوم اجرای اجباری استاندارد های ملی  به دقت مورد توجه قرار گیرد . البته ضرورت این امر بستگی به ماهیت استاندارد ، درجه رشد صنعتی ، قوانین و شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه دارد . استاندارد ملی از نظر اجرایی به دو دسته استانداردهای اجباری و تشویقی تقسیم بندی می شوند. استانداردهای اجباری استاندارد هایی هستند که در رابطه مستقیم با ایمنی و بهداشت ، محیط زیست یا تجارت خارجی ( صادرات و واردات ) بوده و قانونا از نظر اجرا اجباری اعلام می شوند . استاندارد تشویقی استاندارد هایی هستند که تولید کننده با توجه به توان بالای تولید  و علاقمندی خود داوطلبانه تمایل به اجرای آن دارد .

• متن کامل مقاله اصول استاندارد را از اینجا دانلود نمائید. »